Oorspronkelijk geplaatst door Karma (Bericht 2518171)

Allee vooruit, blijkbaar zijn de seksdraads nogal in hier op politics. Laat je gaan, is Sado-Machochisme (mekaar pijnigen voor de fun) tolereerbaar of niet? Waarom wel? Waarom niet? Staaf je antwoord.

Een machochiste: "pijnig mij, pijnig mij"
Sadist antwoord: "NEEN"

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh (Bericht 2518212)

Wat kan het mij nu schelen wat andere mensen in hun bedkamer uitspoken?!

Oorspronkelijk geplaatst door C2C (Bericht 2518541)

Allez, ik zal weer eens de controversiële uithangen: voor mijn part moet sado-masochisme als levenshouding gecultiveerd en aangemoedigd worden.

De grote Gilles Deleuze heeft mooi uitgelegd wat het nut daarvan is. Sado-masochisme brengt mensen buiten zichzelf, en dus dichter bij de realiteit en de vrijheid.

Weg van het kleine, goed gebetonneerde "ik" en de maatschappelijke miserie die van dat beperkte individualisme uitgaat.

Het burgerlijke subject, het "ik" zoals we dat kennen dus, is helemaal het product van maatschappelijke factoren, waarin het oedipus-complex ("mama papa et moi") en het kapitalisme centraal staan. Dat ik is zowel het resultaat van onderdrukkende structuren en instellingen, én het reproduceert die ook ("mama papa et moi" op alle maatschappelijke niveaus). Het kapitalisme haalt hier voordeel uit en bestendigt het ook.

Om deze gruwelijk beperkende ordening te doorbreken kan je een beroep doen op de vrijheid die het sado-masochisme brengt.

Het sado-masochisme staat symbool voor de doorbreking van het burgerlijke "ik". Je moet immers fundamenteel met twee zijn om sadist of masochist te zijn. En de sadist en de masochist die de beleving ondergaat voelt zelfs aan dat er véél méér dan "twee" in hem aanwezig zijn. Bij SM wordt het individu verlaten en maakt het plaats voor de realiteit van ons wezen: onze collectivistische, gespleten aard, ons open-zijn naar het vele, het multipele, en niet het autistische burgerlijke ik.

Dat is trouwens een heel katholieke gedachte. Je vindt ze terug bij alle mystici en alle heiligen die martelingen ondergingen. Heel het katholicisme is doordrongen van sado-masochisme - symbool van een opening van het individu naar iets dat buiten hem ligt; van een ontvankelijkheid van iets dat groter is dan hemzelf; van het verlaten van het kleine, brave, lullige bourgeois-subject.

SM toont de gespletenheid van het subject aan. Als je die idee radicaal doortrekt, vernietig je het goed geordende en kleine "ik" dat in stand wordt gehouden door het kapitalisme en de burgerlijke ordening van de maatschappij.

Kortom, in de naam van de vrijheid, van het echte "ik" (dat geen individu is, maar steeds een "dividu" of een collectief wezen), moet sado-masochisme aangemoedigd worden.

Masochism
Coldness and Cruelty & Venus in Furs
Gilles Deleuze and Leopold von Sacher-Masoch; Translated by Jean McNeil
Paper / March 1991
In his stunning essay, Coldness and Cruelty, Gilles Deleuze provides a rigorous and informed philosophical examination of the work of the late 19th-century German novelist Leopold von Sacher-Masoch. Venus in Furs, the most famous of all of Masoch's novels was written in 1870 and belongs to an unfinished cycle of works that Masoch entitled The Heritage of Cain.

Oorspronkelijk geplaatst door C2C (Bericht 2518541)

Allez, ik zal weer eens de controversiële uithangen: voor mijn part moet sado-masochisme als levenshouding gecultiveerd en aangemoedigd worden.

De grote Gilles Deleuze heeft mooi uitgelegd wat het nut daarvan is. Sado-masochisme brengt mensen buiten zichzelf, en dus dichter bij de realiteit en de vrijheid.

Weg van het kleine, goed gebetonneerde "ik" en de maatschappelijke miserie die van dat beperkte individualisme uitgaat.

Het burgerlijke subject, het "ik" zoals we dat kennen dus, is helemaal het product van maatschappelijke factoren, waarin het oedipus-complex ("mama papa et moi") en het kapitalisme centraal staan. Dat ik is zowel het resultaat van onderdrukkende structuren en instellingen, én het reproduceert die ook ("mama papa et moi" op alle maatschappelijke niveaus). Het kapitalisme haalt hier voordeel uit en bestendigt het ook.

Om deze gruwelijk beperkende ordening te doorbreken kan je een beroep doen op de vrijheid die het sado-masochisme brengt.

Het sado-masochisme staat symbool voor de doorbreking van het burgerlijke "ik". Je moet immers fundamenteel met twee zijn om sadist of masochist te zijn. En de sadist en de masochist die de beleving ondergaat voelt zelfs aan dat er véél méér dan "twee" in hem aanwezig zijn. Bij SM wordt het individu verlaten en maakt het plaats voor de realiteit van ons wezen: onze collectivistische, gespleten aard, ons open-zijn naar het vele, het multipele, en niet het autistische burgerlijke ik.

Dat is trouwens een heel katholieke gedachte. Je vindt ze terug bij alle mystici en alle heiligen die martelingen ondergingen. Heel het katholicisme is doordrongen van sado-masochisme - symbool van een opening van het individu naar iets dat buiten hem ligt; van een ontvankelijkheid van iets dat groter is dan hemzelf; van het verlaten van het kleine, brave, lullige bourgeois-subject.

SM toont de gespletenheid van het subject aan. Als je die idee radicaal doortrekt, vernietig je het goed geordende en kleine "ik" dat in stand wordt gehouden door het kapitalisme en de burgerlijke ordening van de maatschappij.

Kortom, in de naam van de vrijheid, van het echte "ik" (dat geen individu is, maar steeds een "dividu" of een collectief wezen), moet sado-masochisme aangemoedigd worden.

Masochism
Coldness and Cruelty & Venus in Furs
Gilles Deleuze and Leopold von Sacher-Masoch; Translated by Jean McNeil
Paper / March 1991
In his stunning essay, Coldness and Cruelty, Gilles Deleuze provides a rigorous and informed philosophical examination of the work of the late 19th-century German novelist Leopold von Sacher-Masoch. Venus in Furs, the most famous of all of Masoch's novels was written in 1870 and belongs to an unfinished cycle of works that Masoch entitled The Heritage of Cain.

Oorspronkelijk geplaatst door Laya (Bericht 2519919)

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh (Bericht 2518212)

Wat kan het mij nu schelen wat andere mensen in hun bedkamer uitspoken?!

Oorspronkelijk geplaatst door C2C (Bericht 2518541)

Allez, ik zal weer eens de controversiële uithangen: voor mijn part moet sado-masochisme als levenshouding gecultiveerd en aangemoedigd worden.

De grote Gilles Deleuze heeft mooi uitgelegd wat het nut daarvan is. Sado-masochisme brengt mensen buiten zichzelf, en dus dichter bij de realiteit en de vrijheid.

Weg van het kleine, goed gebetonneerde "ik" en de maatschappelijke miserie die van dat beperkte individualisme uitgaat.

Het burgerlijke subject, het "ik" zoals we dat kennen dus, is helemaal het product van maatschappelijke factoren, waarin het oedipus-complex ("mama papa et moi") en het kapitalisme centraal staan. Dat ik is zowel het resultaat van onderdrukkende structuren en instellingen, én het reproduceert die ook ("mama papa et moi" op alle maatschappelijke niveaus). Het kapitalisme haalt hier voordeel uit en bestendigt het ook.

Om deze gruwelijk beperkende ordening te doorbreken kan je een beroep doen op de vrijheid die het sado-masochisme brengt.

Het sado-masochisme staat symbool voor de doorbreking van het burgerlijke "ik". Je moet immers fundamenteel met twee zijn om sadist of masochist te zijn. En de sadist en de masochist die de beleving ondergaat voelt zelfs aan dat er véél méér dan "twee" in hem aanwezig zijn. Bij SM wordt het individu verlaten en maakt het plaats voor de realiteit van ons wezen: onze collectivistische, gespleten aard, ons open-zijn naar het vele, het multipele, en niet het autistische burgerlijke ik.

Dat is trouwens een heel katholieke gedachte. Je vindt ze terug bij alle mystici en alle heiligen die martelingen ondergingen. Heel het katholicisme is doordrongen van sado-masochisme - symbool van een opening van het individu naar iets dat buiten hem ligt; van een ontvankelijkheid van iets dat groter is dan hemzelf; van het verlaten van het kleine, brave, lullige bourgeois-subject.

SM toont de gespletenheid van het subject aan. Als je die idee radicaal doortrekt, vernietig je het goed geordende en kleine "ik" dat in stand wordt gehouden door het kapitalisme en de burgerlijke ordening van de maatschappij.

Kortom, in de naam van de vrijheid, van het echte "ik" (dat geen individu is, maar steeds een "dividu" of een collectief wezen), moet sado-masochisme aangemoedigd worden.

Masochism
Coldness and Cruelty & Venus in Furs
Gilles Deleuze and Leopold von Sacher-Masoch; Translated by Jean McNeil
Paper / March 1991
In his stunning essay, Coldness and Cruelty, Gilles Deleuze provides a rigorous and informed philosophical examination of the work of the late 19th-century German novelist Leopold von Sacher-Masoch. Venus in Furs, the most famous of all of Masoch's novels was written in 1870 and belongs to an unfinished cycle of works that Masoch entitled The Heritage of Cain.

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard (Bericht 2520933)

wat een hoop academisch gelul om te zeggen dat sexuele perversiteiten en afwijkingen gewoon lekker subversief zijn, net zoals alles wat van de burgerlijke normen afwijkt.

maar ik ben wel akkoord, daar niet van.

Oorspronkelijk geplaatst door Karma (Bericht 2520313)

Goed, even verder denken. Je dochter (oud genoeg) komt op bezoek met een blauw oog en een striem in haar kaak. Als je er naar vraagt zegt ze dat dit het werk is van haar partner en dat ze er zelf heeft naar gevraagd .... Goedkeuren maar ???

Oorspronkelijk geplaatst door Karma (Bericht 2520313)

Goed, even verder denken. Je dochter (oud genoeg) komt op bezoek met een blauw oog en een striem in haar kaak. Als je er naar vraagt zegt ze dat dit het werk is van haar partner en dat ze er zelf heeft naar gevraagd .... Goedkeuren maar ???