| Online |
25 maart 2007 10:42 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Raf
(Bericht 2555456)
Zo zie je maar welk tuig van de richel zich door het Vlaams Blok aangesproken voelt. Affijn, 't mens is dood. Opgeruimd staat netjes, zullen we maar zeggen. Gauw in een put kwakken, een halve ton aarde erover en we spreken er niet meer van.
|
We zullen maar zwijgen over het tuig van van de richel waardoor de poco's zich zo aangesproken voelen. Affijn het tuig werd opgepakt en wordt uit de maatschappij verwijderd naar gesloten instellingen en/of (jeugd)gevangenissen die reeds overvol vol zitten van dat racaille waar de linkse kerk zo dol op is.
Citaat:
Moslimbroers verkrachtten 13-jarig meisje
do 22/03/07 - In Middelkerke zijn drie minderjarige broers opgepakt voor verkrachting. Ze zijn geplaatst door de jeugdrechter in Brugge.
Een jaar lang hebben de drie jongens van Marokkaanse afkomst een 13-jarig meisje uit hun buurt verkracht. De politie greep in na een klacht van de moeder.
De jongens van 15, 16 en 17 jaar zijn moslims en ze verklaarden dat ze het niet gedaan zouden hebben als het meisje dat ook was.
De oudste is naar de jeugdgevangenis in Everberg gebracht. De twee anderen verblijven in de jeugdinstelling in Ruiselede.
|
Ander tuig van de richel waarvan de normen en waarden door poco's als Rafke tot summum van verrijking en beschaafdheid beschouwd worden :
Citaat:
Fereshta Moradi: een stem voor verborgen leed
Verbod op hoofddoeken, Bron Johan Wiesma
Na rijp beraad en met de steun van de meerderheid van de leerkrachten, besliste de directie van het Atheneum van Laken het dragen van een hoofddoek dit schooljaar niet meer toe te laten. Volgens de directie was de neutraliteit van de school in gevaar. Op het Athenée Bruxelles II is 80% van de leerlingen van allochtone afkomst. Dat het verbod verontwaardiging zou uitlokken was voorspelbaar. In mei voerden jongeren al actie aan de schoolpoorten. Daarbij werd ook een kortgerokte journaliste lastiggevallen. Deze keer kreeg het protest de uitdrukkelijke steun van Dyab Abou Jahjah en zijn Arabisch-Europese Liga. Francis Clees, de prefect van de school, verantwoordt zijn omstreden verbod met de vaststelling dat er een toenemende radicalisering merkbaar was. Zo droegen niet alleen meer en meer meisjes plots een hoofddoek, maar "sommigen droegen op de duur zelfs handschoenen om ook hun handen te bedekken". Bovendien stelden leraars vast dat meisjes die geen hoofddoek droegen steeds vaker het mikpunt werden van spot en intimidatie. Daarop besloot de directie in te grijpen en het schoolreglement aan te passen. De AEL dreigt met "verdere stappen als de school niet op haar beslissing terugkomt". Ook in Nederland, Frankrijk en Duitsland leidt het dragen van hoofddoeken op school om de haverklap tot verhitte discussies tussen voor- en tegenstanders. Bij deze mag terloops opgemerkt worden dat in Turkije zélf het dragen van de islamitische hoofddoek op school of in publieke functies bij wet verboden is. Maar in Europa is men blijkbaar beducht voor een dergelijke maatregel uit schrik om in het verdomhoekje van de 'onverdraagzaamheid' geschopt te worden. Niet iedereen is blind of naïef. Zo schreef de bekende Franse filosofe en feministe waarschuwend : "De hoofddoek is niet zomaar een lapje stof. Het is een religieus symbool en een politiek vaandel. Het is de eerste stap op weg naar het fundamentalisme." Stof tot nadenken!
'CHADOR-OORLOG' IN EUROPA
Met de regelmaat van een klok worden bij ons en in onze buurlanden verhitte discussies gevoerd over het dragen van een islamitische sluier of hoofddoek en of wij dat zomaar moeten gedogen. In Frankrijk en Duitsland is het alvast verboden op school. In Nederland mag het, net als in ons land. Hier wordt het dragen van een hoofddoek -na lang aanslepende rechtszaken- zelfs toegestaan op pasfoto's voor Belgische identiteitskaarten. De Turkse vrouw uit Wezet die dit zopas nog eens kon afdwingen bij de rechtbank heeft naar verluidt een dubbel staatsburgerschap. Dat betekent in de praktijk dat zij op haar Belgische identiteitskaart een hoofddoek mag dragen en op haar Turkse paspoort niet ... Is het fenomeen van de oprukkende sjaaltjes het uitdagende symbool van een imperialistische islam of het tragische symbool van onze eenzijdige westerse 'verdraagzaamheid'? Of maken wij ons druk om een onschuldig lapje textiel?
Sluiers en sjaaltjes
De term "sluier" wordt meestal zeer slordig gebruikt. Soms bedoelt men een gewoon sjaaltje of hoofddoekje dat alleen de haren bedekt, soms de hidjaab die ook de hals en de schouders aan het oog onttrekt, en soms de verschillende varianten van echte sluiers die als maskers heel het gezicht verbergen. In Saoudi-Arabië hebben de lange, vormeloze kolenzakjurken een kap die slechts een smalle buisvormige opening voor het gezicht vrijlaat, zodat de vrouw door die koker net genoeg kan zien om niet te struikelen of nergens tegen aan te botsen. Door het beperkte zijdelingse gezichtsveld worden vrouwen wel zeer dikwijls het slachtoffer van aanrijdingen. In Pakistan en Afghanistan gebruikt met burqa's met kleine venstertjes van halfdoorzichtig gaas voor de ogen, en in andere landen laten sluiers alleen een kleine kijkspleet voor de ogen vrij. De hoofddoek en de hidjaab zijn dus geen echte sluiers.
Ongelukkig symbool
Saoudische vrouwen moeten in het openbaar niet alleen een hoofddoek dragen, ze moeten volledig gesluierd zijn en heel hun lichaam moet schuilgaan onder vormeloze zwarte gewaden. Egyptische vrouwen genieten een veel grotere vrijheid in de keuze van hun kleding. De meeste Egyptische vrouwen dragen geen sluiers, en velen kleden zich tamelijk westers, vooral in de steden. Wie zich blindstaart op uiterlijke criteria zou denken dat Egyptische vrouwen veel vrijer en geëmancipeerder zijn dan hun Saoudische zusters. Maar dat is slechts gedeeltelijk waar: de meeste Egyptische meisjes worden besneden. Onder de elegante westerse mantelpakjes gaan seksueel verminkte lichamen schuil. Terwijl vrouwenbesnijdenis in Saoudi-Arabië vrijwel nooit voorkomt. En volgens de alawieten - een islamitische sekte in Syrië, waartoe ook de presidentiële familie behoort - moeten vrouwen ook geen sluiers dragen. Dat is al evenmin een bewijs van progressiviteit of emancipatie, want volgens diezelfde alawieten hebben vrouwen geen ziel ...
Het is dus niet helemaal logisch dat de sluier en de hidjaab door vriend en vijand worden beschouwd als de ultieme symbolen van de onderdrukking van de islamitische vrouw. Maar symbolen ontlenen hun kracht nu eenmaal niet aan logica. Zelfs symbolen die naar objectieve criteria gemeten verkeerd gekozen zijn, kunnen een verschrikkelijke psychologische lading krijgen. Dat is zeker gebeurd met de hidjaab. Het dragen van een rood, zwart of bruin hemd was in de jaren dertig ook geen kwestie van esthetica of vestimentaire voorkeur. Het was een ondubbelzinnige politieke beginselverklaring, en een vergissing kon dodelijke gevolgen hebben. Zo is ook de hidjaab niet slechts een vestimentair onderdeel of zelfs maar een uiting van zedigheid, zoals de sjaaltjes van onze boerinnen vroeger. Het is een politiek-religieuze beginselverklaring. Tijdens een moslimconferentie in Genk werd dit enige jaren geleden bijzonder duidelijk verwoord door Kalim Siddiqui, de stichter van het Britse moslimparlement: "Een vrouw die de hidjaab draagt, draagt de vlag van de islam. Het is de hoofddoek die de maat aangeeft voor het verschil tussen de islam en het westen. De moslimvrouw zegt openlijk en uitdagend dat de westerse beschaving onaanvaardbaar voor ons is, dat ze een ziekte is, een pest voor de mensheid, en dat alleen de islam de mens waardigheid kan geven."
Een vrouwenprobleem?
Als men echt gelooft dat het aantal echtscheidingen, verkrachtingen of lustmoorden kan teruggedrongen worden door alle vrouwen een hoofddoek en lange jurken met lange mouwen te laten dragen, dan zou men die remedie zeker moeten overwegen. Vergeleken met de reusachtige winst in termen van mensenlevens die gered worden en menselijk lijden dat voorkomen wordt, zouden die kledijvoorschriften slechts een kleine beperking van de vrijheid zijn. Vele fatsoenlijke en goedmenende moslims redeneren op die manier. Zij denken niet in dezelfde oorlogszuchtige termen als Kalim Siddiqui. Maar zij maken wel een andere typisch islamitische - of typisch mannelijke?- denkfout: zij geloven dat verkrachting en seksueel geweld het gevolg zijn van iets wat vrouwen hebben gedaan of nagelaten. Terwijl het natuurlijk duidelijk is dat de schuldigen in dit geval altijd mannen zijn. Verkrachting is een gevolg van het gebrek aan beschaving bij mannen. Alle kledijvoorschriften en alle sluiers van de wereld zullen daaraan niets veranderen. Voor de westerse lezer is dat misschien vanzelfsprekend, maar voor vele moslims is die gedachte verwarrend en vreemd, en dat verklaart hun obsessie voor sluiers, hoofddoeken en lange gewaden. Het idee dat individuele of maatschappelijke problemen inzake seksualiteit niet alleen door vrouwen veroorzaakt worden, maar ook door mannen, heeft in hun cultuur nog geen wortel geschoten. In zekere mate geldt dat ook voor hun beoordeling van verschijnselen als echtscheiding, prostitutie, pornografie, buitenechtelijke geboorten en tienerzwangerschappen. In de islamitische visie worden die problemen alleen veroorzaakt door vrouwen, en zijn mannen er de onschuldige passieve slachtoffers van. In werkelijkheid wijzen pornografie en prostitutie natuurlijk in de eerste plaats op problemen bij de seksualiteitsbeleving van mannen, niet van vrouwen. Bij overspel en echtscheiding zijn er natuurlijk gemiddeld evenveel schuldige mannen als vrouwen. Maar in het islamitische wereldbeeld passen zulke overwegingen niet. Men verwaarloost de innerlijke beschaving - bij de opvoeding van jongens nog meer dan bij die van meisjes - en men spitst zich met een obsessieve verbetenheid toe op materiële uiterlijkheden: sluiers, hoofddoeken en kolenzakjurken. Alle nuances en relativeren gaan daarbij verloren. Als men in Arabische kranten verontwaardigde discussies leest over "naakte" vrouwen op een strand, dan gaat dat niet over nudisten of exhibitionisten, maar over vrouwen die aan het strand geen sluier dragen ... "Ongesluierd" is voor vele islamitische mannen ongeveer hetzelfde als "spiernaakt".
Moordende fixatie
Hoe moordend die obsessie voor kledijvoorschriften kan zijn, bleek op 11 maart 2002 bij een brand in een Saoudisch internaat voor meisjes: de leerlingetjes die uit het brandende gebouw wilden vluchten werden door bewakers van de mutawa'een, de religieuze politie, met knuppels geslagen en terug in de school gejaagd omdat zij niet volgens de islamitische voorschriften gekleed waren. Daarna probeerde de religieuze politie zelfs de hulpdiensten en de brandweermannen te beletten het gebouw binnen te gaan. Dat waren immers mannen, en de ongesluierde meisjes mochten niet aan hun blikken blootgesteld worden. In de waanzinnige logica van de mutawa'een konden zij nog beter levend verbranden ... Veertien meisjes kwamen om door verstikking achter een buitendeur die door de mutawa'een was afgesloten. In een normaal land zou er bij een identieke brand in een identiek schoolgebouw waarschijnlijk niet één dodelijk slachtoffer zijn gevallen.
In Iran worden vrouwen gearresteerd en gegeseld omdat hun hidjaab niet zorgvuldig is vastgemaakt, zodat er enkele haarlokken zichtbaar zijn. Tot welke ziekelijke kronkelredeneringen de fixatie op de hidjaab kan leiden blijkt uit het beroemde citaat: "Het is de plicht van vrouwen om hun hoofd te bedekken, omdat het haar van vrouwen vibraties uitstraalt die mannen opwinden, misleiden en corrumperen" En dit komt niet van een onontwikkelde fanaticus, maar van de beroemde ayatollah Rafsanjani.
In Turkije is het dragen van religieuze kledij - in praktijk de fez voor mannen en de hidjaab voor vrouwen - in principe bij wet verboden. Maar onder druk van de toenemende islamisering van de samenleving kan men die wetten steeds minder doen naleven, zelfs niet aan de universiteiten. Na een geval van verkrachting in een overvolle autobus in Egypte schreven de fundamentalistische kranten eensgezind dat het de schuld van het slachtoffer was: zij had weliswaar een lange rok gedragen, maar geen hoofddoek en geen sluier, dus zij had het zelf uitgelokt. In Kasjmir dreigden de fundamentalisten ermee alle vrouwen die geen burqa droegen in de benen te schieten of met zwavelzuur te verminken. Tijdens de burgeroorlog in Algerije werden vrouwen het slachtoffer van de gruwelijkste represailles als zij niet de verplichte hidjaab droegen. Het GIA had alle lycea en universiteiten formeel verboden nog onderwijs te verstrekken tenzij leraressen en vrouwelijke leerlingen de sluier dragen. Bovendien moeten gemengde klassen, muziekonderricht en lichamelijke opvoeding voor meisjes afgeschaft worden. Leerkrachten en professoren die dit verbod trotseren werden vermoord. De wraakacties tegen vrouwen die zich "onislamitisch" kleedden waren dikwijls van een weerzinwekkende wreedheid. Een vrouw zwavelzuur in haar gezicht of op haar benen gooien was een standaardstraf. Begin 1995 publiceerde de krant El Watan bijvoorbeeld het geval van een familie die volledig werd uitgemoord door een bende FIS-strijders die hun huis waren binnengedrongen. De enige overlevende was een meisje van negen jaar. Het kind was herhaaldelijk verkracht en met een bijl bewerkt. Abla Cherif, een journalist van El Watan beschrijft ook het lot van een vrouw die samen met haar twee dochters door fundamentalisten werd ontvoerd en vermoord: "Een van de daders werd later gearresteerd en hij legde een gedetailleerde verklaring af ... Zij hadden de vrouw aan een boomstronk vastgebonden zodat zij de verkrachting van haar beide dochters moest aanzien. ... Na die collectieve verkrachting werden de meisjes gemarteld en onthoofd." De moeder werd daarna met een verfbrander gefolterd en eveneens onthoofd. En zo zijn er duizenden gevallen ...
Scholen capituleren
Overigens komt ook voor migrantenmeisjes in westerse landen de "vrijheid" om al dan niet een hoofddoekje te dragen, steeds meer in het gedrang. Zowel in Nederland als in België worden meisjes dikwijls door leraars islamitische eredienst geïntimideerd en bedreigd als ze geen hoofddoek dragen. In sommige scholen is een heel netwerk van allochtone verklikkers die meisjes verraden als ze buiten de school het gehate hoofddoekje durven afdoen ... In meerdere gevallen kregen de overtreedsters als straf een fikse ranseling. Enkele Nederlandse scholen die probeerden het dragen van islamitische hoofddoekjes te verbieden, hebben bakzeil gehaald. Onder druk van de political correctness en de steeds sterkere islamitische lobby hebben zij het dragen van hoofddoeken en hidjaabs opnieuw moeten toelaten. In de omgeving van de Grote Moskee in Brussel patrouilleert nu ook een soort mutawa'een, net zoals in Saudi-Arabië.
'Chadoroorlog'
Vrouwelijke tegenstanders van de chador klagen over haarverlies, huidirritaties en zelfs depressies bij kinderen door de lange, zwarte gewaden. Maar er is hoop. Voor het eerst sinds de islamitische revolutie van 1979 mogen leerlingen en leraressen in Teheran zonder sluier rondlopen. In het streng-islamitische is dat een kleine revolutie op zich, die natuurlijk op sterk verzet stuit van de radicale fundamentalisten. Intussen lijkt de opmars van het hoofddoekje in het vrije westen niet te stuiten. In Frankrijk geldt de islamoloog Gilles Kepel als een van de belangrijkste deskundigen als het gaat om de islamitische migrantenstroom naar Europa. In zijn boek 'Allah in het Westen' spreekt Kepel over de 'banlieues de l' Islam', de migrantengetto's als 'voorsteden van de islam'. De sluieraffaire maakt duidelijk dat het niet om een stukje stof gaat maar om wat Huntington 'Botsende beschavingen' heeft genoemd. Kepel noemt dat waardenconflict de 'chadoroorlog'. De Waalse minister van onderwijs Hazette kondigde bij het einde van vorig schooljaar aan dat hij het dragen van de islamitische hoofddoeken op middelbare scholen wil verbieden. In Brussel werd daartegen door gesluierde moslimmeisjes betoogd. Zij eisen het 'recht' op om hun hoofddoek altijd en overal te dragen. De 'chadoroorlog' is nog niet gedaan ...
De Hijab stuurt een boodschap van acceptatie van onderdrukking en afwijzing gelijkheid man/vrouw. Een vrouw die zichzelf bedekt vanuit haar liefde voor Allah, legt hiermee niet alleen een verklaring af voor wat ze accepteert, maar ze verklaart er ook mee wat ze afwijst. Iedere vrouw die weigert mee te spelen met de spelletjes tussen de twee sekse die zo fundamenteel zijn in alle maatschappijen, zal uit de maatschappij verdreven worden. Er wordt altijd al van vrouwen verwacht dat zij een bepaalde rol spelen in de maatschappij. Volledig verbod chador bepleit
bron:Parool
MIJNTJE KLIPP
AMSTERDAM - De gezichtssluier moet niet alleen op de scholen, maar overal in de Nederlandse samenleving worden verboden. Dat zegt Ankie Verlaan, lid van het college van bestuur van de Universiteit van Amsterdam (UvA) en oud- bestuursvoorzitter van het Regionaal Opleidingen Centrum (ROC) Amsterdam, een grote centrale voor beroepsonderwijs, in een interview met deze krant. ''Respect voor elkaar laat je zien door elkaar in de ogen te kijken.''
Verlaan verwierf landelijke bekendheid met de manier waarop ze de gezichtssluierkwestie op het ROC afhandelde. Drie meisjes verschenen vorig jaar met een zogeheten chador op school, waarop de leiding hen de toegang ontzegde. Dat leidde tot veel commotie.
In navolging van het ROC stelden de meeste scholen een chadorverbod in, omdat de sluier een goede communicatie in de klas zou belemmeren. De Commissie Gelijke Behandeling gaf in maart dit jaar het ROC gelijk. Twee van de drie tieners waren naar de commissie gestapt. Zij zagen na de uitspraak af van een rechtszaak over het verbod. Twee van de meisjes zijn op het ROC gebleven en dragen geen sluier meer.
Het ROC kwam, onder aanvoering van Verlaan, met andere strenge regels voor de in totaal ruim dertigduizend leerlingen. Zo moet als voertaal Nederlands worden gebruikt. Volgens Verlaan zou dat op elk schoolplein moeten gelden. ''Ik realiseer me dat wij in Nederland integratieproblemen altijd op een merkwaardige manier hebben aangepakt. We hebben volstrekt genegeerd wat er speelde, wat mensen doen, hoe ze samenleven. Ineens denk je, als het over de gezichtssluier gaat: ho eens even. Met alle respect voor elkaars overtuiging, maar moeten wij dat in Nederland toelaten? Ik vind van niet.''
Verlaan, voormalig topambtenaar, heeft forse kritiek op de landelijke politiek. Het Ministerie van Onderwijs bekommert zich meer om de eigen positie dan om de status van het onderwijs en de laatste kabinetten zijn slap geweest, zegt ze. ''Scholen in grote steden zouden bijvoorbeeld, vanwege de problemen, meer geld moeten krijgen dan plattelandsscholen, maar niemand doet er wat aan. Niemand durft dat.''
|
|
Volgens Florentine Rost van Tonningen waren de beelden van de concentratiekampen "anti-Duitse propaganda".