Linkspartei
 

Welke lessen trekt de CAP uit de Linkspartei voor Belgie, zowel positief als negatief.

En de Nederlandse SP?

Dat lijkt me ook eerder het te volgen voorbeeld, maar ja...

De Linkspartei is in 1 of 2 deelstaten van Oost-Duitsland aan de macht en de LSP steunt de WASG die vindt dat de linkspartei teveel toegevingen heeft gedaan, vandaar mijn vraag, welke lessen trekt LSP/CAP uit de Linkspartei?

Linkspartei
 

Tja,

Een heel interessante discussie, die voor diegenen die niet volledig op de hoogte zijn van de situatie in Duitsland misschien niet makkelijk te volgen is.
De grote gebeurtenis op politiek vlak is niet zozeer de creatie van de Linkspartei, maar wel die van de WASG. Deze werd geboren uit de strijdbeweging tegen de Agenda 2010 van Schröder. Snel groeide ze uit tot een partij met 12 000 leden en werd dè nieuwe ontwikkeling op politiek vlak. Helaas is de leiding van de partij zich heel snel gaan richten op de electoralisme en deelname aan de macht, zijn ze een proces van fusie aangegaan met de PDS, oud-stalinistische partij, die in Oost Duitsland nog een sociale basis vertegenwoordigd, maar in de praktijk een neoliberale partij is geworden. In 2 deelstaten in Oost Duitsland nemen ze deel aan de macht en zijn ze mede verantwoordelijk voor een verschrikkelijke afbraak van voorzieningen en welvaart. Een tempo van afbraak die we ons in België niet kunnen inbeelden.

Om kort te zijn, velen binnen de WASG zijn niet akkoord om met die PDS te fusioneren, wat niet zou uitsluiten om binnen bepaalde delen van de Duitsland wel samen te werken, zelfs electoraal, met de PDS. Terecht hebben vele WASG afdelingen gevraagd dat er voorwaarden zouden worden gesteld aan de PDS voor een fusie, nl. afzien van deelname aan een neoliberaal beleid.

Voor de fusie heeft plaatsgevonden is de aantrekkingskracht van de WASG al volledig verdwenen. Ondanks het feit dat ze met de kiesalliantie ik dacht 13 parlementsleden hebben gehaald is hun ledenaantal van 12 000 naar 8000 achteruit gegaan. Het aantrekkelijke, nl. de idee van een nieuwe linkse strijdpartij is voorbij en heeft plaatsgeruimd voor een misschien grotere, maar in eerste instantie machtspartij met een linkse rhetoriek.

Als conclusie denk ik persoonlijk, is dus duidelijk een persoonlijk standpunt hé, dat de belangrijste les uit deze ervaring is dat verantwoordelijkheid opnemen voor een beleid van sociale afbraak in gelijk welke omstandigheden moet uitgesloten worden. Diegenen die daar meer over willen lezen kan ik gerust verwijzen naar interessante artikels, zowel in het Nederlands als het Duits.