Kerk stelt lege gebouwen ter beschikking voor sociale huisvesting
 

Kerk stelt lege gebouwen ter beschikking voor sociale huisvesting.

Mensen zonder dak boven hun hoofd herbergen, het is één van de werken van Barmhartigheid, waar de Kerk de daad bij het woord voegt. Er waait een nieuwe evangelische geest door de Belgische Kerk, na het evangelisatiecongres van Brussel-Allerheiligen 2006 en het kerkasiel.

wo 14 mrt '07 om 00:06u (Bron: TERTIO)

Om tegemoet te komen aan de schrijnende woonsituatie in Brussel, wil de katholieke kerk alle onbewoonde gebouwen van parochies of andere kerkelijke instellingen ter beschikking stellen van sociale huisvesting. Dat schrijft het christelijk opinieweekblad Tertio in zijn nummer dat morgen/woensdag verschijnt. Tertio sprak met Herman Cosijns, deken van Laken en verantwoordelijke van de daartoe opgerichte werkgroep ‘Kerk en sociale woongelegenheid in Brussel’.

"Ik ben een alleenstaande. Mijn inkomen bestaat uit een karig leefloon. Daarvan kan ik geen kamer betalen, Brussel is veel te duur. Nu leef ik op straat.’’ "Ik huur een appartement voor € 450 per maand. Er zijn twee slaapkamers zonder badkamer en het regent binnen. Wij hebben geen contract. Ik woon hier met drie kinderen en mijn vriend. Ik sta al jaren op de wachtlijst voor een sociale woning.’’ "Ik woon in een onthaalhuis. Er zijn veel ruzies en ik kan hier maximaal vier maanden blijven. Het is moeilijk een appartement te vinden. Ofwel is het te duur, zijn de eigenaars racistisch of accepteren ze niemand van het OCMW.’’

Dat zijn maar enkele getuigenissen van mensen in woonarmoede op de site www.woonbarometers.be. De vzw Brusselse Bond voor het Recht op wonen (BBRoW) wil met haar woonbarometers de vooruitgang van het wonen in Brussel illustreren. Maar het gaat niet zo goed met de Brusselse woongelegenheid. Brussel maakt een huisvestingscrisis zonder voorgaande door. De prijzen van huurwoningen en koopwoningen stijgen al enkele jaren zienderogen, maar de inkomens stijgen nauwelijks. De link tussen de kwaliteit en de huurprijs van een woning is volledig verdwenen. Huisjesmelkers vragen woekerprijzen voor krotwoningen. Het niveau van de vervangingsinkomens en zelfs van de minimumlonen laat niet toe om – na betaling van alle huisvestingskosten – op een menselijke manier te overleven.

Er zijn veel te weinig sociale woningen om aan de vraag te beantwoorden. 25.000 mensen wachten op een sociale woning, de gemiddelde wachttijd is 4 jaar, voor grote gezinnen zelfs 8 �* 10 jaar. Het aantal sociale woningen – 8 procent van het totale woningaanbod – is veel te klein. Naast Brussel kent ook Vlaanderen een tekort aan sociale woningen. Eind februari zag ook Vlaams minister van Wonen Marino Keulen (Open Vld) de ernst van de zaak in en ging op zoek naar privébeleggers om sneller sociale woningen te kunnen bouwen.

Ook de kerk is zich bewust van het schrijnende gebrek aan sociale woongelegenheid in Brussel. Tijdens de slotviering van het evangelisatiecongres Brussel-Allerheiligen 2006 deed kardinaal Godfried Danneels een opmerkelijke oproep. Hij riep alle christenen op zich in te zetten voor de vele Brusselaars zonder dak of met maar een schamel dak boven het hoofd. Om zijn woorden kracht bij te zetten, herhaalde hij ze nog eens in zijn kersthomilie: "Het kribbetje van Jezus was misschien wel wat eng, maar het was tenminste gratis. De kribbe van zijn zussen en broers hier in Brussel kost veel en er is nauwelijks meer plaats dan in de stal van Bethlehem.’’

In het zog van die toespraken werd de werkgroep ‘Kerk en sociale woongelegenheid’ in het leven geroepen. De katholieke kerk wil immers alle onbewoonde gebouwen in bezit van parochies of andere kerkelijke instellingen ter beschikking stellen van sociale huisvesting.

Herman Cosijns, deken van Laken, is de verantwoordelijke van die werkgroep. Op 10 november kwam de groep een eerste keer samen om de hoofdlijnen uit te zetten. Zowel mensen uit de kerk als uit de agentschappen voor sociale woningen van christelijke inspiratie zitten mee aan tafel om de zorg van de kerk voor sociale huisvesting te coördineren.

"Onze werkgroep heeft vier hoofddoelstellingen, die we het liefst tegen het najaar gerealiseerd zien,’’ licht Cosijns toe. "Het eerste doel is een inventaris maken van alle kerkelijke onroerende goederen in Brussel en kijken welke daarvan in aanmerking komen voor sociale huisvesting. Niemand heeft zicht op het geheel.’’ De huizen van de kerk behoren nu tot verschillende decanale vzw’s of vzw’s van religieuze congregaties. Sommige eigendommen zijn in handen van kerkfabrieken of scholen.

"Een tweede doel is de kerkelijke verantwoordelijken in Brussel – priesters, diakens, pastoraal werksters – informeren over de zinvolheid om kerkelijke gebouwen via sociale verhuurkantoren te verhuren,’’ gaat Cosijns voort. "In het Brusselse Gewest bestaat een federatie van sociale verhuurkantoren die woningen tegen 75 procent van de normale marktprijs verhuren aan minder gegoeden, maar veel mensen weten dat niet. Veel parochies zijn het beu onroerend goed te moeten beheren dat niet voor pastorale doeleinden is bestemd, en verkopen de boel. Dat is geen oplossing op korte en lange termijn. Sociale verhuurkantoren zijn dan een origineel, evangelisch en financieel veilig alternatief. Je helpt arme mensen in nood, je moet niet op zoek gaan naar huurders, je hebt geen last van hen en je hebt een vast inkomen. Bovendien behoudt de kerk op lange termijn haar patrimonium.’’

De nieuwe werkgroep wil niet alleen de parochies informeren en aanmoedigen onbewoond onroerend goed voor sociale huisvesting te bestemmen, maar ineens ook álle christenen. Op 8 november – een jaar na Brussel-Allerheiligen 2006 – wordt een colloquium over wonen in Brussel gehouden. "Daarop wordt gekeken wat al is verwezenlijkt en worden de sociale verhuurkantoren gepromoot als een serieus alternatief om de woningnood te verhelpen,’’ zegt Cosijns. "Onze laatste doelstelling is het opzetten van een financiële constructie om eigenaars wier leegstaande woning niet meer beantwoordt aan de woningnormen, financieel tegemoet te komen bij renovatiewerken. We hopen banken en investeerders bereid te vinden daarin mee te gaan. Het is tenslotte ethisch verantwoord, sociaal nuttig en nog een beetje rendabel ook.’’

Voor Cosijns heeft deze kerkelijke actie een symboolfunctie: "Ze toont aan dat we als kerk niet vervreemd zijn van de maatschappij. Men verwijt de kerk soms dat ze te veel bezig is met God en daardoor de mensen vergeet. Die actie illustreert dat het lot van de mensen ons ter harte gaat. Ik denk dat de Brusselse Gewestregering meer mogelijkheden heeft dan het nu gebruikt, maar daar kunnen we weinig aan doen. We kunnen er alleen voor zorgen dat de zwaksten niet uit de boot vallen.’’

Samen met de Franse priester Bernard Devert, stichter van het ambitieuze sociale huisvestingsproject ‘Habitat et Humanisme’, vindt Cosijns dat een huis meer is dan een dak boven je hoofd. "Een uiterlijk schoon huis zorgt ook voor innerlijke schoonheid en waardigheid.’’

Ik heb dat al lang gedacht. Moet haalbaar zijn, uiteraard. Hoe zit het dan met veiligheid?

Toch wat relativeren. Ze stellen deze gebouwen ter beschikking omdat ze niet meer weten wat ze ermee moeten aanvangen. Zelf sociale woningen bouwen heeft de kerk nooit gedaan. De mensen niets wijsmaken AUB.

Het staat dan ook zo: De Kerk stelt lege gebouwen ter beschikking voor sociale huisvesting. Dat is niets wijsmaken, het is zo en het staat zo.

In het verleden heeft de Kerk ook godshuizen, armenhuizen, gasthuizen, ziekenhuizen, sterfhuizen,... gehad.
Dat was sociale voorziening avant la lettre. Want er bestonden nog geen burgerlijke initiatieven. Altijd als de burgerlijke overheid tekort schiet, dan merkt men dat de Kerk het sociale gat vult. Ook hier opnieuw anno 2007, na het kerkasiel voor procederende sans-papiers, ook voor de mensen die geen sociale woning kunnen vinden aan een goedkope pacht.

Goed initiatief.

Ja om zieltjes te winnen. Dat was de verdoken agenda. Een andersdenkende werd er niet verzorgd in uw armenhuizen of ziekenhuizen, wees daar maar zeker van. De brandstapel op met hem of de folterkamer in of wegpesten dan maar. Christelijke naastenliefde van de Roomse kerk? Laat me niet lachen. Allemaal berekend christelijke cliëntelisme ja.

[quote=system;2519864].

Niet echt; één van m'n ooms is jarenlang actief geweest in de kerkfabriek en heeft in een periode van 40 jaar (jaren '60 tot 2000) ongeveer zeshonderd kansarme gezinnen en vooral alleenstaanden (moeders met kinderen) een onderdak gegeven in gebouwen van de kerk. Vaak heel mooi onderhouden appartementen en bescheiden woningen voor een fractie van de prijs die een sociale huisvestingsmaatschappij daarvoor zou aangerekend hebben. De godsdienstige of levensbeschouwelijke overtuiging van de mensen in kwestie is daarbij nooit een punt geweest. Zieltjes winnen al evenmin...

Los daarvan zie ik in mijn gemeente net hetzelfde: een grotendeels leegstaand kloostergebouw is omgevormd tot appartementen en wordt volgens hetzelfde principe verhuurd. [huurprijs bepaald naar vermogen] En een pastorie in een naburige gemeente is men volop aan het verbouwen volgens dezelfde filosofie. (ondanks het feit dat een plaatselijke vastgoed-opkoper er een zeer fors bedrag voor had geboden. Ik weet dat omdat ik er zelf m'n oog op had laten vallen en me eens discreet ben gaan informeren)

Nu is dit zo. Maar vroeger was dit niet zo. Toen ik jong was, zou de kerkfabriek nooit arme socialisten die nooit naar de kerk gingen geholpen hebben, wees daar maar zeker van.

Het enige waar ik me in kan vinden is het kerkasiel: daar staat de kerk waar ze moet staan, maar het asiel wordt niet door alle katholieken gedragen. Het VB -bijvoorbeeld- is tegen kerkasiel en daar zitten veel (conservatieve) katholieken.

Wél... over dat niet helpen van 'arme socialisten'... Het kwam ook nagenoeg niet voor dat zo'n 'arme socialist' ging aankloppen bij de pastoor of het klooster. Indien ze dat wel deden, werden ze ook geholpen. Overigens bestaat er tot op vandaag een soort symbiose tussen het OCMW (de vroegere 'Openbare Onderstand') en verschillende kloosterorden in het gratis verstrekken van warme maaltijden. Al sinds jaar en dag. M'n grootva heeft vér voor de laatste oorlog die initiatieven geregeld gesponsord.

Het VB spreekt niet namens de conservatieve katholieken. Meer nog... het is niet omdat sommige conservatieve katholieken VB stemmen, dat ze de standpunten van de partij op dat vlak onderschrijven. Kerkasiel is problematisch: ik ben persoonlijk niet happig op het gebruiken van kerkgebouwen om een politiek statement te maken; het Vaticaan deed overigens de aanbeveling om die hulp aan de sans-papiers te organiseren in andere gebouwen (parochiezalen e.d.m.), maar het zijn vooral een aantal belangenverenigingen die zich hier altijd tegen hebben verzet. Symboliek, weetjewel?

ben ik dan de enige die er een probleem in ziet als een zwaar gesubsidieerde instelling zich als speler in de woningmarkt gaat begeven ?! :?

Ik geloof daar niets van. Mensen die niet naar de mis gingen werden niet geholpen in die tijd.

Neen, dat dacht ik al. Kerkasiel is een oud asiel. Maar ik moet toegeven dat de kerk in België op dit vlak zich gehouden heeft aan die eeuwenlange traditie. Het Vaticaan incluis.

Goed van die kerk, afbreken die handel en deftige mooie sociale flatjes zetten met veel groen enzo. Zeker niet die kerkgebouwen gratis renoveren want met de opgang van religie tegenwoordig eisen ze hun shit binnen 20 jaar terug.

:-) Er zaten zelfs moslims bij tijdens het kerkasiel, naast rabiate ongelovigen.

Cliëntalisme speelt in zo'n omstandigheden geen rol. Wel naastenliefde... "Wie is dan mijn naaste?" vroeg men ooit aan Jezus. Toen vertelde Jezus die man de parabel van de Barmhartige Samaritaan...

De Samaritaan was ook geen jood. Toch hielp hij iemand die niet van 'zijn' volk was...
Toeval of niet, de parabel van de Barmhartige Samaritaan is de hoeksteen geworden in het christendom.

Ja, mooie principes formuleren. Doet de islam ook. De praktijk is vaak wel eens wat anders geweest. Dat is nu juist het probleem.

Dit IS praktijk, mijn waarde system.

Of jij daar iets van 'gelooft', doet eigenlijk niet terzake. Ik weet pertinent 100% zeker dat de geloofsovertuiging of één of andere 'brave katholieke volgzaamheid' géén voorwaarden waren. Een enkele stuurse pastoor niet te na gesproken uiteraard. Smeerlapkes vindt ge immers in alle gezindten. En het was net die attitude die de prille socialistische voormannen vaak tegen de haren instreek...

Over het historisch karakter van het kerkasiel moet je dan maar eens wat opzoekingswerk verrichten, want je hebt daar blijkbaar een heel romantisch beeld van. Bovendien is het de kerk -volgens het belgisch strafwetboek- niet toegestaan om zich kritisch op te stellen t.a.v. het gevoerde overheidsbeleid. D�*�*r riskeert de pastoor in kwestie zelfs strafrechtelijke vervolging. [wat niet het geval zou zijn als hij bvb. een parochiezaal of zelfs een deel van zijn pastorie ter beschikking zou stellen]

De kerk behoeft geen subsidies; meteen kunnen alle wettelijke beperkingen op het vrij beschikken over kerkelijke goederen vervallen. Ik maak me sterk dat de RKK in Vlaanderen meer dan zelfbedruipend kan zijn. Het legertje geestelijken dat van een inkomen moet voorzien worden is immers al sterk geslonken, niet?

Mij best, zolang er maar geen moskees van gemaakt worden. Want als ze de trukken van de islam niet kennen.....