klimaat-censuur
 

Een interessante tekst. Het vormt geen wetenschappelijk oordeel maar toont wel aan hoe wordt afgerekend met kritische stemmen op een manier die een sowjetdictatuur waardig is.



Frits Bolkestein 07-04-2007


Anders dan talloze maatschappelijke kwesties, wordt het klimaatdebat gekenmerkt door praktijken die doen denken aan dictatoriale samenlevingen, meent Frits Bolkestein. Over ontslagen wetenschappers, wetenschappelijke denkpolitie en zelfcensuur bij kranten.

De klimaatproblematiek staat tegenwoordig in het middelpunt van de belangstelling.

Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder dat we worden overspoeld met apocalyptische visioenen van een opwarmende aarde, vooral veroorzaakt door de uitstoot van broeikasgassen door de mens.

En de overheid spant zich in om rampen te voorkomen: van de bevordering van windenergie tot de stimulering van het gebruik van spaarlampen; van de handel in CO2-emissierechten tot de beperking van de uitstoot van uitlaatgassen.

Om misverstanden te voorkomen: ik ben van mening dat zuinig energieverbruik om tal van redenen hoogst noodzakelijk is. Maar behoort de vrees voor klimaatverandering daar ook toe?

De recente beroering over de opwarming van de aarde is mede aangewakkerd door Al Gore’s film An Inconvenient Truth, de publicatie van het alarmerende rapport van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) en het rapport van de Britse commissie-Stern.

Deze film en rapporten hebben met elkaar gemeen dat zij groot onheil voorspellen indien wij ons verbruik van fossiele brandstoffen niet drastisch verminderen.

Overrompeld door deze stortvloed van onheilstijdingen lijken velen ervan overtuigd dat een klimaatcatastrofe voor de deur staat.

Er is echter een groep van zogenoemde klimaatsceptici die krachtig stelling neemt tegen deze visie. Zij betwisten dat de menselijke uitstoot van broeikasgassen een betekenisvolle invloed op het klimaat uitoefent.

Volgens hen is de nakende klimaatcatastrofe te vergelijken met de voorspelling van rampen als het sterven van de wouden als gevolg van zure regen of de millennium bug – voorspellingen die nooit zijn uitgekomen. Het klimaat verandert altijd.

Verandering is de norm. Het verschil van mening betreft de vraag of de mens al dan niet een substantiële invloed uitoefent op de huidige verandering van het klimaat en of deze invloed schadelijk is.
Ik moet mij onthouden van een inhoudelijk oordeel daarover. De discussie is nog gaande. Maar wat mij wél opvalt, is dat het klimaatdebat, in tegenstelling tot de discussie over tal van andere maatschappelijke vraagstukken, wordt gekenmerkt door praktijken die doen denken aan dictatoriale samenlevingen.

Laat ik een paar voorbeelden noemen. Een vooraanstaand klimatoloog in de Verenigde Staten, Richard Lindzen, heeft zich erover beklaagd dat klimaatsceptici ‘hun financiële ondersteuning zijn kwijtgeraakt, dat hun werk belachelijk is gemaakt en dat zij belasterd zijn als slaafjes van de industrie, wetenschappelijke loonslaven of erger’.

Veel federale staten in de VS beschikken over eigen klimatologen die zich bezighouden met lokale meteorologische aangelegenheden.

Deze zijn vaak kritisch ten aanzien van de these van een door menselijke activiteiten veroorzaakt broeikaseffect.

Twee van hen, George Taylor (Oregon) en Patrick Michaels (Virginia), zijn van hun titel dan wel baan beroofd, vanwege het feit dat zij zich klimaatsceptische uitlatingen hebben veroorloofd die in strijd waren met het beleid van de betrokken staten om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

Dit was een gevolg van een oproep van Heidi Cullen, presentatrice van het populaire programma The Weather Channel. Zij pleitte ervoor dat weermannen en -vrouwen die de menselijke broeikashypothese niet onderschreven, hun beroepslicentie zouden kwijtraken – waarmee dus inmiddels een begin is gemaakt.

In Duitsland hebben twee gerenommeerde wetenschappers, Hans von Storch (geen klimaatscepticus) en Karin Labitzke zich beklaagd over het feit dat zij door collega’s als verraders worden behandeld omdat zij kritiek hebben geuit op de praktijken binnen de klimatologie in Duitsland.

Von Storch vreest namelijk dat de ‘spiraal van overdrijving’ om de aandacht van het publiek te trekken uiteindelijk de geloofwaardigheid van de wetenschap zal ondermijnen.

Labitzke is van oordeel dat de zon dominant is bij klimaatverandering. Maar deze gedachte is taboe in kringen van klimatologen. Zij voelt zich derhalve slachtoffer van een denkverbod. Verder hebben klimaatsceptici in Duitsland gemerkt dat hun kritische bijdragen aan Wikipedia stelselmatig – vaak binnen twee uur – door andere worden vervangen.

In Frankrijk heeft de bekende klimatoloog Marcel Leroux jarenlang gevochten tegen het broeikasgeloof, zonder dat hij bij het establishment een voet aan de grond kreeg.

In arren moede heeft hij zijn visie maar opgeschreven in een boek van ruim vijfhonderd pagina’s: Global Warming, Myth or Reality. The Erring Ways of Climatology. Jan en alleman schrijft in Frankrijk boeken die door Franse uitgevers worden gepubliceerd. Zo niet Leroux.

Hij was gedwongen in het Engels te publiceren. In Denemarken was er de ‘affaire’-Lomborg. Kosten-batenanalyse speelt een cruciale rol bij de beoordeling van bepaalde milieumaatregelen. Met behulp hiervan kunnen milieuprioriteiten onderling worden vergeleken en kunnen zij tevens worden afgewogen tegenover talloze andere maatschappelijke behoeften.

Dát was de benadering die werd bepleit door Bjørn Lomborg (voormalig milieuactivist) in zijn kaskraker The Skeptical Environmentalist. Maar hij werd hiervoor door een aantal critici op McCarthy-achtige wijze aan de schandpaal genageld. Wat zei Lomborg eigenlijk? “Het gaat niet slechter maar béter met het milieu, alleen nog niet goed genoeg.”

Als relativerend onderzoek zulke buitensporige reacties oproept, is duidelijk dat we te maken hebben met een kerk. Gelukkig is Lomborg inmiddels van alle blaam gezuiverd.

En Nederland? Zoiets kan toch niet in Nederland voorkomen? Helaas is dat wel het geval. Een bekend slachtoffer van het broeikasgeloof is Henk Tennekes, oud-directeur wetenschappelijk onderzoek van het KNMI en internationaal wellicht de bekendste Nederlandse klimatoloog. Hij viel in 1995 bij een ‘reorganisatie’ van het Instituut buiten de boot, waarbij zijn kritische opvatting ten aanzien van de hypothese van een door mensen veroorzaakt broeikaseffect een belangrijke rol speelde.

Voorts hebben vijftien vooraanstaande wetenschappers op 11 januari op de Forum-pagina van de Volkskrant een artikel gepubliceerd met de titel: ‘Mens niet schuldig aan opwarming aarde’. Maar dit artikel had nooit mogen worden geplaatst, aldus de ombudsman van de Volkskrant. Wat was er gebeurd? De Volkskrant-redactie, in het bijzonder de wetenschapsredactie, had een van de auteurs, Hans Labohm, reeds geruime tijd op de zwarte lijst geplaatst.

De Forum-redactie had verzuimd contact op te nemen met de wetenschapsredactie, zodat dit artikel door de mazen van hun censuurnet was geglipt. En de ombudsman van de Volkskrant, die zich met de zaak ging bemoeien, oordeelde op 20 januari op diezelfde Forum-pagina dat dit niet had mogen gebeuren. Maar daarmee was de kous nog niet af. Onder de titel: ‘Doel klimaatsceptici is verwarring zaaien in het publieke debat’, betoogde Martijn van Calmthout op 22 februari dat het al dan niet plaatsen van artikelen van klimaat*sceptici geen kwestie is van vrijheid van meningsuiting.

Hun twijfel over het menselijke broeikaseffect is volgens hem niet serieus te nemen. Immers, het laatste rapport van het IPCC is met een harde conclusie gekomen: het klimaat verandert en de mens is daarvan met zijn uitstoot van broeikasgassen de waarschijnlijkste oorzaak.

Ik kan mij niet herinneren dat de Volkskrant, een van oorsprong katholieke krant, de laatste decennia ooit standpunten heeft ingenomen met een beroep op de pauselijke onfeilbaarheid. Het is bevreemdend dat thans wél een beroep wordt gedaan op de onfeilbaarheid van het IPCC. Zonder afbreuk te willen doen aan de kwaliteit van de wetenschapsredactie van de Volkskrant, lijkt het mij toch iets te ver gaan het klimaatdebat voor gesloten te verklaren.

negationisten vind je overal.

het gaat em niet om negationisten, het gaat em om critici. Ze ontkennen de opwarming niet. Wel het feit dat de politieke propagandamolen elke vorm van kritiek niet met wetenschapellijke argumenten neersabelt, maar met allerhande politieke methoden.

Pajot, voor de allereerste keer in mijn leven hebt ge iets gepost dat de moeite waard is om te lezen.

Vreemde openingspost. Enkele van die heren door Google gehaald: volgens alle websites over George Taylor is de brave man nog in dienst. Wat Patrick Michaels betreft kan mijn verbazing niet groter zijn:

Ik ben het volledig met Frits eens. In mijn vakgebied hebben wij er ook mee te maken en wij beschouwen het ook allemaal als bullshit. Als je kijkt naar het verleden zijn er ALTIJD klimaatveranderingen opgetreden. Zelfs in de Middeleeuwen hadden we nog een kleine IJstijd. Kwam dat soms omdat de mensen niet genoeg stookten??

over taylor: link

een andere climatoloog is david legates, van Delaware
link
link

Het woord 'negationist' is een scheldwoord, door politiek correcten uitgevonden om op allerlei domeinen argumentatie door vervolging te kunnen vervangen. Van zodra je dat woord hoort vallen, hou je maar je ogen open en je portefeuille dicht.

Wat de klimaatheisa betreft, druipt de irrationaliteit van de hele campagne er zo dik af dat men naar adem moet happen. In een normale discussie over risico's zou je bv denken, dat een risico wordt ingeschat door de omvang van de geriskeerde schade te vermenigvuldigen met de kans, dat de schade zal optreden. Men kan bv een dijk niet oneindig hoog bouwen, doch men zal een schatting maken van de risico's, een risicopeil vastleggen dat nog acceptabel wordt geacht, en in functie daarvan de dijkhoogte bepalen. Grote schade die echter slechts een uiterst kleine kans heeft om op te treden, zal worden geaccepteerd. Dat kan niet anders, omdat onze middelen beperkt zijn. In de postmoderne kosmos van het IPCC geldt dit soort overwegingen niet. Er worden bv geen schattingen opgegeven betreffende de kansen, waarmee de diverse doemscenario's kunnen optreden op basis waarvan de klimaatmodellen (geacht worden te) functioneren. Hoe groot is volgens het IPCC nu eigenlijk de kans, dat het in 2100 gemiddeld minstens 5°C warmer zal zijn dan nu? Gaat het over een kans van 10%, van 1% of van 0,0001%? Men komt dit niet te weten. Wanneer men daarover een vraag durft stellen, wordt men simpelweg 'negationist' genoemd, waarna het geroep en gekrijs gewoon verdergaat. Dit heeft niets met enige normale vorm van kennisverwerving te maken. Het gaat om een soort apocalyptisch geloof, gebaseerd op 'consensus' (zie bv de verwijzingen hieronder).

http://www.palmbeachpost.com/storm/c...Gray_0407.html
http://www.postchronicle.com/news/or...21273622.shtml
http://www.iht.com/articles/ap/2007/...ane-Expert.php

hm vreemd, aan onze faculteit is er geen enkele negationist. En die pseudowetenschappelijke yankee-zever wordt met gemak ontkracht door onze proffen.

Onverzadigbaar
 

De "opwarming" is een goudmijn voor onze geldverslindende en verspillende linkse maatschappij. Nu het bijna onmogelijk werd om de belastingen nog te verhogen zonder de inkomsten te verlagen komt de goddelijke opwarming ter hulp. Dit zullen ze het klootjesvolk wel door de strot kunnen duwen. Het wordt een echte religie. De hogepriesteres Vera is al klaar om zich op te offeren. Eindelijk zuster overste, sorry minister

Hm, vreemd, dan is er toch nog geen enkel deugdelijk wetenschappelijk argument van die proffen, of enige andere doorgedrongen op dit forum, of het hele internet.

Wel ervaar ik een sterk pseudoreligieus klimaat, gepaard gaande met 'morele' dwang om het dogma kritiekloos te aanvaarden.

Wat de yankees er mee te maken hebben ontgaat me, tenzij je doelt op Al Gore, maar dat vermoed ik niet.

Al Gore niet, da's een gelukkige uitzondering;-)
en dat mag gerust pseudoreligieus zijn, ik vind onze natuur en de planeet nog iets te heilig om te laten verknallen door onze roetbakken.

De film gezien van Al Gore? Ik vond zijn statistieken anders heel overtuigend.
In die film bewijst Al Gore dat er een oorzakelijk verband is tussen de huidige, zéér hoge, CO2-waarden en de stijgende temperaturen. Mij is het een raadsel hoe je met die statistieken de huidige opwarming nog kan ontkennen.

bwa, een raadsel is dat niet. Je goochelt gewoon wat met de termijnvisie, die bij een normale analyse een tijdsspanne van 500 jaar omhelst (250 jaar in't verleden, 250 jaar in de toekomst), en haalt er vanalles bij zoals ijstijden, zonnecycli, etc. die dan moeten "bewijzen" dat de Industriele revolutie van geen tel was. Heel simpel.:evil:

volgens de alarmisten zijn enkel de laatste 20 jaar van tel

je gooit hier al meteen wat zaken door elkaar. De temperatuur stijgt. CO² stijgt. Tot hier ben je juist. En dat is het eigenlijk.

En Gore's film is een mooie documentaire, maar noem het alstemblieft geen wetenschappelijke, laat staan het bewijs voor klimaatverandering

hier http://www.youtube.com/watch?v=_21b7mdJz2M

zever! wie zijn dan die alarmisten, dat wil ik wel weten..

het is vulgariserende wetenschap, dat klopt. Maar dat neemt niet weg dat de analyse correct is.

We hebben er hier al op het forum gehad

de analyse van wie? Van Gore zijne film?

DE analyse:-) die Gore in zijn film voor het "domme publiek" verstaanbaar maakt;-)