Waarom het klimaatprobleem interessant is voor de verkiezingen
 

Ik erger me rot aan de onzin die politici de laatste maanden uitkramen over de klimaatswijziging. Ik ben wel degelijk milieubewust, ben al jaren trouw lid van Natuurpunt.

Frank Vanhecke (Vl. Belang) is de enige die hier iets zinnigs over zei: het klimaatprobleem moet op Europees niveau worden aangepakt.

Dat moet toch het kleinste kind weten: op Belgisch niveau kan er niets gebeuren dat de klimaatswijziging wezenlijk kan beïnvloeden. Natuurlijk moet ook België bijdragen, maar de besluiten, de acties, de coördinatie dienen op Europees en mondiaal niveau te gebeuren. Dit zou de inzet van Europese verkiezingen moeten zijn, maar ja, tegen dan is de klimaatswijziging misschien niet hot meer.

Waarom zitten de politici er dan nu zo over te zeveren? Buiten de naïvo's van Groen, is het zo dat dit voor de partijen gewoon een interessant onderwerp is voor de verkiezingen: iedere kiezer hecht wel belang aan het milieu, tegenstanders zullen je er nooit op aanvallen enz...

Bij deze kan ik dus zeggen dat alleen Vlaams Belang een zinnig standpunt hierover heeft: dit dient op Europees niveau te worden geregeld, punt.

Men kan zo alles naar het europees niveau verwijzen ook. Werkgelegenheid, migratie, sociale zekerheid, ... . Ik vind dat nogal goedkoop van Van Hecke. Milieu kan gerust op alle niveaus aan gepakt worden. Van de gezinnen naar de gemeenten naar provincies naar gewesten naar landen naar europa en op wereldvlak. Van Hecke zegt dit gewoon omdat hij al meer dan genoeg aan zijn programma moet uitbreiden om niet enkel nog als een kleine zweeppartij te worden aanzien en hij niet nog meer verdeeldheid wil zaaien in zijn eigen partij. Er zitten waarschijnlijk meer groenen in het Belang dan goed voor haar kiezers.

neen Skaldis en dat weet je best.

Het klimaatprobleem is een grensoverschrijdend probleem dat niet door één land kan worden aangepakt. Het is het schoolvoorbeeld van een kwestie die op Europees én mondiaal niveau dient te worden aangepakt. Wanneer men zegt dat er een eurocommissaris moet komen voor klimaat zeg ik volmondig JA. Maar klimaatminister op Belgisch vlak: alsjeblief zeg.

Europa kan coordineren, normen opleggen, ... maar het uitvoeren moet toch door de individuele lidstaten gebeuren. Men kan niet dezelfde aanpak gebruiken in zuidelijk Europa als in noordelijke Europa. Dat is al zo dikwijls gebleken in de loop van de geschiedenis op allerlei vlakken.

Een Belgisch klimaatminister is ook maar een woord. Dat is gewoon wat geschuif van bevoegdheden, gespeel met portefeuilles. Daar hoeft niet eens een minister meer voor hoor.

Een goed voorbeeld van de onverantwoordelijke standpunten van het VB. Natuurlijk moet een milieustrategie op Europees niveau er komen, maar die is er momenteel dus nog niet, en gezien de huidige interne problemen van de Unie zou het nog wel een tijdje kunnen duren voor die er komt. Het probleem van de klimaatswijziging is dringend, en de boel afschuiven op een Europese instantie die er nog niet is, is dus compleet onverantwoordelijk. Maar er is meer. Zelfs mocht er ooit een duidelijk Europees milieu-masterplan zijn, dan nog zullen de regeringen van de lidstaten verantwoordelijk zijn voor het in de praktijk brengen van dat plan, net zoals zij vandaag verantwoordelijk zijn voor het vertalen van de Europese milieurichtlijnen naar nationale wetgeving. Je kan de verantwoordelijkheid van de regeringen van de lidstaten inzake milieu dus niet zomaar wegcijferen of afschuiven.

ach komaan de nationale regeringen moeten zich onderwerpen aan de Europese richtlijnen.

Neem nu het feit dat vliegtuigen een bijzonder groot deel van de luchtvervuiling veroorzaken. Denk je nu écht dat een Belgische ministerke iets te zeggen heeft over de vliegtuigindustrie en luchtvaartmaatschappijen? Neen dus: dit dient door Europese commissaris aangepakt te worden

Natuurlijk moeten zulke maatregelen op Europees niveau genomen worden.

Leuk om aan deze zijde van de belgische grens de kernreactoren stil te leggen, zodat ze aan de duitse, franse en nederlandse kant dubbel kunnen gaan draaien! Maar GEZOND dat dit is voor de belgen als er iets fout loopt nietwaar?

Op dezelfde manier ben ik nu Groenachtig aan het wezen door te leven met één spaarlampje terwijl datzelfde Groen! me nu probeert te laten begrijpen dat het toch noodzakelijk is om hier nog een paar miljoen azielige zoekers binnen te laten, die ook allemaal één spaarlampje zullen gebruiken (als het lukt, eerder hebben ze geen flauw benul van milieudingen! gisteren nog meegemaakt).

Tenslotte zijn we toch ook bezig met alles netjes uren te sorteren om het dan gesorteerd en wel over de grens op een grote hoop te laten gooien!

Deze discussie is er nog maar eens een voorbeeld van hoe "gebrekkig" Europa,in casu de commissarissen en het Euro-parlement communiceren.Ik weet het,bij onderzoek van de verschillende EU-websites zul je alle informatie terugvinden,tot en met massa's dorre teksten die betrekking hebben op milieu,maar dat raakt te weinig bekend.Nog een geluk dat bladen als Knack,of EU-parlementariers al eens een werk schrijven om één en ander uit de doeken te doen....Want lagere overheden beperken zich teveel tot het simpelweg doorschuiven van kostenplaatjes met de opmerking "t'is Europa"...


...en dat moet je alleen maar vaststellen dat totnogtoe reeds Hercules-werk verricht is op dat vlak.... :?

Het is de bedoeling dat "lagere" overheden die Euro-normeringen omzetten in nationale wetgeving.dat is een fundament van de EU....

Ik zie ook niet in waarom "het vermeende klimaatprobleem" niet perfect zou passen in de bestaande bevoegdheden van milieu,economie,landbouw,industrie....precies waar ze MOETEN liggen......

Milieu is een mondiaalprobleem en kan best mondiaal (grootste entiteit)aangepakt worden.
Vermits dit niet zo snel zal gebeuren kan je maar beginnen bij de kleinste entiteit (de mens).
Alle niveaus tss de kleinste en grootste entiteit kunnen op hun beurt wanneer ze er klaar voor (liefst zo snel mogelijk) zijn hun tandje bijsteken.
Alle niveaus hebben zin (gemeentelijk, gewestelijk, nationaal, europa, mondiaal).
Er moet zorg gedragen worden om de hoofddoelstelling te halen in alle maatregelen. Geen maatregelen nemen die contraproductief zijn.

Hier wringt het schoentje serieus.

Alle idiote partijen hebben blijkbaar nog niet begrepen dat een stimulatie van een te groot aantal kinderen zoiets contraproductief is.
Hoe meer mensen immers, hoe meer milieuproblemen.

ivm dit onderwerp poste ik ook het volgende op een ander forum:

Als een bosjesman zijn ecologische schoenmaat 1 is, dan is die van een Europeaan 15 en van een Amerikaan 25.

Getallen kloppen niet (had geen zin om exacte cijfers op te zoeken).
Qua richting zal het wel kloppen, is maar om hierop voort te bouwen.

Mochten we allemaal leven als de bosjesman, zou er dus nog wel wat ruimte voor expansie (toename wereldbevolking) zijn.

We zouden alleen niet kunnen expanderen omdat de bosjesman zijn manier van leven (jacht, verzamelen) geen expansie toelaat zoals wij ze gekend hebben, die is enkel mogelijk met onze manier van leven die per defenitieniet in evenwicht is met de natuur.


Men kan zich afvragen of westerse mensen wel bereid zijn om te leven als een bosjesman.
Zonder kledij, in een hutje, geen elektriciteit, geen gas, …. In het kort , bijna niks.
Ik durf er veel op te verwedden dat westerse mensen niet bereid zijn om te leven als bosjesmannen.

Hoeft ook niet zal je misschien denken, je kan isoleren, spaarlampen gebruiken, een warme trui dragen, je slechts eenmaal/week wassen, met de fiets naar het werk gaan, (de technische ingrepen maw)

Zelfs al doen we dat allemaal (en zelfs dat zullen we niet eens willen doen) nog blijft het fundamenteel probleem bestaan.

We zijn met teveel.

Zolang we onze aantallen niet terugbrengen kan van een evenwicht geen sprake zijn.

Zolang blijft het dweilen met de kraan open.

Belangrijkste stap lijkt me dus om onze aantallen (mondiaal) terug te brengen tot een rationeel niveau.

We kunnen hier op vlak van wetgeving het goede vb geven.

Moeten er wel eerst partijen opstaan die dit begrijpen.

Op een opmerking dat deze methode veel te traag gaat poste ik in dit forum het volgende:


Het kan anders vrij snel gaan hoor.
Op nog geen 50 jaar zijn we van 3,5 miljard naar 7 miljard gegaan.
Vind ik persoonlijk ongelofelijk snel.

Stel dat je de mensen zover krijgt om maximum 2 kinderen/koppel te nemen, hetgeen me nog altijd redelijk lijkt. Iedereen kan zich voortplanten en aan zijn kinderwens voldoen, zij het niet langer limietloos.
2 kinderen per koppel zou theoretisch de perfecte status quo veroorzaken.
Maar gezien er mensen sterven voor ze tot voortplanting komen en gezien er ook mensen gewoonweg niet tot voortplanting komen zou het praktisch gemiddeld aantal lager uitkomen.

Enkele uitgewerkte voorbeelden die een idee geven:

1,9 kind/koppel is een afname van 5% per generatie (hetgeen betekend dat men na 3 generaties - of nog geen 100 jaar - reeds met een miljard minder is)
1,5 kind/koppel is een afname van 33% per generatie (hetgeen betekend dat men reeds na 1 generatie met een miljard minder is, na 2 generaties zou dit reeds een halvering betekenen.

Het wordt helemaal spectaculair als we de huidige tendens afzetten tegen dit laatste vb.
Het zou het verschil zijn van een wereld met 14 miljard mensen tegenover een wereld met nog geen 3 miljard mensen, dit alles binnen een tijdsbestek van 50 jaar.

Ik denk niet dat er maatregelen te bedenken zijn die meer effect kunnen scoren, maar mocht het toch zo zijn wil ik ze graag kennen

Nationale regeringen kunnen wel al veel doen, zoals veel meer windmolenparken aanleggen, klassieke electriciteitscentrales sluiten en de uitstap uit kernenergie uitstellen.

Ook kunnen ze hybride wagens fiscaal ondersteunen, kunnen ze biobrandstroffen promoten, kunnen ze zonne-energie fiscaal gaan stimuleren....

De hamvragen:
a) Hoe krijg je mensen zover? De ervaringen in China met de eenkindpolitiek zijn niet onverdeeld positief te noemen.
b) Hoe hervorm je het pensioenstelsel in de westerse landen, dat nu al onder druk staat door de lage nataliteit (lager dan de vervangingsratio)?

a) Op steeds hetzelfde punt blijven hameren tot er genoeg overtuigden zijn die op hun beurt anderen overtuigen. (je kan niet meer doen dan proberen, niet proberen is op voorhand verloren)

b) Eigenlijk verkeerde vraag. Stel dat je owv deze reden het pensioenstelsel niet aanpast en de bevolking continu laat groeien.
Iedereen zal begrijpen dat deze gang van zaken ooit moet doorbroken worden. Je kan niet tot in het oneindige aan expansie laten doen om je pensioenen te kunnen blijven betalen. Eens moet je die viscieuse circel doorbreken, beter vroeg dan laat.

Ja. Bovendien: kinderen geboren laten worden als middel om de pensioenen te betalen is immoreel.

Richtlijnen voor het milieu, zoals geluidsnormen, CO² uitstoot, warmte vervuiling, lichtvervuiling, ontwikkelingshulp moeten zelfs op wereldnivaux richtlijnen krijgen en daarna op continentaal vlak een beleid krijgen.
Deze zaken op landelijk of regionaal niveaux houden is idd de grootste onzin die er bestaat.

Er zijn dus idd zaken die over een zo groot mogelijke gebied gelijk moeten gesteld zijn.
Maar het probleem is dat de landelijke politici zich niet in hun macht willen beperkt zien, die terwijl zij dus wel de behoorlijke werking van de EU verhinderen en er eigenlijk totaal geen reden meer zijn om de landelijke regeringen te behouden.
Want de meeste zaken moeten of over een veel groter gebied geregeld worden of op regionaal gebied of kleiner.

Op de G8 weigeren de Amerikanen weer om over normen en richtlijnen ivm de milieuproblematiek te onderhandelen. Ik hoop dat hun landbouwgebied daar snel woestijn wordt.

Ze beginnen er niet aan, alvorens ook andere grote spelers meedoen, genre China en India. Je kan het Bush niet verwijten, want ook Clinton en groene Goeroe Al Gore weigerden Kyoto te inplementeren, om net dezelfde redenen.

Maatregelen om de veranderingen op te vangen (=adaptatie) moeten op regionaal niveau geregeld worden. Het heeft geen zin om dat op hoger niveau te doen, daar elke regio zijn eigen specifieke problemen heeft en zijn eigen specifieke maatregelen moet nemen.