Michiel van Erp ging voor het Vara-programma "Op avontuur", op Nederland 3, op zoek naar "bekeerde" homoseksuelen. Hij woonde in Amerika een congres over dat onderwerp bij en bezocht de vereniging Homosexuals Anonymous. Therapeut Richard Cohen is een pionier in het "bekeren van homoseksuelen", meldt Gazet van Antwerpen. "Het is niet slecht, het is SSAD", volgens Cohen. Die afkorting staat voor: "Same-Sex Attachment Disorder". Cohen bestempelt homoseksualiteit als een ziekte, maar wel een die "te bestrijden" is. "De genezing kost tijd, geduld en inzet", stelt Cohen. "Maar het loont wel de moeite om je eigen leven weer in handen te krijgen."

Volgens de therapeut zijn homo's in hun jeugd beschadigde hetero's. Het herstellen van de vader-zoonverhouding en het opbouwen van niet-seksueel getinte mannelijke vriendschappen zijn de oplossingen. De therapeut bekeerde zichzelf. Jarenlang vocht hij tegen het homo-gevoel. Nu is hij "gelukkig getrouwd" en heeft hij drie kinderen, luidt het. Homosexuals Anonymous is een Amerikaanse, christelijke vereniging van anonieme homoseksuelen die elkaar trachten te helpen om te leven zonder homoseksualiteit. Een wekelijkse bijeenkomst moet hen helpen om het geloof te trainen, want God creëerde heteroseksualiteit en enkel door Hem kunnen de Homosexuals Anonymous weer hetero's "worden". De praktijk wijst overigens uit dat "bekeerde" homoseksuelen na hun "therapie" nogal eens durven te hervallen.

Bron: www.hetrozehuis.be

Oei, dan gaat den Elio niet meer kunnen genezen, want die zijne pa is gestorven als den Elio nog klein was.

Een therapeutisch probleem zowaar.

We zullen hem naar Cuba sturen. Eén van de laatste "vadertjes" is daar nog in leven.

Ok, de dag dat socialisten met zichzelf lachen is aangebroken. Ruiter nummer 1 van de Apocalyps mag verschijnen.

Potverdorie. 8O
Een anekdote uit mijn eigen leefwereld.
Ik probeer Cohens terminologie te hanteren.

Ooit had ik een 'gezonde' heterosexuele vriend. Hij was gehuwd, had vier kinderen.
Plots werd hij 'ziek', en zonder enige vorm van therapie, op uiterst korte tijd, zonder zich in te zetten, zonder geduld uit te oefenen, bekeerde hij zich tot de herenliefde :!: 8O

Zielig ventje als je het mij vraagt...

Tja, die godsdienstwaanzin kan mensen tot vreemde dingen drijven...

Inderdaad.

Er is trouwens volgende week bij Jambers een reportge over een gay-moslim. Hij beschrijft hoe het bij de moslims nog veel moeilijker is dan bij ons. Want hoewel de homo's nog veel te vreduren krijgen in onze gemeenschappen, bij de moslims worden ze gewoon als dood beschouwd.

Omarmen dan maar, die islam ... 8O
Oops, dat doen de progressieven nu al. Leen, als feministische voorvechtster, draagt zelfs al een hoofddoek... :lol:

Nah, bekampen met argumenten zoals we ook doen met alle andere godsdiensten, ideologieën en dogma's doch steeds beseffend dat domheid onuitroeibaar is.

Pessimist :!:
Zie eens hoe slim jij alsnog geworden bent :!: :idea: :P

Komaan jongens is het echt zo moeilijk om toe te geven dat die Cohen in sommige gevallen gelijk zou kunnen hebben? Voor jullie is het dus "Eens homo, altijd homo"? Hetero's, die kunnen homo worden, maar het omgekeerde gebeurt nooit? De vader-zoon relatie zou totaal geen invloed hebben op de sexuele geaardheid terwijl het een enorme invloed heeft op alle andere gebieden?

Ik vind jullie reactie dogmatisch en ondoordacht. En dat highlighten van het woord "crhistelijk" ... het is christelijk dus kan het alleen maar fout zijn. Jullie doen precies wat jullie bij anderen niet dulden : stigmatiseren, etiketten plakken, op voorhand veroordelen.

Die Cohen kan natuurlijk een kwakzalver zijn. Ik ken hem niet. Maar je ziet zoveel psychologische problemen die uit de ouder-kind relatie voortspruiten dat je zijn ideeën zeker niet bij voorbaat moet verwerpen. Er zijn vast ook niet-cristelijke therapeuten die ook in die richting werken.

Als Cohen of iemnd anders het zou hebben over hetero's die wegens psychologische of andere problemen een homoseksueel leven zijn gaan leiden, dan zou ik nog openstaan voor argumentatie. Hoewel zelfs dat aan de grens is. Maar goed, wanneer hij het heeft over het feit dat de homo's dit en zus.... is genoeg om heel dien bullshit in de vuilbak te gooien. Snap je het verschil?

Al dat geleuter over ouder-kind relaties die iemands leven na 80 jaar nog een dramatische (homo)-erotische wending kunnen geven, lijkt me sterk overroepen.
Allemaal voorwendsels voor slappe karakters om hun eigen leven niet in handen te hoeven nemen.
't Is véél makkelijker om de schuld op anderen te schuiven:
vader dronk, moeder at, bomma liet haar vibrator slingeren en bompa verzamelde fanatiek sigarenbanden en -> ik heb daardoor een allergie op mijn linkerkloot opgelopen als er a capella muziek van voor 1750 op radio Klara gedraaid wordt. :roll:

Afzeik dus.
Eens volwassen is het zaak om schadelijke banden door te knippen, en je eigen wegen te gaan. Dan mag gans je neurotische familie een horlepiep op hun hoofd dansen, je wenst ze naar de duivel en zijn moer.

Hey, je kunt je jeugdjaren niet uitwissen. Meer dan 50% van de tijd die psychotherapeuten besteden aan hun klanten gaat terug naar de bewuste jeugdjaren.

Al een geluk dat mijn ouders twee halve garen zijn.
Weet ik tenminste waar het vandaan komt.

Sorry, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat 'jeugdtrauma's' een makkelijke steek waarop zijn, om falen op latere leeftijd goed te praten.
En die terapeuters maar poen scheppen. :lol:

En in welke categorie moet een jeugdtrauma zich situeren om op latere leeftijd toch nog een rol te spelen?
Of zijn die er niet en moeten we begrijpen uit je post dat iemand die eens een klets op zijn poep heeft gekregen idem is aan iemand die pakweg het slachtoffer is geworden van gewelddadige ouders, of van incest of pedofilie?

Ik ben niet op de hoogte van het bestaan van categorieën in jeugdtrauma's.
Licht me even in.

Dat vraag ik me af.

Trauma's als gevolg van wat jij beschrijft, staan los van leeftijd.
Misschien kan je stellen dat 'gebeurtenissen' in de jeugd, iets dieper en langer inwerken, dan kloterijen die je als geharde volwassene meemaakt. Maar hoe komt dat?
Hoe ontstaat die 'harding'?
Misschien door het opbouwen van weerstand tegenover de continuë stroom van afzeik die een mens te verwerken krijgt?

Een pas geverfd object dat gekrast wordt, vertoont een diepere groef, dan een ding dat reeds lang geschilderd werd........

'k Twijfel er niet aan dat je zeer goed begrijpt wat ik bedoel...
'k Doelde op gradaties, van niks om over naar huis te schrijven tot hiervoor zou een land op zijn kop staan. En die gradaties zouden dan eerder betrekking hebben op hetgeen er plaatsvond gedurende een jeugd.

Blijkbaar



Uiteraard staan ze los van leeftijd, maar even dacht ik dat het over jeugdtrauma's ging.


Misschien kan je stellen dat 'gebeurtenissen' in de jeugd, iets (of meer) dieper en langer inwerken omdat er nog geen weerstand is opgebouwd.
Die weerstand hoeft niet noodzakelijkerwijs te worden opgebouwd door zulke negatieve ervaringen.
Dan denk ik hier eerder aan het zich in de mogelijkheid verkeren om problemen, waarvan de mogelijke oplossingen een kind te boven gaan, opgelost zien te worden met behulp van anderen.
Verwerkingsproces, weet je wel.
Maar dat bestaat dus blijkbaar niet... :?

O ja? 'k Denk eerder dat de nieuwe groef bij een object dat reeds lang geschilderd werd niet meer zo erg opvalt tussen de al bestaande groeven.

Ge wordt in alle geval niet geboren als pedofiel, homofiel, heterofiel, necrofiel, ... of ... of ...

Of het een vrije keuze betreft om de persoon te worden die ge uiteindelijk wordt is maar de vraag. Ik denk dat niet alle keuzes vrij zijn.

Als je jeugd'trauma' eruit bestaat dat je beide benen verloor bij een oedipaal vader-zoon-conflict-met cirkelzaag, dan is het evident dat je op latere leeftijd daar nog enigszins gevolgen van zal ondervinden.
In dat geval mag je het papa rustig verwijten dat hij je carrière bij de eerste ploeg van den Anderlecht zwaar hypothekeerde.

Anderzijds vind ik het eerder belachelijk om b.v. je eigen alcoholisme te verhalen op moeder die zich stiekem 't deksel van de kop zoop met goedkope sherry van den Aldi. Je kan tijdelijk dit patroon meedragen, maar je ouders zijn slechts een tijdelijke fase in je leven, en eens je van hun dwangneurosen wil afstand nemen, worden pa&ma's invloeden niet echt meer dan een zwak excuus.