Schrijverstalent gezocht!
 

Er verschijnt tegenwoordig nogal weinig goede literatuur op de markt. Ik heb een voorstel: laten we een forumbestseller schrijven, met zijn allen.

Heb je een leuke ingeving, pen het neer. Als je vastzit, helpt een ander je wel eruit. Bladzijde na bladzijde en zin na zin krijgen we dan hopelijk een zinnig literair werk bij elkaar. Och ja, niets overschrijven uit bestaande werken, kwestie van copy right.

Nu het begin vinden. Er was eens ... nogal simpel.

Ik stel voor dat we hier op verder gaan:

Het rinkelde en het rammelde ...

... De sleutelbos van de cipier.

Het was geen donkere nacht, de maan was al bijna vol. Klik, het slot opende. De cipier stapte voorzichtig naar binnen.

De tot pulp geslagen gevangene lag nog te creperen in een plas bloed, vloeiende uit zijn neus en voorhoofd

De tanden en kiezen die eerder tijdens de foltersessie los waren gebeukt, had hij uitgespuugd en lagen nu te glinsteren in het maanlicht, dat door een raampje met tralies naar binnen viel.

De cipier grijnsde zijn tanden bloot, hij kon er genoegen in vinden deze crimineel in zijn "lichaamsvocht" te zien naschokken

Voor de vorm gaf hij de gevangene nog een paar trappen, waarna hij hem bij z'n armen pakte en de cel uit begon te slepen. De executie zou pas bij dageraad plaatshebben, en nu de officials klaar met hem waren kon hij nog even een paar uur z'n gang met hem gaan.

en ze leefden nog lang en gelukkig

"Snap je nu waarom Vlaanderen en Wallonie nog bij elkaar zijn, Flupke?"

Maar ondanks dit pittoreske tafereeltje, dwaalden de cipier zijn gedachten af naar het de gruwelijke vooruitzichten die de avond voor hem nog moesten brengen.

Samen met zijn vrouw moest hij gaan vieren dat ze net die dag reeds 20 jaar getrouwd waren.

En dan zou zij er weer op staan hem anaal te penetreren met haar voorbinddildo van neger-formaat.

hutu of tutsi of pigmee ? dat scheelt 'm nogal wat ... heb ik horen zeggen ;-)

Hij besloot niet vooruit te kijken, en zich voor nu te richten op de aardse genoegdoening van het mishandelen. AL sinds hij heel jong was keek hij nooit lang vooruit, dat was zijn manier geweest om te overleven, nooit vooruitkijken, behalve als vader weer eens bezig was, dan moest je juist wel vooruitkijken.

Oei, de cipier had een vreselijke nachtmerrie. De gevangene leefde nog en beschikte over meer kracht dan hij verwacht had. Voor hij er erg in had, had deze zijn knuppel gegrepen en hem er mee bewusteloos op het hoofd geslagen.
Voor de gefolterde gevangene stond één ding vast: hij moest zo snel mogelijk, al koste het hem zijn laatste krachten, uit de donkere kerker weg zien te geraken.
Hij moest zijn meester vinden, want dat was de enige die de belangrijke stukken perkament met het geheim in zijn bezit had. De kasteelheer wou onder geen beding dat deze rol ooit in verkeerde handen kwam en zag hem liefst vernietigd.
Indien dat zou gebeuren, wachtte het volk een vreselijk lot.

Namelijk anale penetratie met een voorbinddildo.

Vanuit zijn cel had Jack (zijn ouders hadden hem Bernard genoemd, maar hij haatte die naam) het allemaal gadegeslagen. De gevangene die bekend stond als David, die zonet nog een bloedend hoopje ongeluk was geweest, kwam langzaam overeind. Het bloed op zijn gespierde lichaam glinsterde licht bij het zachte maanlicht dat nog steeds door het tralieraampje viel. David keek om, grijnsde richting Jack. "Hij kan me onmogelijk gezien hebben, ik zit hier in het donkerste hoekje", dacht Jack, en een onheilspellend gevoel bekroop hem terwijl er langzaam een wolk voor de maan schoof en David's ogen leken op te lichten in het donker.

plots scheurde de bodem van de cel open en werd het dak van de ufo zichtbaar, de koepel opende zich en het ...

De rollen bevatten de instructies, waarmee men een vreselijke plaag kon ontketenen. Enkel ingewijden konden dit bestrijden, maar de tand des tijds had het aantal ingewijden sterk doen toenemen.
De enkelingen die nog over waren, waren oud en grijs en hun verstand werkte al wat minder. Hun geheugen was ook niet meer optimaal. Weinigen konden zich de ramp nog herinneren.
Enkel de rollen konden uitkomst bieden, maar deze moesten volgens de valse kasteelheer koste wat het kost vernietigd worden. De waarheid mocht niet aan het licht komen en wie hem tegenwerkte door de rollen te bewaken, werd onherroepelijk opgesloten in een donkere kerker.
Tot op heden was daar nog niemand uit teruggekeerd. Voor het eerst in de geschiedenis slaagde iemand echter in het onmogelijke. De gevangene had zijn geradbraakte lichaam over het muurtje gekregen en was verstopt in een kar buiten geraakt.
Nu moest hij zijn oude meester, één van de weinige ingewijden zien te vinden.

Op zoek naar zijn meester, stapte hij de eerste de beste bar binnen en bestelde een dubbele Glenfiddich zonder ijs. Vreemd genoeg had hij geen oog voor de knappe blonde deerne, die het drankje opdiende, want...

Jack was blij dat de engerd was vertrokken. Hij had nog behoorlijk veel puf voor iemand die zo in elkaar geslagen was. Toen zag Jack beweging, de cipier kwam bij. Vlug ging Jack weer liggen, met zijn gezicht naar de muur, hij had geen zin in lastige vragen als "waarom sloeg je geen alarm?", en al helemaal niet in straf. Maar als hij over een maand vrijkwam zou hij gaan uitzoeken waar die David heen was gegaan, en waar hij vandaan kwam.