Lang geleden...
 

...was ik Vivanter.

Dat was toen Vivant nog scherp uit de hoek kwam, bijvoorbeeld tegen het Zilverfondsbedrog.
Het was in de periode toen Vivant beklemtoonde dat er regels zouden afgeschaft worden en zaken geliberaliseerd en vereenvoudigd.

Mijn enthousiasme is sterk gedaald toen Vivant zich uitsprak pro dienstencheques (administratieve vereenvoudiging, zegt u?), en mijn enthousiasme werd helemaal de kop in gedrukt bij het lezen van Duchatelets tweede boek.

Ligt het aan mij, of is Vivant echt veranderd van relatief vrijheidslievende veranderingsgezinde partij naar establishmentslievende, onbeduidend kleine wijzigingen voorstellende partij?

Eén van uw eerste wapenfeiten als gecoöpteerd senator, als ik het me goed herinner, betrof een voorstel omtrent wegmarkering in de buurt van scholen. Ik kon me alleszins niet herinneren dat ik zoiets in het programma of het Vivantisch Manifest had gelezen; en het leek me ook niet meteen dat de burgers direct-democratisch zouden kunnen beslissen over dat voorstel...

En ik ben niet de enige die er zo over denkt, als ik zo kijk waar nagenoeg alle ex-leden van Avanti beland zijn.

Een libertariër die voorstander is van iedereen een vast staatsinkomen te garanderen ? Ik herinner me discussies met Duchatelet waarbij hij uiteindelijk alle financiële risico's van de "vrije ondernemingen" gewoon op "de staat" wilde afwentelen & tot de conclusie kwam dat wilde zijn systeem werken we een nogal autocratische wereldregering nodig hebben.

Dan liever utopisch anarchist !

Dat was vóór ik libertariër werd, hé. :wink:
Ongeveer de periode toen ik sluimerend marxist was denk ik.

Libertarisme lijkt onverzoenbaar met een een basisinkomen.
Maar daar trek ik mij niets van aan.

Het is wel spijtig om vast te stellen dat Vivant voltooid verleden tijd is.

Waarom zou een basisinkomen voor iedereen, zonder al die bureaucratisch-administratieve red tape, de persoonlijke vrijheid beperken?

Tenzij het op bijbelse manier uit de lucht komt vallen, betaalt iémand dat basisinkomen.

Alle hoop is nog niet verloren, er zijn ook "goede" libertariers zoals de Geo libertijnen
http://en.wikipedia.org/wiki/Geolibertarianism
De basisinkomenvoorstanders zullen daar zeker Thomas Paine herkennen

de zoekterm is "Geolibertarianism" ik zie niet wat de fout is in de link

Die kende ik al :wink:


Hier is wat een andere goede libertariër daarover te zeggen had:
De Georgistische drogrede (Frank Van Dun)

Vermits niemand op rechtmatige wijze eigenaar kan zijn van een stuk grond, heeft niemand het recht grond alsdusdanig te verkopen of te verpachten. Ook dat volgt logisch uit de premissen. Maar het is niet de conclusie die de Georgisten of de heer Costerus willen hebben. Zij stellen nl. dat "de gemeenschap" de rechtmatige eigenaar is van alle grond. Dat die "gemeenschap" de grond al evenmin als wie dan ook gemaakt heeft, is plots irrelevant.

Het basisinkomen is hoe dan ook "herverdeling" door solidariteit. De vraag is enkel "wat wensen we en hoe doen we het".
Solidariteit is wat ons menselijk maakt, niet het eigendomsrecht.

Ik vind het niet zo menselijk om te beslissen dat anderen een stuk van hun bezittingen moeten herverdelen.

Belastingen beperken de persoonlijke vrijheid, daar kun je niet omheen.

Eigendomsrechten evenzeer, met dergelijke platitudes zijn we nog geen ruk verder mee.

Zo'n absoluut recht is eigendom nu ook weer niet, het is handig. Dat rechtvaardigt echter geen agressie.

Je weet toch dat je jezelf nu terugvindt op een mijnenveld met dergelijke uitspraak? Want ik kan eventjes toch wat mechanismen opsommen afkomstig van dat recht die onderdrukkend werken zonder expliciete lichamelijke agressie.

Niemand heeft behoefte aan mantra's, zeker niet op het niveau van de argumentatie en het rationeel debat.

Kan je nog op een meer wereldvreemde wijze de eigen verantwoordelijkheid van de implicaties van jouw ideologie afwijzen?

Ik wijs helemaal niets af, ik zeg enkel dat mantra's als "er bestaat een onvervreemdbaar recht op eigendom" de discussie niet dienen. Geheel in lijn met wat jij zei over "platitudes" hoor.

Mijn excuses in dat geval, er zat een zekere ambiguïteit in die zin.

Ja natuurlijk betaalt iemand dat. Maar een uitgave op kosten van de gemeenschap hoeft niet per definitie een inbreuk op de persoonlijke vrijheid te zijn. Ik weet wel dat mensen niet graag belastingen of sociale zekerheidsbijdragen betalen, maar ik ben er vrij zeker van dat heel veel mensen vrijwillig bereid zijn om belastingen te betalen, mits ze meer controle en inspraak hebben inzake de besteding van dit geld. Er zijn al experimenten in deze trant geweest, zoals de wijkbegrotingen in Porto Allegre.

Géén herverdeling van welvaart beperkt nog veel meer de persoonlijke vrijheid, namelijk de vrijheid van al diegenen die dankzij de herverdelingsmechanismen kansen krijgen die ze niet langer zouden hebben zonder welvaartsherverdeling.