Kapitalistische Mao springlevend!
 

Gisteravond keek ik bijzonder geïnteresseerd naar de uitzending van 'Ter zake' op Canvas. Naar aanleiding van de feestdag onzer rode vrienden zond men een reportage uit over het hedendaagse Maoïsme in China.
Toen ik hoorde dat het om een reportage ging van Chinese makelij, hield ik mijn hart vast. Ik verwachtte een verheerlijkende lofzang over een Grote Roerganger die vanuit zijn graf blijvend de communistische weelde over China uitstrooit. Mijn verwachtingen werden niet ingevuld.
Vanzelfsprekend zat een zekere kritische terughoudendheid vervat in de reportage omdat men in een land als China nog steeds zijn woorden moet wikken en wegen. Zeker wanneer het Mao betreft. Toch was de reportage bijzonder fijn opgebouwd.

De eerste vijf minuten dacht ik te kijken naar een reportage die toonde hoe een land haar eerdere leider een warm hart toedraagt. Maar zeer subtiel - bijna ongemerkt - kwam men ertoe de Mao-verheerlijking in het belachelijke te trekken.
Dit bereikte zijn hoogtepunt toen de reportagemakers duidelijk maakten dat de communistische Mao het product is van kapitalistische big business. Allerhande kitcherige prullaria worden aan toeristen gesleten waardoor talloze Chinezen tonnen geld verdienen.

Door beelden te schieten in een communistische 'modelstad' - die in stand wordt gehouden met financiële middelen voortkomend uit de vrijmaking van de Chinese markt - gaven de reportagemakers te kennen hoe zij - als Chinezen kunnen ze het weten - het communisme ervoeren.
Een stijve mono-cultuur waar iedereen in de pas loopt en zich in ruil voor 'alles gratis' overgeeft aan absolute devotie voor de Grote Roerganger.

Uiteindelijk sloot de reportage af met een discussie tussen twee kunstenaars.
De één was groot geworden tijdens de communistische glorietijden en zijn oeuvre bestond uit tienduizenden Mao-kleibeelden. De ander was jong en vrijgevochten.
Daar waar de jonge kunstenaar de ethiek en intelligentie van Mao in vraag stelde, pareerde de rode kunstenaar door Mao eizona tot god uit te roepen.
Daar waar de jonge kunstenaar de miljoenen Mao-doden aankloeg, pareerde de rode kunstenaar door de schuld hiervoor bij de Chinezen te leggen die niet uitvoerden wat de goddelijke Mao orakelde.

Ik vond het niet enkel een goed samengestelde maar bovendien een zeer moedige reportage. Ook al kunnen de Chinezen stapsgewijs genieten van meer vrijheid, toch kijkt de communistische terreur nog steeds mee over elke Chinese schouder.

Deze reportage toonde nogmaals aan hoe onderdrukkend een communistische samenleving is voor mensen en iedereen steeds op de hoede moet zijn en blijven voor preken over het bloedrode Eden.
Enkel zij die niet blijvend gebukt gaan onder het trauma van de communistische terreur die hen werd misdaan en zij die er een negationistisch gareeldenkpatroon op na houden, geloven nog in het paradijselijke van de Rode Hel.

Welk communistische tereur?
65 procent van de Chinese kapitalisten heeft een kaderfunctie binnen de CCP, die nog vrij recent een wet heeft goedgekeurd om het privé bezit van productie middelen te aanvaarden.

8O Deze?


Inderdaad. Mooi toch dat een communistische partij inziet dat haar ideologie het niet bij het rechte eind heeft?

[quote]Ok, als we er ineens de geschiedenis gaan bijhalen.
Gelukig maar dat kapitalistische landen nooit armoede of tereur kennen.



Om communistisch te zijn is er veel meer nodig een paar C's of K's in de naam van u partij.
De Chineese staat is op economisch vlak even liberaal als de president van Iran.

Iran, één van de economisch minst vrije regimes ter wereld bedoel je?

Oeps, ik wist niet dat zoiets verboden was. Maar goed, negationisme is een persoonlijke verantwoordelijkheid. Als iemand historische feiten wenst te ontkennen dan zijn dat mijn zaken niet.

Dat ontken ik niet.

Als libertariër geloof ik niet in het 'systeemdenken'. Systeemdenkers en hun slaafse volgelingen zijn per definitie dwazen omdat ze uitgaan van de idiote gedachte dat men alle mensen één bepaalde levenswijze kan opdringen. Een levenswijze waarvan men perfectie verwacht terwijl de mens, waarop de ideologie dient te worden toegepast, imperfect is.
Bovendien impliceert 'opdringen' dwang waardoor 'systeemdenken' - evenzeer per definitie - conflict betekent.

Dat ontken ik evenmin. De SP.A noemt zich ook socialistisch.

Tuurlijk, ze stapten af van hun communistische toepassingen na confrontatie met de gevolgen van het pogen opleggen van één ideologische levenswijze aan een volledige bevolking.

Om de macht te grijpen waren de rechts conservatieven verplicht om toe te geven aan bepaalde eisen van de sociaale revolutie om ze uitijndelijk te kunnen kapen.
Die periode is al lang voorbij. Het laatste parade paardje van Mohamedinijad is bevoorbeeld een sterke daling van het minimum loon.

Marx was tegen minimumlonen. Ik begrijp het verband niet.

Gewoon uit intresse, waar kan ik daar meer over lezen? Het lijkt mij ook wel tegenstijdig dat Marx Princiepeel tegen minimum lonen was.

Loonarbeid is immoreel, dát is wat Marx daarover zou zeggen. Of denk je daar anders over?

[quote]Negationisme?, ach komaan jij weet evengoed als mij dat buiten een paar PVDA sectairen er geen enkele linkse meer in Belgie rondloopt die Mao aanhangt. De topic ging duidelijk over de hedendaagse pro kapitalistische partij dictatuur/represie van Hu Jintao (of zoiets)



Wat je ook doet, je leeft in "een systeem". En als je het niet eens bent met een systeem dan kun je dat proberen aan te passen, nu kun je in je eentje gaan roepen "ik ben een individu en ik denk dat het zo beter is". Ofwel blijf je dat de rest van je leven doen, ga je allemaal chice boeken lezen over de vrhijheid van de economie en allemaal duur klinkende woorden gebruiken terwijl niemand zich iets aantrekt van wat die ene roeper allemaal uitkraamt.
Of je propeert je te organizeren met gelijkgezinden, natuurlijk zal niet iedereen het alteid eens zijn, daarom ontstaat er een bazis paket waar iedereen rond kan werken en desnoods aanpassen.

En waar je die perfectie en opdringen van daan haalt blijft mij een raadsel.

En dan ben je het dus eens dat de represie niet uitgeofend word door een communistisch geinspireerd staatsaparaat. Maar door een bureaucratische kliek van opurtunisten en kapitalisten die hun privileges willen behouden/vergroten door hun economie verder te privatizeren.

Privatiseren betekent voor de heersende klasse het invoeren van economisch fascisme.

Wanneer ik hierboven negationisme aanhaal is dat naar aanleiding van jouw reactie: "Als we de geschiedenis erbij halen".
Die reactie van jou kwam er nadat ik je een link gaf waarop een veertiental schattingen worden gegeven over hoeveel doden er vielen tijdens het bewind van Mao. Wat je er verder bijsleurt is me een raadsel.

De topic handelt over de inhoud van een reportage over Mao die door Chinezen werd gemaakt.

U punt zijnde?

Elke ideologie streeft perfectie na en dat wordt gerealiseerd door het opdringen van een levenswijze. Dat is geen raadsel maar realiteit.

In China is het staatsapparaat niet communistish geïnspireerd? In China was het staatsapparaat tijdens de Mao-periode niet communistisch geïnspireerd?
Indien niet, op welke ideologie dan wel?

Elk 'toegepast ideologisch systeem' zorgt voor de creatie van een elite die moet zorgen dat het conflict - ontstaan door het opdringen van de levenswijze - wordt onderdrukt. Eigen aan een elite is dat ze zich misdraagt.

Marx leefde dan ook in een veel radikalere periode waarin het reformise nog niet op zulke schaal hoogtei vierde.

Om mei 68 er nog een bij te betreken, de vakbonden waren in die omstandigheden in staat om een loonverhoging af te dwingen va 5-7 Procent. Als we momenteel het ABVV of het ACV het zelfde zouden zien doen dan is dat een enorme overwining.
Maar in het Frankrijk van de late jaren 60 werd dit beschoud als veraad, stakers hadden namelijk al democratische organisaties uitgeboud om hun fabrik te runnen, studenten namen controle over hun universiteiten, een daadwerkelijke machtsovername was dus niet zo ver af meer en waneer je dan afkomt met een simpele loonverhoging moet je op niet al te veel begrip rekenen.
Het zelfde geld voor minimum loon.

Vakbonden kunnen de lonen niet verhogen.

Doen verhogen of het afdwingen om ze te verhogen?

Eender welke "macht" kan iets afdwingen. Dat komt niet overeen met iets reëel voor een bevolking op de lange termijn verhogen.

Anders waren de lonen in de Verenigde Staten ineen gestuikt tegenover landen met een sterke vakbondstraditie.

Marx sprak nauwelijks in ethische termen, dus ik zou wel eens dat bewijs willen zien.

Daar heb je gelijk in, ik had een andere woordkeuze moeten voorwenden.

[quote]
Dus ging ik er vanuit dat jij de represie uitgevoerd door de moderne bureaucratie bedoelde, en die naar mijn mening op geen enkele manier iets met socialisme te maken heeft.
Maar het is nogal vrij zinloos om hier over voort te blijven zeveren.


Perfectie is net zoals veel dingen in het leven te relatief om behaald te worden, zelfs als het zou gebeuren, dan word die perfectie veralgemeend tot de nieuwe standaart maat die op zijn beurt weer plaats zal moeten maken voor nieuwe ideeen en hopen.
Dat constant streven naar vootuitgang is denk ik iets dat met het menselijk basis paket megegven werd.
Men kan enkel verbetering nastreven en dat is hetgeen dat elke ideologie (gelukkig maar) probeert te bekomen, en ik denk dat iedereen dat ook wel beseft.

En verbetering betekent natuurlijk ook verandering.
En als grote verbeteringen gewenst zijn, dan zijn grote maatschapij omvatende vernanderingen meestal niet uit te sluiten.
En om bepaalde maatschapelijke veranderingen te bekopen heb je de inspaning van grote groepen mensen nodig die het niet alteid eens zijn.
Om deze reden moeten mensen bepaalde hoofdpunten uitstipellen die hen doed samenplakken, dat vormd dus een Ideologie/ een geloof in een bepaald maatschapelijke verandering.
De aanhangers hiervan kunnen dan volgens u bestempeld worden als slaafse aanhangers, maar ander zouden ze beschouwen als mensen die tot de logische conclusie zijn gekomen dat je alleen nergens staat.

En wil het nu wel eens lukken dat een hele maatschapij ook bestaat uit veel verschillende mensen met allemaal hun eigen ideen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen, omdat ze vooruitgang willen zijn ze verplicht op duizend verschillende manieren met elkaar om te gaan, en met elkaar omgaan betekent dan uiteraard ook regelmatig water bij de wijn en het eigen belang intreken zodat die maatschapij deftig kan functioneren.

Als de grote meerderheid in zo een groep nu zou beslissen om zich te ontdoen van alles wat de baas wil uithangen, en een duidelijk veel kleinere minderheid wil naar andermans pijpen blijven dansen dan kun je als oprechte libertarier zeggen dat die kleine minderheid het recht heeft om de mooi opgepoetste laarzen van zijn overste te blijven likken.
Maar spijtig geoeg is het niet alteid zo simpel.
Het recht op zich om hielen te blijven likken, ok dat moeten die mensen dan maar zelf weten.
Maar het recht om met u hielenlikerei een kleine groep te verijken die uitijndelijk op die manier de materiele capaciteit verwerft om de heerserloze meerderheid terug te dwingen om hielen te likken is dan uiteraard weer een andere zaak.

Zie, je kan je namelijk wel buiten een maatschapij zetten maar je kan niet je onvermijdelijke invloed op andere mensen wegwerken. Dus teld de gulden groepsregel: Als je een verschil hebt met de maatschapij en je kan de invloed van dat verschil niet inperken kom je tot een overeenkomst met de mensen waarop je invloed hebt en waarin de meerderheid zwaarder weegt.


Het was communistisch geinspireerd, en nu is het geinspireerd door opurtunistisch neo liberalisme.


Ik heb deze stelling hierboven al deels beantwoord.

En je kan er natuurlijk ook van uit gaan dat een elite onstaat door het toe eigenen van gezamelijke rijkdom.;-)