Stakingsrecht onder druk.
 

Mensen die zich benadeeld voelen door de spontane staking door de brandweerlieden en veiligheidsmensen op de luchthaven van Zaventem, groeperen zich om gezamelijk een schadevergoeding te eisen van de 46 spontane stakers.

Momenteel ligt een eis voor 100.000 euro op tafel via een klacht van 200 mensen. Het aantal mensen dat zich aansluit bij deze groep zal hoogstwaarschijnlijk nog stijgen als er vanuit gegaan wordt dat ongeveer 26.000 mensen werden getroffen.

Zelf ben ik geenszins tegen het stakingsrecht maar denk ik wel dat de stakers een morele verplichting hebben rekening te houden met wie en op welke manier een staking iemand treft.

Bovendien ben ik ook de mening toegedaan dat niets aan het stakingsrecht moet worden afgedaan maar dat een spontane staking eerder zeer uitzonderlijke uitzondering moet zijn, daar waar ik nu vaststel dat het regel aan het worden is.


Meer:
http://www2.vrtnieuws.net/cm/vrtnieu...claim_Zaventem

stakingen dienen te worden aangekondigd, en de bonden moeten rechtspersoonlijkheid krijgen zodat ze vervolgd kunnen worden voor de georganiseerde schade.

Het zijn niet de stakers die verantwoordelijk zijn voor de geleden schade op de luchthaven, maar hun werkgevers. De werkgevers die steeds lopen te stoefen over hun hoge verantwoordelijkheden, moeten het nu maar bewijzen. Het zijn de werkgevers die hebben besloten om hun werknemers uit te buiten om zo met al het geld te gaan lopen. Werknemers hoeven daar niet zomaar mee akkoord te gaan en op hun kop laten zitten.

Op de luchthavens zijn er trouwens te veel mensen met een zogezegde grote verantwoordelijkheid maar die er in werkelijkheid alleen maar zijn om grote sommen geld in hun zakken te steken. Een deprivatisering van de luchthavens zou dit probleem grotendeels kunnen oplossen.

And last but not least, ik heb het openbaar vervoer nooit echt goed gevonden...

Een hoopje stakers die zeggen "ontploft!" tegen een hoop mensen die ergens vast zitten hoeven niet te beginnen zagen over de gebrekkige verantwoordelijkheid van hun werkgevers.

Staken is baas zijn over je eigen lot tegenover onrecht.

Dus de stakers zijn niet verantwoordelijk voor hun eigen daden? Zijn het nog kinderen misschien? Tuurlijk zijn de stakers verantwoordelijk en het wordt eens dringend tijd dat zo een mensen op hun plek worden gezet.

Hongerstaking
Stukje bij beetje zijn de vluchtelingen aan het sterven
om ooit te kunnen leven
zonder oorlog en vervolging.
Ze hongeren dag in dag uit,
met het onstuitbare verlangen
om koste wat het kost een einde te maken
aan de onmacht en het gevoel
behandeld te worden als een dweil.
Als afval, als grof vuil op de rand van de stoep.
Dit is wat ze inzetten:
deze lichamen van vlees en bloed,
die week in week uit gewicht verliezen
en zienderogen verzwakken
en soms wankelen en vallen
en zich op bed uitstrekken
en minder bewegen en meer rusten,
naarmate hun hoofd en hart heftiger
heen en weer geslingerd worden
tussen doodsangst en de wil tot overleven.
Als licht aan het eind van de tunnel
houden ze de dagen in zicht na de dagen
van hun verzet op leven en dood
tegen het barre bestaan in de wachtkamer van de staat
die op vluchtelingen een stempel drukt en hen afvoert.
Als vee met een besmettelijke ziekte.
Met de moed der wanhoop hebben ze hun toevlucht genomen
tot het laatste strijdmiddel dat hen rest, hun redmiddel misschien:
een hongerstaking tot het leven erop volgt.
Het leven waarvoor ze zo lang in de rij hebben gestaan
en een nummer hebben getrokken
in de kille gangen van de troosteloze vluchtelingenkampen
op het platteland,
ver weg van de bewoonde wereld,
met een enkele boom en een koe en de regen
die als tranen langs hun wangen stroomt.
Opgesloten in de kleine kamers van een houten keet
en afgesneden van het geluk
dat voor zoveel bevoorrechte inheemsen
op straat schijnt te liggen om achteloos te worden opgeraapt,
lijken de vluchtelingen meer dood dan levend.
Maar nu ze hun leven in de waagschaal stellen,
kunnen ze misschien de dood overwinnen
die ze vroeger elders in de wereld hebben geroken
en die hen zelfs even heeft aangeraakt.
Nu ze staken tegen de staat,
tegen zijn dienaren
die zoveel vluchtelingen een doodlopende weg insturen
en tegen de alledaagse vernedering die hen klein en kapot maakt,
brengt de strijd hen tot het leven
van mensen die "nee" zeggen en "het is genoeg geweest"
en "tot hier en niet verder",
mensen die hun waardigheid willen behouden,
dus niet verneukt willen worden,
en elkaar recht in de ogen willen blijven kijken,
zonder te sjoemelen
en de ene vorm van onrecht in te wisselen voor de andere.
"Hongerstaken is een chantagemiddel",
brullen de handlangers en hielenlikkers van de staat,
waarmee ze hongerstakers chanteren
die op sterven na dood zijn.
Het is de staat die vluchtelingen controleert,
intimideert, koeioneert, molesteert en deporteert.
Niet andersom.
En het zijn de hongerstakers
die vechten voor het recht op leven en overleven.
Niet de staat.

Neen. Als de stakers niet voldoende betaald worden dan ligt dat toch aan hun wergevers? Die mensen kunnen zichzelf niet uitbetalen, dus de werkgevers zijn verantwoordelijk.

Maw, je wil het stakingsrecht eigenlijk afschaffen.

Als je vindt dat je niet genoeg betaald wordt dan onderhandel je maar met uw werkgever. Als hij je niet meer wil betalen dan zoek je maar een werkgever die dat wel wil doen. Duizenden mensen gijzelen voor geld is crimineel en zou dus bestraft moeten worden.

Werkgevers zijn hier dus niet verantwoordelijk voor. Als een mens niet akkoord is met zijn wedde dan kan die opstappen en dan zoekt de werkgever iemand anders die dat wel wil doen zodat de dienstverlening niet in het gedrang komt. Dat is de verantwoordelijkheid van de directie. Ze zijn niet verantwoordelijk voor werknemers die een luchthaven lam leggen en die men op de koop toe zelfs niet mag buiten gooien!

Vanzelfsprekend moeten spontane stakingen steeds kunnen ongeacht de gevolgen. En het is aan de werkgevers om spontane stakingen te vermijden. Dat spontane stakingen regel aan het worden zijn, is trouwens helemaal niet waar.

Spontane stakingen gebeuren niet voor bagatellen. Meestal (en dat was ook nu zo op de luchthaven: het ging natuurlijk niet louter om een extra maaltijdcheque zoals sommigen willen doen geloven) gaat daar trouwens een hele periode van terechte onvrede aan vooraf die de werkgever totaal negeert. En dan kan er wel eens een druppel zijn die de emmer doet overlopen.

Ik vind de klacht tegen de stakers dan ook een regelrechte schande. Het is BIAC die zou moeten worden aangeklaagd omdat zij het zover hebben laten komen, omdat zij bovendien duidelijk totaal niet voorbereid zijn op zo'n staking én omdat zij het tenslotte hebben nagelaten om sneller tot een vergelijk met de stakers te komen (wat wel degelijk had gekund).

De advocaat (Peter Cafmeyer) die de klacht indient, weet ook duidelijk helemaal niet echt waarover hij praat zoals vanmorgen duidelijk op de radio bleek. Hij zal dan ook zo goed als zeker van een kale reis terugkomen.

Wat mij nog het meeste stoort is dat het hem niet alleen te doen is om de schadevergoeding zelf, maar bovendien ook nog eens een ontradingseffect beoogt én een wettelijke beperking op het stakinsrecht wil afdwingen. Het lijkt wel in de mode tegenwoordig om via de rechtbank politieke spelletjes te spelen ten koste van individuele personen (en hiermee verwijs ik naar de rechter die zich geroepen voelt om plots van hoofddeksels zijn voornaamste bekommernis te maken).

Staken is het enige drukkingsmidden dat je als werknemer kan inzetten tegen werkgevers die, in tegenstelling tot wat ze beweren, met de werknemers geen fluit inzitten. Vroeger had je inderdaad werkgevers die er fier op waren mensen tewerk te kunnen stellen. Nu zijn het merendeel geldwolven die er enkel op uit zijn om kost wat kost zoveel mogelijk winst te maken en die geen ogenblik denken aan de sociale bloedbaden die ze soms achterlaten. Sabena, VW, Renault.....om maar enkele grote te noemen...

en over het lot van onschuldige mensen...

Maar ja, voor mensen die meestal staken uit eigenbelang, is het lot van andere mensen natuurlijk onbelangrijk en van geen tel...
Die zijn enkel bruikbaar om te gijzelen...

In een rechtstaat stelt men wildstakers aansprakelijk (ook strafrechterlijk). 8-)

Hopelijk bedoelt U hier de maaltijdchequestakers van Zaventem niet mee... :roll: :oops: ;-)

Van mij mag het stakingsrecht absoluut blijven.

Ik heb best begrip voor bepaalde wilde stakingen... waneer er onvrede heerst en je staat onder constante druk, dat vroeg of laat de dam barst.

Nu over de "obsesie" van Minimaliseren. Zie altijd refereren naar de maaltijdcheks "26.000 mensen gegijzeld voor maaltijdcheque" bron Hln.

"Niemand van jullie weet exact waarom er gestaakt is buiten wat jullie vernomen hebben van de pers."

Dit bovenstaande vind ik wijze woorden.

Zwak, Pinbag (of is het redbag :-P)... Flauw...

Wat doet U met de onschuldige mensen, die met dat ongenoegen niets te maken hebben? Er gewoon op cappen?

Het zou me niet verwonderen dat U ook geen last hebt met de onschuldige Irakezen die dagelijks de lucht worden ingeblazen omwille van de goede zaak... :oops:

40 stakers die heel Zaventem lamleggen ?! ze moesten ze verdorie in de doos draaien

net als die 17 sluiswachters die in de jaren 70 geregeld heel de haven van Antwerpen platlegden en duizenden werknemers lamlegden

nee, en dat heb ik ook niet geschreven, maar elke staking dient aangekondigd

en iedereen (als persoon of eventueel als lid van een organisatie, dan is het de organisatie) is en blijft verantwoordelijk voor zijn daden

niet meer, niet minder.