Hoe staat de N-VA, officieel (in het programma) én officieus (de persoonlijke mening van sommigen) over een verdere samenwerking van Vlaanderen en Nederland?

We lezen in de congresteksten:

[size=1](nu, mijn kop er niet af als dat niet gesuggereerd werd door Matthias Storme :wink: )[/size]

Ik interpreteer dit persoonlijk als het afsluiten van verschillende bilaterale verdragen, en zelfs als een statenbond van het soevereine Vlaanderen met het soevereine Nederland. Is deze interpretatie juist?

Hoe groot is de pro-Nederlandse strekking binnen de N-VA?

En wat is het verschil tussen deze pronederlandse strekking en het antibelgisch Germanisme van 1914?

Hallo,


Binnen de EU zoals wij die zien, zouden er veel mogelijkheden zijn voor lidstaten om op basis van verdrag intensiever met elkaar samen te werken. Het is evident dat je daarvoor eerst naar je buurlanden kijkt (ja, ook naar Wallonië, maar dan als partner en niet als gedwongen echtgenoot). Nederland ligt het meest voor de hand aangezien we "gescheiden worden door dezelfde taal". Op veel vlakken zouden Vlaanderen en Nederland in Europa samen een vuist kunnen maken, zeker voor de positie van het Nederlands (een middelgrote taal in de EU). Tevens zou er een vanzelfsprekende samenwerking kunnen zijn op vlak van havenbeleid, infrastructuur, onderwijs, cultuur,... (ik heb er ooit eens 12 pagina's over volgeschreven, maar die ga ik hier niet "pasten")

Ik ben geen romantische dweper met groot-nederland, 400 jaar staatkundige scheiding is niet zomaar weggeveegd (en daarvoor was er trouwens ook nog geen overkoepelend nationaal gevoel). Concrete samenwerking tussen de lage landen in dossiers waar we allemaal beter van worden, dat is de beste weg. (voor de geïnteresseerden, ik schreef over de groot-nederlandse gedachte een lange bijdrage in het boek "nationalisme in België" onder redactie van prof. L. Vos).

Mooi mooi mooi... Ik neem aan dat u met die 12 pagina's dat stukje uit "Nationalisme in België" bedoelt? Zo nee, waar kan ik die vinden?

En zo hoort het ook...

Bedankt voor het antwoord!!!!

Hallo,

Nee, die 12 pagina's over concrete samenwerking tussen Vlaanderen en Nederland schreef ik vorig jaar voor een lezing. Het is nooit gepubliceerd. Dat stuk in het boek "nationalisme in België" gaat over het gebruik en misbruik van de groot-nederlandse gedachte in onze geschiedenis.

Het verschil staat al in je vraag vervat.
Het ene is pro en het andere anti.

Samenwerking met Nederland om het nederlands te verdedigen in de EU, is volgens mij echt wel noodzakelijk. De Esperantobeweging is bijna dagelijks bezig met het aankaarten van talendiscriminaties in Europa, en het Nederlands is echt in de cathegorie 'talen die in de weg lopen' beland. We hebben hier jarenlang moeten strijden om de universiteiten nederlandstalig te krijgen, en nu begint onder druk van de economische belangengroepen het Engels in de plaats van het Frans te komen.

Zeer juist. Meertaligheid is belangrijk, de kennis van het Engels bij uitstek. Het stoort me ook niet dat jongeren graag Engels gebruiken in hun spreektaal. Maar laat ons toch het zelfrespect hebben om onze eigen taal te bewaren als taal van bestuur, wetenschap en cultuur.

Het 'Vlaanderen eentalig, Vlamingen meertalig' dus, uit een niet zo ver verleden?

Ja, waarom niet? In Frankrijk bestaat ook zoiets. Als wij in Nederland en Vlaanderen wat meer op onze rechten zouden staan, zouden wij misschien ook op andere vlakken meer gerespecteerd worden binnen Europa. Wij hebben het potentiële om naast de Groten te staan. En vanuit onze positie als kleinere taalgemeenschap, zouden wij nog de steun van al die andere kleinere naties in Europa kunnen hebben.

Daar is niets mis mee. We staan er alleszins verder mee dan de grote landen in Europa waar de kennis van vreemde talen bedroevend is. In Frankrijk vertaalt men zelfs woorden als "computer" in "ordinateur". Belachelijk, geen enkele taal telt zoveel vreemde leenwoorden als het Engels zelf.

Het was eigenlijk bedoeld als een bevestiging, niet als een sarcastische opmerking...

U bevestigt hierbij nogmaals waarom ik lid ben van de N-VA, de hr. De Wever: ik wist immers niet - maar het leek me wel logisch - dat de N-VA in die mate te vinden was voor samenwerking over de grenzen heen. Ik heb in mijn eindwerk voor 't middelbaar een paper over die materie geschreven (3 jaar geleden)... Er zijn in elk geval al lang concrete samenwerkingen, maar ik herinner me geen namen meer (o.m. met Zeeland en zo??). Hoe staat het met die projecten nu ze onder paarse heerschappij staan? Hebben ze werkelijk een belangrijke waarde of een belangrijk nut?

Ik stel me - wat dit onderwerp betreft - vooral een Nederlandse Unie voor, met internationale (geen supranationale) waarde, zodat de landen zelf het grootste deel van hun autonomie bewaren. Een Groot-Nederland schrikt me weer wat af, want klinkt me te "bindend" in de oren...

Vlaamse groeten!

Indie Pendendie

Mnja, ik moet zeggen dat je een interessant puntje aanhaalt.

In je eerste paragraaf en het grootste deel van je tweede paragraaf pleit je ronduit voor een Groot-Nederlandse confederatie. In je laatste zin verzet je je er tegen, omdat je er door afgeschrikt wordt.

Ik denk dat dit typisch is voor de Vlamingen. Instrinctief voelen ze de noodzaak wel aan om samen te werken met Nederland, maar het overheersingscomplex dat we in België hebben gekregen, speelt ons blijkbaar parten om daar effectief werk van te maken. Dat bleek ook duidelijk uit je PM, waarin je onbewust de terminologie van de belgicisten over nam. Niet doen! Anti-Nederlandse sentimenten zijn pro Belgica en als zodanig gepropageerd. Je hoeft daarom nog niet pro Nederland te zijn, maar je speelt wel in de kaarten van de belgicisten door anti Nederland te zijn.

Een andere factor die deze schuchterheid zou kunnen verklaren is het gebrek aan inzicht in het confederalisme. Uit je PM en postings op het forum merk ik dat je federalisme en confederalisme verward. Vlaanderen en Nederland blijven zo dus soevereine staten, die doen en laten wat ze willen. Niemand kan een ander iets opdringen. Nu, het is begrijpelijk dat men niet vertrouwd is met het begrip confederatie, want er zijn er op het moment geen meer. Vroegere voorbeelden: Duitsland, Verenigde Staten, Zwitserland (van 1291 tot 1848 (met kleine onderbreking tijdens Franse Revolutie), dat is zo'n 560 jaar), Nederland,...

Nochtans ligt er met de komende democratisering van de wereld de kansen schoon voor het confederalisme, zie in dat verband Het Verdiepen van de Democratie, door Jos Verhulst.

In die zin is "pleiten" een groot woord, maar ik ben idd te vinden voor een internationale unie. Ik verzet me niet, in die mate dat het overkoepelende orgaan geen bindende regels (i.t.t. supranationaal orgaan zoals de EU) kan uitvaardigen, maar enkel verdragen. Dat klinkt wat flauwtjes, maar dat hangt natuurlijk af van je ingesteldheid: de VS lappen het Kyoto-verdrag aan hun laars, terwijl België wél moeite doet om zich aan de normen te houden; een verdrag is niet afdwingbaar, maar het heeft ook weinig zin het te ondertekenen, als je bij voorbaat al hebt beslist het niet na te leven.

En inderdaad, de geschiedenis leert ons dat we graag zoveel mogelijk autonomie blijven bewaren. Persoonlijk heb ik idd ook wat problemen met een orgaan als de EU (zonder een nieuwe discussie te willen opstarten ;))... Volgens mij zou het onbezonnen zijn om na een onafhankelijkheid van Vlaanderen meteen in een unie met een andere natie te stappen. Een bezinningsperiode, zoals de hr. De Wever voorstelt, lijkt me hier dus aangewezen.

Maar goed, ik ben nog maar pas lid van dit forum en ben al goed op weg "King of the off-topic" te worden. :D Ik stel voor dat we dit onderwerp verder behandelen in een van de topics in het gewone forum!

Nogmaals bedankt voor je PB, ik leer elke dag wat bij! :wink:

Is confederalisme niet een systeem waarbij de deelstaten bevoegdheden afstaan aan een overkoepelend orgaan, en federalisme net het omgekeerde? De VanDale brengt me weinig duidelijkheid:

- confed.: statenbond
- fed.: vereniging van staten die hun eigenheid behouden

Lijkt me precies hetzelfde...

Jouw eigen definitie is inderdaad heel juist. Men zou in Vlaanderen dat onderscheid eens moeten leren, want confederalisme wordt al te vaak gebruikt als "straf federalisme", wat het dus niet is.

Wel volgens het huidige plan van de CD&V, wat de verwarring natuurlijk enkel maar groter maakt.

Als je eerlijk bent, moet je toegeven dat het CD&V voorstel tot confederalisme eigenlijk inderdaad een "straf federalisme" is, met een andere inkleding, namelijk dat van het federalisme van 2+2 (iets waar de grondwetspecialist Robert Senelle altijd voor is geweest). Dat het "accent op de deelstaten" ligt, wil niets meer of minder zeggen in mijn ogen dat de meeste bevoegdheden liggen bij de deelstaten, NIET dat deze soeverein zijn. Ook het in stand houden van de Belgische grondwet is een teken in de richting van federalisme ipv confederalisme, al noemt Johan Sauwens de grondwet een "verdrag".

Deze begripsvervuiling van de kant van de CD&V maakt het onderscheid tussen een federatie en een confederatie nog onduidelijker.

Nu, moeten we daarom het CD&V voorstel afkeuren? Ik vind van niet, maar het is alleszins autonomistischer dan het moderne staatsbestel. En wie weet wat er van komt he?

Wel, dat is gewoon echt confederalisme. Van Dale is echter niet meteen de geschikte bron als het gaat om correcte politieke informatie.

Confederaties hebben altijd een intergouvernementeel karakter, eerder dan een supranationaal.

Ik vrees dat u niet eens in de buurt komt om recht te maken op die titel, die gaat integraal naar de belgicisten. :P