luc broes |
3 mei 2007 13:38 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans
(Bericht 2640287)
1) Door zich fanatiek te storten op de splitsing van de sociale zekerheid in ons land bereikt het VB het tegenovergestelde van haar doelstelling.
2) Het is vrij logisch dat de Walen zich op korte termijn sterk verzetten tegen verdere splitsing van België. Ze zouden de gewone mensen inderdaad een slechte dienst bewijzen door in een periode van grote problemen toe te staan dat de sollidariteit tussen Vlamingen en Walen wordt opgeheven of verminderd.
3) Indien men een echtscheiding wil "�* l' amicale" dan moeten beide partijen hier mee kunnen leven. Anders komt er een harde strijd, die de kinderen geen goed doet.
De eerste vereiste voor een waardige scheiding is dat men de twee partijen kan veilig stellen. Dat de scheiding geen lijden meebrengt.
In het geval van Vlaanderen en Wallonië dient men dus zijn best doen om de Walen te helpen bij het op poten zetten van een relance, bij het op poten stellen van een economische heropleving die de scheiding geruisloos en proper laat verlopen.
Door een punt te maken van de wens om dit niet te willen doen gaat het VB de ruiten inslaan van alle VLamingen die aansturen op een deftige scheiding: men gaat de tegenpartij kwaad maken om de echtscheiding te bemoeilijken. Dit is de rol die slechte (maar rijke) advocaten spelen: de echtelieden boos maken zodat zij er een paar jaar een vette bron van inkomsten aan over houden.
Vlaamse, Waalse, Brusselse onafhankelijkheid, in welke vorm ook vereist overleg, het zoeken naar een waardig compromis waar alle partijen mee kunnen leven. Het VB wil enkel zichzelf laten bestaan.
|
1) Als men vooraleer te onderhandelen al onmiddellijk verzekert dat men het voornaamste drukkingsmiddel nl de sociale zekerheid niet in vraag stelt, dan weten de Walen al zeker dat ze zich geen zorgen moeten maken. En dat ze al onmiddellijk onmogelijke eisen kunnen stellen: uitbreiding van Brussel, meer geld voor Brussel, extra geld voor wallonië dat meer hulp nodige heeft (12 miljard euro per jaar is te weinig enz).
Toen wallonië een paar jaar geleden wapens wou uitvoeren om ergens een prille democratie te helpen weigerde het federale parlement. Dan zei Mourreau: wallonië moet zelf kunnen beslissen en de wet moet aangepast worden. Indien niet dan beslist het waalse parlement eenzijdig. De wapenwet werd toen aangepast.
Dat is de manier waarop Walen beslissen als het in hun kraam past.
2) Natuurlijk willen de Walen die 12 miljard euro per jaar behouden, en zeker als de vlamingen zelf zeggen dat ze er geen probleem mee hebben om wille van de lieve vrede.
De huidige periode van grote problemen wordt veroorzaakt door het feit dat W. niet verantwoordelijk gesteld wordt voor hun katastrofaal beleid van de PS met teveel werklozen en teveel overheidspersoneel. De Vlamingen betalen toch.
De enige oplossing is om de Walen te helpen is om duidelijk te maken dat dit geld binnen een redelijke termijn teruggeschroefd wordt. En niet door vooraf te zeggen dat ze dat geld mogen behouden.
3) Hoe kan men een einde stellen �* l' amicale aan een diefstal van 12 miljard euro per jaar. Mogelijk heeft ericf een goed voorstel. Maar ik denk niet dat schelden op het VB de zaak vooruithelpt, wel integendeel.
|