Overtuigde christenen behoren tot de gelukkigste mensen
 

Uit een onderzoek van de V.U.B. bleek dat mensen met een zeer duidelijk levensbeschouwelijk profiel (met topper overtuigde gelovige christenen) gelukkiger zijn dan levensbeschouwelijke overschilligen. Dat stemt wel tot nadenken:

Bron: Tertio

Net zoals dronken mensen zich ongetwijfeld ook heel gelukkig zullen voelen.

De meeste dronkaards die ik ken zijn ellendige mensen, zowel op lichamelijk, psychologisch als sociaal vlak.

Zalig zijn de onwetenden.

Ik heb het altijd al geweten

Of sekteleden.

Er duiken steeds meer wetenschappelijke onderzoeken op die wijzen in dezelfde richting.

http://www.tribune-democrat.com/edit...110112749.html

http://www.livescience.com/humanbiol...gion_kids.html

Dat is natuurlijk wel een beetje genant nieuws voor mensen die graag religie aanvallen vanuit een strikt wetenschappelijke kijk op de realiteit.

Oh ja? Waarom zou dat genant moeten zijn?

Het mogelijkse feit dat gelovigen allerhande zich gelukkiger voelen houdt niet automatisch in dat er goddelijke entiteiten bestaan.

Enfin, de logica is hier weer ver te zoeken...

Ik kan dat goed aannemen, vooral omdat ik zelf nogal wat gevoelsveranderingen heb meegemaakt sinds ik vorig jaar "het licht heb gezien", van een openbaringsmoment gesproken.

Toch vloeit daar geen autoriteit van uit, ik begrijp niet wat je bedoelt, Judokus, met "dat stemt tot nadenken".

Iedereen heeft rede om voor zichzelf te bepalen welke weg-ie moet nemen, mijn mening.

Ik kan zonder ook blij zijn, maar ik vindt het heel fijn voor ze, zo lang ze maar niet uit alle macht doen alsof ze blij zijn en erover liegen omdat een christen gelukkig hoort te zijn. ;)

vertel.
ben altijd benieuwd naar mensen die zoiets verkondigen. hoewel die zin redelijk pejoratief klinkt is dat zeker de bedoeling niet.

groet
polle

naïef

Wat is naief?

En Elchardus spoort gelovigen aan om gelukkig te zijn?
 

Beste Judokus,

Moeten de logebendes van VUB misschien iets krijgen van de paus?

Het is gewoon waanzin. Ik ken een reeks gelovigen die erg ongelukkig zijn en vooral angstig. Waar halen ze het vandaan. Van de sekten neem ik het aan dat ze angstig zijn. Ik kende een zeer vriendelijke en gelovige dame van Jehova-getuigen die zelfmoord gepleegd heeft. Haar man die ogenschijnlijk katholiek was begreep niets van wat ze allemaal vertelde. Hij schoot nu en dan een haasje, maar hij heeft het nooit opgegeten. Mossels at hij bij zijn moeder. Hij wist niet waarom zijn vrouw dat nooit gereedmaakte enz. enz.

Hier op het forum is er een discussie over de beslissing van de paus dat kinderen die niet gedoopt zijn en sterven, niet meer tot de "jongste" dag in het voorgeborchte der hel moeten verblijven. Denk je echt dat de duizenden moeders daarover gelukkig waren toen dit nog zo was dat deze onschuldige kindjes niet in de "hemel" kwamen?

Toe nou, vraag eens aan die nieuwe priesters van de loge dat ze mij eens hun teksten opsturen. Het is waarschijnlijk een Sinterklaasverhaal.

Groetjes,

Gerard Golsteyn.

In oktober vorig jaar hoorde ik na lange tijd nog eens van een voormalige geliefde, die haar middelbare school in de Verenigde Staten had afgemaakt wegens problemen thuis hier (het was nogal een woelige in de tijd toen ik haar kende). Ze had zin om eens af te spreken, waar ik instemmend op antwoordde - je moet zulke relaties nauw bijhouden, vind ik.

Het was een dag waarop ik 's avonds had afgesproken met enkele vrienden, waaronder Armadel die ook op dit forum soms eens komt piepen, en ik zou haar 's middags ontmoeten. Dus tegen tien voor twee zat ik aan een koffie in het café waar we hadden afgesproken, en toen ze binnen wandelde, zag ik meteen hoe veranderd ze was. Waar ze vroeger nogal eens uitdagende kleren droeg, had ze nu een kuise, lange rok aan en een eenvoudige blouse. Er was ook iets met haar haar, ik kan niet goed beschrijven hoe het daarvoor was, maar het was opgestoken op een nogal ongebruikelijke wijze.

Nou, toen begon ze te vertellen. In de States had ze bij een redelijk evangelistische Quakerfamilie gelogeerd, en uit interesse was ze beginnen meegaan naar hun erediensten. Ze leerde over de Bijbel, het vrije denken en de getuigenissen (integriteit, vrede, gelijkheid, eenvoudigheid). Langzaam aan, doorheen het jaar, was ze hun gedachtegang beginnen volgen. Uiteindelijk nam ze zelf hun gebruiken over (hoewel de meeste Quakers, zo leerde ik later, niet echt zo "strikt" of "evangelisch" zijn).

Van een koffie moest ik overschakelen op een wijntje. Ze vertelde het zo eenvoudig, mooi eigenlijk, dat het me enorm aan het denken heeft gezet. Ik heb mijn gehele jeugd op een jezuïetencollege gezeten, en heb altijd diep respect voor de Societas Jesu gehad - gedacht om toe te treden (nu soms nog), maar het agnostische in me voorkwam verdere toenadering. Sinds mijn ontmoeting en gesprek met haar (vooral de busrit naar mijn "avondje" was diepzinnig) heb ik een meer strikte zingeving gevolgd en langzamerhand mijn overgang proberen te maken naar het geloofsleven. Ik kijk er naar uit om binnenkort mijn eerste wijdingssamenkomst van Quakers mee te maken.

Voila.

:-)

Nonnen steken een kruis in hun kut.

[/quote]

Ja, godsdiensten zijn een ideaal hulpmiddel voor mensen die niet in staat zijn zelfstandig zin te geven aan hun leven. Dat is waar. Er zijn dan ook veel hulpeloze mensen die in een godsdienst vluchten en er een veilige haven vinden. Dit is tevens juist. En op zichzelf zeker niet echt af te keuren. En godsdienten hebben veel macht op mensen. En dat is minder toe te juichen. Als neo-nazi (zo betitelt u zichzelf toch in de enquête over de collaboratie) zou u dat toch moeten weten. Hitler moest niets hebben van kerken en godsdiensten en zeker niet van de christelijke godsdienst.

Ik bedoelde eerder de opinie, die ik hier toch regelmatig lees, dat religie enkel verderf zaait en beter afgeschaft kan worden.

Natuurlijk, die mensen hoeven zich nergens ongelukkig of down voor te voelen omdat het leven voor hen toch slechts een test is voordat men de hemelpoorten betreedt. Als je het leven marginaliseert dan is er ook niks om je ongelukkig over te voelen, toch?

Het is een vlucht uit de realiteit. Hetzelfde dus als narcotica. Van mij mogen ze doen wat ze willen, zolang ik er de nadelen maar niet van ondervindt.