over de toekomst van België
 

In de jaren 1980 tot in de eerste helft van de jaren 1990 engageerde ik mij binnen de Belgicistische beweging en was ik sterk unitaristisch. Dit was mijn reactie uit angst van het Vlaams- en Waals-nationalisme en uit liefde voor de mensheid in het algemeen. Heden kies ik niet meer voor België, of Vlaanderen en Wallonië als twee onafhankelijke staten. Ik kies niet meer voor unitarisme, of federalisme, of confederalisme, of separatisme.

Ik ben voor het aanvatten van processen die door de toepassing van de bestaande all-win methodes, beslissingen brengen waar iedereen baat bij heeft, waar iedereen door begunstigd wordt en waardoor niemand schade wordt toegebracht, zowel in zijn/haar materiële en gevoelsmatige belangen

Wat zijn naar jouw mening de materiele en de gevoelsmatige belangen van de Belgische Unie?

Wie wint er dan niet bij een splitsing?

De Walen, ze mogen dan proberen bij de Fransen te gaan bedelen.

Wallonië onafhankelijk lijkt mij onrealistisch, geen derde wereldland in West-Europa ... Ik hoop dat Frankrijk Wallonië erbij wil ... anders blijven de Walen een blok aan ons been. :-)

Kan u hier eens concreet zijn. Enkele vbn of ideekes.
Ik zie eigenlijk niet wat u juist bedoelt

Ik spreek mij hier niet graag in oppervlakkige bewoordingen over uit. Liever breng ik �*lle belangen, waarden, gevoelens en noden bijeen van �*l wie zich betrokken voelt bij de kwestie.

Dat is meer een ideologie dan een oplossing. "Iedereen op de wereld moet gelukkig zijn" maar concrete maatregelen kan je niet bedenken. Met alle respect voor je opvatting maar zonder woorden/daden komen we ook geen stap vooruit

Niemand in de wereld zelfs de Fransen niet, zijn zo stoém om dat stukske verdriet wat Wallonië noemt bij zich te nemen.

Waarom zouden ze het willen:
- die miljarden die ze er jaar na jaar moeten inpompen
- die politici die niets anders doen dan liegen en bedriegen én pikken
- ...

Soms is het beter een kind los te laten en een paar keer op de knieën en polsen te laten vallen, zodoende dat het kind weet wat het is om te vallen en terug op te staan, zonder dat de mama of de papa achter het kind klaarstaan om het weer recht te helpen.

Wallonië moet leren op eigen benen te staan, het allemaal bol te werken zonder FINANCIELE hulp van Vlaanderen.
Volwassenheid komt met de jaren, maar in het geval van Wallonië lijkt het wel alsof we spreken over een kind met een zwaar mentale achterstand.

Kraan dicht draaien en dat ze laten zien dat ze het alleen kunnen. Gaat dat niet, wel dan allemaal Vlamingen aan de macht in Wallonië het opnieuw beginnen.

Een all-win methode is de sociocratische besluitvorming. Er wordt niet meer beslist meerderheid tegenover minderheid, maar er wordt aan het ingediende voorstel gewerkt tot niemand van de groep er nog een gefundeerd bezwaar tegen heeft en ieder zijn/haar consent geeft. Deze vorm van besluitvorming kan goed genomen worden in groepen van ongeveer 25 mensen. Bij grotere groepen mensen worden deze in groepen van 25 onderverdeeld. Twee vertegenwoordigers van elke groep gaan dan naar een nieuwe groep waar het voorstel dat uit de eerste groep kwam op dezelfde wijze besproken behandeld wordt.

In combinatie met de geweldloze communicatie (eveneens een all-win methode) spreekt elke deelnemer zijn eigen belangen, waarden, noden en gevoelens uit in plaats van te praten in stellingen. Bvb. : 'Ik heb een afkeer van dat kleur', ipv 'Dit is een lelijk kleur.' of 'Ik zie graag dat kleur', ipv 'Dit is het mooiste kleur.' Er wordt dan veel meer in verbondenheid met elkaar gesproken ipv naast elkaar.

Vaak is er een ondergrens. Dit is het punt waarop iedereen van meetaf aan akkoord gaat, ook al lijkt nu het tegenovergestelde.

Bvb. hier in dit geval, iedere deelnemer wil dat er een proces aangevat wordt die een besluit brengt dat zowel aan de eigen belangen, waarden, gevoelens en noden beantwoordt als aan deze van de anderen.

Dat is een antwoord waar ik mij heel slecht bij voel. Op die manier werkt het niet. Niet in het voordeel van de Walen, die ik even liefheb en ook niet in het voordeel van de Vlamingen die ik even liefheb.

Klopt helemaal. Ik ben in de eerste plaats wel voor een zachte aanpak. Walonië mét transfers uit de put laten komen, maar blijkbaar willen ze de moeite zelfs niet doen. Dat ze het dan maar zonder geld oplossen toch..

Toen ik in dat fictieve RTBF journaal over onze onafhankelijkheid Walen zag betogen voor het koninklijk paleis met de Belgische vlag dacht ik "profiteurs zijn bang om hun inkomstenbron te verliezen!"

Inderdaad de geldkraan naar Wallonië moet absoluut dichtgedraaid worden. Als het van mij afhing liet ik Wallonië vallen als een baksteen. Tenzij:

1) Ze nog amper op de PS stemmen.
2) Ze evenveel Nederlands krijgen dan wij hun klotetaal (=Frans) moeten volgen.
3) de overbrenging van het Brussels Gewest naar Vlaanderen
4) de teruggave van min of meer gestolen gebieden aan Vlaanderen :)

En dan nog moeten ze alleszins veel minder krijgen.

Waarom zouden we dat moeten doen? Omdat het ethisch verantwoord is? Ik denk het niet. Vlaanderen is losgerukt geweest van Nederland 177 jaar geleden zonder enige inspraak en meer dan 150 jaar stiefmoederlijk behandeld. Wij hoeven aan niemand iets.

Dag Barteke, Debian en Lemmon,

Welke concrete feiten hebben zich in jullie leven voorgedaan waardoor jullie persoonlijk door Walen of door Wallonië in de mindere positie gezet voelden zijn en welke gevoelens staken bij jullie daarbij de kop op?

De Walen geen geld meer geven zou wel in ons voordeel zijn he .. Behouden we ons geld ;) Maar wat doen die Walen met ons geld? Bitter weinig .. kent er iemand het gezegde "parels voor de zwijnen gooien?"

De geldtransfers moeten fel verminderd worden, ze kunnen enkel nog iets krijgen als volgende gerealiseerd wordt: (als het van mij afhangt natuurlijk ;))

1) Ze nog amper op de PS stemmen.
2) Ze evenveel Nederlands krijgen dan wij hun klotetaal (=Frans) moeten volgen.
3) de overbrenging van het Brussels Gewest naar Vlaanderen
4) de teruggave van min of meer gestolen gebieden aan Vlaanderen
5) de oprichting van Nederlandstalige schooltjes net over de taalgrens, al dan niet door ons gesubsidieerd.

Dat lijkt me utopisch. Per slot van rekening wil men hier via de Europese Grondwet zaliger van af binnen de EU omdat het de EU onwerkbaar zou maken. En iedereen plezieren lijkt me ook onmogelijk, kijk maar naar België.

Oh! Corporatisme. Zeg dat dan meteen...

Natuurlijk niet, je hoeft ook de arme kindjes in afrika geen eten te geven. Laat ze maar verhongeren, dat is niet onze verantwoordelijkheid toch?
Ik vind dat iedereen een kans verdient en als we met ons geld walonie uit de put zouden krijgen gun ik ze dat zéker. Maar ze hebben hun kans al gehad(evenals genoeg geld).

Persoonlijk ken ik amper 1 waal. Enkel franstaligen. Door de hautaine houding van de franstaligen ben ik me in communaitaire zever beginnen interesseren(indien je voorbeelden wilt van wat ik in brussel en de rand heb meegemaakt wil ik je wel een waslijstje geven). En ik heb het enkel over voorbeelden van franstaligen die arrogant of beledigend/grof doen omdat ze weten dat ik een vlaming ben. De mensen die gewoon geen nederlands kunnen neem ik daarbij zelfs nog niet kwalijk.
Zodus daardoor ben ik er mij gaan in interesseren, en door veel informatie te zien en te lezen denk ik dat voor mij een splitising de beste oplossing is voor belgie. Als je het nationaal debat op vtm hebt gezien.. Alléja dat was gewoon woord tegen woord. Over niets kwamen ze overeen.
Ik ben vóór solidariteit maar als we zo doorgaan kunnen we wallonie nog 50 jaar elk jaar 10miljard euro geven. Dat is gewoon geen oplossing voor de problemen daar! Er moet anders bestuurd worden, er moeten investeringen gebeuren,..etc. maar die komen er niet.
Je kan het vergelijken met een dakloze die je elke maand 1000 euro geeft om een appartementje te kunnen huren, en werk te zoeken. Maar in plaats daarvan gaat hij naar de hoeren en koopt hij drank. Moet je die dakloze dan jaren en jaren blijven betalen?
Als ze zelf niet uit de miserie willen komen, dat de dan hun eigen boontjes doppen. En ik ben ervan overtuigd dat wanneer het ooit zover zou komen dat (na een dipje) wallonie er weer helemaal bovenop zal komen.

In de EU wordt een besluitvorming bij consensus toegepast. Hierbij worden concessies afgedwongen om tot een gelijkluidende stemming te komen. In de sociocratische besluitvorming wordt onderhandeld tot werkelijk geen enkel bezwaar meer overblijft. Zie voor sociocratische besluitvorming : www.sociocratie.nl

[quote=Tantist;2634855]

Ik zie hier een citaat van Cedric Vloemans van BUB: Het aframmelen van separatisten is geen misdaad.

Met deze uitspraak ga ik helemaal niet akkoord. Ik ben voor geweldloos omgaan met iedereen, ook met separatisten en ik ben ook voor de toegang van het Vlaams Belang tot openbare debatten, die ik graag zou getransformeerd zien tot gesprekken, waarin elk van de deelnemers concrete feiten opnoemt vanuit de waarneming en zijn/haar gevoel daarbij mededeelt.