Politics.be - Een ander Palestijns geluid.

Citaat:

.
„Onze leiders exploiteren ons om concessies van Israël te bereiken,“ aldus Palestijnen.

Y.L. 18/4/07

Een groot en groeiend aantal jonge Palestijnen geboren in het buitenland is niet geïnteresseerd om naar de Palestijnse gebieden of naar Israel te verhuizen.

Zij richtten hun woede tot Palestijnse leiders voor het blijven roepen voor een „recht op terugkeer“, een vraag die noch wenselijk noch realistisch is. Ze voegden eraan toe dat “deze vraag slechts een poging is om concessies van Israël af te dwingen tijdens vredesbesprekingen.

Strevend naar een goede levensstandaard zijn de in Libanon geboren Palestijnen naar Europa en Noord-Amerika weggegaan. Zodoende ontsnappen ze aan de door de Staat opgelegde discriminatie. Deze discriminatie, opgelegd door de Libanese overheid, verhindert hen een Libanese burgerschap te verkrijgen en ontneemt ze van fundamentele rechten, zeggen de Palestijnen.

“De meeste Palestijnse vluchtelingen die in Libanon leven maken zich helemaal geen zorgen om een terugkeer naar Palestina of Israël omdat wij reeds 60 buiten Palestina leven,“ zei Rami Abdel Rahim, een 26-jarige Palestijn die in Londen leeft.

„Als wij naar de Palestijnse gebieden zouden terugkeren, dan zouden wij ons als tweederangs-burgers voelen,“voegde hij eraan toe. „Wij spreken met andere accenten. Wij hebben geen huizen in Cisjordanië en Gaza. Voor ons is het wenselijker om in Arabische landen of in Europa te leven“ verklaarde hij.

„Niemand wil daar leven, niet omdat wij niet van ons land Palestina houden, maar omdat wij daar gewoon niet kunnen leven,“ aldus nog Rahim. „Als wij er allemaal heen zouden gaan, zou het de Palestijnse economie vernietigen. Als wij een kans krijgen om in Europa te leven,dan kunnen wij genieten van een goede levensstandaard. Palestina kunnen we dan steeds bezoeken,“ zei hij.

„Ik ben Moslim en ik oefen mijn godsdienst uit en bid elke dag. Ik denk niet dat wanneer ik spreek over de voorkeur van vluchtelingen met betrekking tot waar ze zouden willen leven, ik dan verraad pleeg of dat ik mij tegen de Palestijnse zaak uitspreek.„ aldus nog Rahim. „Wij willen een onafhankelijke Palestijnse staat hebben, maar heel wat vluchtelingen zouden het Westen verkiezen om er te leven als zij die kans kregen. Eigenlijk denken alle 'tweede-generatie' Palestijnen geboren in Libanese vluchtelingskampen niet over het terugkeren naar Palestina of er permanent leven… van een godsdienstig standpunt hebben wij het recht om te kiezen waar wij graag zouden willen leven, met inbegrip van een leven buiten Palestina, als dat ons leven beter maakt“ zei hij.

Onderhandelings-chip

Rahim zei dat Arabische en Palestijnse leiders over een „terugkeer“ blijven spreken om de kwestie levende te houden en later als onderhandelings-chip gebruiken bij de „definitieve vredesonderhandelingen.“

„Zij willen meer van Israël - meer land, en Jeruzalem. Wij weten het en zij wisten dat wij niet naar de Palestijnse gebieden of naar Israël zouden kunnen terugkeren. Zij gebruiken deze kwestie enkel en alleen om meer uit het compromis te krijgen,“ zei hij.

„Er zijn duizenden mensen onder ons die deze mening delen,“ zei hij. „Wij willen een campagne beginnen. Wij hebben het recht ons eigen lot te bepalen. Niet alle vluchtelingen willen naar Palestina terugkeren, het is praktisch niet haalbaar,“ voegde hij eraan toe.

Tarek, een andere Palestijn die in London leeft, deelt deze mening. „Ik wil niet teruggaan,“ zei hij per telefoon vanuit Londen. „Ik ben hier o.k. Ik kan werken, ik heb een baan en een huis. Dit is een goede, veilige plaats en ik wil hier blijven,“ zei Tarek.

„Libanon wil ons kwijt“

Ali, ook een Palestijn die van Libanon naar Groot-Brittannië verhuisde, vertelde over het discriminerend gedrag tegen de Palestijnen in Libanon. “De Palestijnen houden niet van Libanon, en Libanon houdt niet van ons,“ zei hij. „Wij hebben geen recht op werk of op toegang tot scholen en ziekenhuizen. Wij krijgen geen burgerschap of paspoorten. Zij willen ons niet in Libanon,“ zei hij. „Wij krijgen geen burgerschap omdat wij Sunni Moslims zijn, en de Libanese overheid wil niet dat daar meer Sunnis zijn dan Christenen of Shiïten,“ aldus nog Ali.

Ik hou van Palestina. Maar er is geen werk in Palestina. Ik ben er nooit geweest - maar ik kan Palestina bezoeken als ik in Europa leef,“ zei hij.

„De leiders van Palestijnse fracties in de Libanese kampen zijn de enige die spreken,“ zei Ali, maar hij voegden hieraan toe dat zij niet representatief zijn voor de meningen van vele Palestijnen. „Onze leiders zijn corrupt. Er zijn duizenden Palestijnen - ik heb familie en vrienden in Duitsland, Denemarken, Canada, en familie in Libanon - die in Europa willen leven.

De Palestijnse leiders zeggen enkel wat ze zeggen omdat zij niet willen toegeven dat de vluchtelingen niet willen terugkeren,“ zo zei hij.

De Israëlische en Palestijnse volkeren zouden veel sneller vrede sluiten zonder hun leiders. Toch?