Politics.be - Turbo Sarko

Turbo Sarko

Nicolas Sarkozy is verkozen tot president van de Franse republiek. En neen, die republiek is niet in gevaar, in tegenstelling tot wat de Franse linkerzijde en een deel van de Parijse pers luidkeels beweerden. Het is een bijzonder arrogante gewoonte van die linkerzijde te doen alsof rechts geen democratische legitimiteit heeft.

Het scenario herhaalt zich telkens weer.
President Charles de Gaulle werd gebrandmerkt als een 'dictator', en dat is wel het laatste wat die grote historische figuur was.

Jacques Chirac is jarenlang voor facho uitgemaakt. De aftredende president heeft in zijn lange carrière wel enkele politieke bochten gemaakt, maar 'fascist' is zowat het enige wat hij zeker niet geweest is.

Toen dit voorjaar Sarkozy de leiding nam in de peilingen, begon de linkerzijde hem als een soort Pinochet af te schilderen, alsof waarden van veiligheid, arbeid, loon naar werken, het nastreven van uitmundendheid, respect voor de wet fascistisch zouden zijn.

Ségolène Royal ging vrijdag een ontoelaatbare stap te ver door te waarschuwen voor het geweld dat zou uitbreken als Sarkozy verkozen werd.
Wat was in godsnaam haar bedoeling?
Bendes in de banlieues aanzetten om de boel in brand te steken?

De linkerzijde uitnodigen op straat een democratische verkiezingsuitslag te gaan aanvechten?

Een potentiële moordenaar ideeën geven?

Die demonisering van een politicus roept akelige herinneringen op aan de haatpropaganda in Nederland destijds tegen Pim Fortuyn.

Nicolas Sarkozy heeft gewonnen omdat hij een meerderheid van Fransen overtuigd heeft, niet alleen met zijn ideeën, maar ook met zijn vurig geloof dat de politiek inderdaad het leven kan veranderen.

Frankrijk kan die turbo best gebruiken. De Fransen verkeren in een pessimisme over hun land dat even diep als onterecht is. 'Sarko' wil ze uit hun blokkerende gewoontes van een te grote afhankelijkheid van een te zwaar geworden staat halen, een blokkering die onder meer leidt tot een hardnekkige jeugdwerkloosheid van 20 procent.

Op Europees vlak zal de overwinning van Sarkozy ongetwijfeld de Frans-Duitse motor aanzwengelen. Tussen Sarkozy's 'bonapartisme' en het Duitse 'Rijnland-model' bestaat geen wezenlijk verschil. Beide steunen op de sociaal gecorrigeerde markteconomie en de herverdelende rol van de staat.

Sarkozy heeft ook het meest pragmatische plan om de Europese grondwet, na het Franse 'neen', uit het slop te halen, wat een ambitie van kanselier Angela Merkel is. En net als Merkel is hij tegen een volwaardig Turks lidmaatschap van de Unie gekant.

Om krachtdadig te kunnen regeren moet Sarkozy wel nog de parlementsverkiezingen van volgende maand winnen. Europa moet hopen dat hij daarin slaagt. 'Cohabitatie' met een linkse regering zou een recept zijn voor immobilisme, en het zou slecht zijn voor de Unie als die uiterst belangrijke lidstaat in een sfeer van lethargie bleef steken.

http://standaard.be/Meningen/

En Mia heeft gelijk...;-)