goede en slechte kantjes van onze "welvaart-staat"
 

Voor ettelijke miljoenen mensen , die nog geen nagel hebben om hun gat te krabben, is de westerse wereld, Europa dus, en de States en Australië , zo een beetje het beloofde land.Soms vallen ze van hoog, als ze éénmaal hier zijn, soms valt het mee voor hun, maar dan wel ten koste van de autochtoon...
Maar wat met ons zelf? Vinden wij het hier zo goed? Wat vinden we er slecht aan?
Persoonlijk zijn er al een flink pak zaken die mij allerminst bevallen:
1) het steeds meer terrein winnende ultra-liberalisme
2)de arabo/afrikaanse invasie, met al haar daaraan verbonden problemen van gezondheid, onveiligheid, opdringerige godsdienstwaanzin enz.
3)Junk-food & obesitas- epidemie
4)de Janetten-mode + de daarmee gehuwde en gepaard gaande Aids-explosie.
Wat valt hier nu tegen te doen, desondanks de door en door verotte, en korrupte politici, die deze gang van zaken mogelijk maken, beschermen en er persoonlijk profijt uit trekken...?

Dat getuigt al van het feit dat je er niet al te veel van weet.

Invasie is wat grof, niet?

Mensen hebben het recht zich kapot te maken. (Helaas voor de sociale zekerheid, echter.)

Wikipedia => Aids.

Dat je ineens maar je geschiedenis leert.

Wat heeft het ongeremde en blinde welvaartsstreven, vooral gevoed door de mei '68'ers, zoal gecreëerd voor ons?

• Presenteïsme: veel mensen leggen enkel nog de nadruk op het hier en nu. De bewustzijnshorizon wordt langs beide kanten ingekort. Dat wij een zoveelste schakel zijn in een reeds lange ketting van culturele, geschiedkundige, etc... evoluties wordt vergeten. (wat tot ergernis van rechts kan leiden) Ook het streven naar een betere toekomst, een groot ideaal dat misschien niet meer in ons leven wordt verwezenlijkt wordt verworpen (wat tot ergernis onder links kan leiden).
• Dionysianisme: mensen willen hun leven niet meer aanvaarden en trekken zich helemaal terug op hun "ik". De maatschappij gaat voor hen enkel de periode uitmaken tussen roes 1 en roes 2.
• Post-materialisme: orde in de samenleving en economische stabiliteit moeten ingeruild worden voor "alle remmen constant los" en "ik wil zoveel geld in mijn handen zodat ik en enkel ik dat kan opdoen". Socialisten zijn vooral gekenmerkt door het eerste, liberalen vaak door beide, al zullen de meesten vooral het tweede benadrukken.
• Individualisme: individuele autonomie, individuele zelfbeschikking en individuele vrijheid moet boven alle overkoepelend groepsdenken staan.

Noem mij gerust een pessimist (ik ben trouwens een enorme cultuurpessimist), maar als deze evolutie zich zo voortzet, is het gedaan met onze maatschappij. Vele moslims kijken naar ons als het decadente westen dat z'n remming en geloof kwijt is geraakt. En spijtig genoeg hebben zij hier groot gelijk in. Bij momenten voel ik mij als één van de laatste Gothen.

Oost of West? ;-)

1)onze westerse wereld word geregeerd door de wereldbank en een handjevol multinationals die onze sociale verwervingen beetje bij beetje afbreken en de derde wereld in de hongersnood gedompeld houden...
2)De miserie in die derde wereldlanden werkt de massale volksverhuizing richting westen in de hand: de arme sloebers weten niet meer met wat hout pijlen snijden.De immigratie/invasie is een direkt gevolg van het ultra-liberalisme...
3)Het autochtone volk hier houd men kalm met TV, uitkeringen en voedsel van slechte kwaliteit, bestaande uit voornamelijk vet & suiker.Vadsige, volgevreten varkens liggen liever lui in de zetel naar een debiel programma te staren dan een revolutie te beginnen..
4)Dat de janetten de Aids van op hun seks-vakantie in Afrika meegebracht hebben en hier verspreid onder de junkie-hoeren hoef ik niet op te zoeken bij Wikipedia of elders.Dat weet iedereen zo wel zeker...

Zeg Metternich. Dure woorden allemaal goed en wel, maar gebruik ze dan wel correct, hé.

ma·te·ri·a·lis·me (het ~)
1 leer dat de materie of de stof de enige begin- en eindoorzaak is van al wat bestaat
2 sterke gehechtheid aan geld en goederen

Zie je de fout?

Fout. De welvaart neemt in grote delen van de wereld toe. (Dat is niet hetzelfde als 'de armoede neemt af'.)
Verder staan de sociale verworvendheden in Europa nauwelijks op de helling. In de ex-Oostbloklanden nemen die gestaag (en alleen) maar toe.

Of kijk gerust naar de stijgende lonen in China, Vietnam, Singapore, ...

Er is helemaal geen 'ultraliberalisme'. Als dat zo was, dan zouden zaken zoals 'welvaartstaat' gewoon niet bestaan.

Idioot. Punt. Je weet er _niets_ van als dát je visie is.

Dionysische kant van het leven heerscht. Juist de Apollonische drang naar orde en regelmaat is zo kapitalistisch en liberaal als de pest. Nietzsche als anti-bourgeois=mijn vriendje.

Zucht...

Post-materialisme is ook een sociologische term die gebruikt wordt om de culturele veranderingen in een samenleving als de onze weer te geven. "Post-" vanwege het voldoen van de primaire fysiologische behoeften en het benadrukken van post-materialistische behoeftes zoals comfort, zelfexpressie, etc...
Vele mensen hebben nood aan zich eens te amuseren en af en toe de remmen los te laten. Ik ben ook maar een mens, ik zal het niet ontkennen. Maar als zulke excessen zich met een regelmaat herhalen waarbij het totaal ontspoort, dan stel ik mij daar toch ernstige vragen bij.

Escapisme en verslaving = kaka

Jamaar, als je voor de Apollonische kant kiest, dan zit je wel in jouw verfoeid modernistisch harnas. Dan pas je de mens in gestroomlijnde productierelaties met een ethiek van het geatomiseerd individu. Jouw drang naar orde is identiek aan die van de bourgeoisie, alleen is de legitimatie anders. Maakt niet uit of je dan spreekt uit naam van vrijheid of organische verbondenheid, au fond is het dezelfde situatie.

Het leven als Euclidisch veld=kaka.
: <

Dat zal ik niet ontkennen. Ik volg dan ook een Derde Weg-ideologie met elementen van liberalisme en socialisme, zonder daarbij liberaal of socialist te zijn.

Moet het niet Apollinisch zijn?
Apollinische (of Apollonisch). orde is niet per se modernistisch

Dju, ik dacht dat je ging kiezen voor de agonale gemeenschap van Nietzsche, is naast het marxisme de enige weg dat ik nog zou durven kiezen. :-P

Kennelijk ben ik verduitscht.

Leg uit ... Wel bij vermelden of we dan binnen het nietzscheaanse paradigma zitten of niet, ik zit er dus momenteel in (duh).

Verfijnde Ostrogoten/Vandalen of boerse Wisigoten na de val van het RR? Mijn keuze gaat uiteraard naar de Ostrogoten/Vandalen, wisten tenminste de verfijnde Romeinse cultuur te appreciëren en hun eigen "onderontwikkeling" op te heffen.

Ikke nie.
Ik dacht gewoon, het samenvallen van zaken wijst niet op het gelijk zijn van zaken. Geen zware kost voor mij, of toch niet vanavond en niet op dat vlak.
Trouwens, modernisme streeft niet bepaald naar rust en is minder 'spiritueel'.

Bwa, protestanten waren het kapitalistisch exportproduct bij uitstek, kennelijk konden zij de disciplinemaatschappij, spiritualiteit en de drang naar afgelijnde vooruitgang perfect incorporeren in het begrip modernisme. Voor mij gaat het eerder om het perspectief van het subject binnen een tijdsbestek: wordt men apollinisch zoals in de evolutie naar een helleense eenmaking bij de Grieken, of verkiest men de anarchistische stadstaten met de drang naar gemeenschap en wedijver om de goden te evenaren.

Protestanten zijn dan ook een stuk minder spiritueel dan de katholieken.
Velen zien zelfs de breuk tussen katholicisme en protestantisme als een vorm van verval. Maar je kan dan ook weer de puriteinse 'harde' gelovigen tegenover de losbandige, foefelende katholieken zetten.
Om het in het kader van Cruijff te zien: Alles heb z'n voordeel en z'n nadeel.
Bovendien, gemeenschap vereist orde. (hoe vaag en abstract die ook moge overkomen)

Veel draait ook rond angst en onzekerheid, en dat kan wisselend ingevuld worden: Apollinisme om het onzekere te counteren of Dionysisme om toch maar niks tekort te komen.
In plaats van een slingerbeweging maken weg van mei 68 schakelen we over in turbo. En dan klet je op je muil natuurlijk.

Jij zal er wel niet mee akkoord gaan, maar ik denk wel dat je Houellebecq als inspiratiepunt kunt waarderen. Om Houellebecq te parafraseren: mei '68 was al initiatief fantastisch, alleen jammer dat ze halverwege de show weggingen en de lege ruimte overlieten aan neoliberale krachten om het individualisme als marketingmethode te gebruiken. Ipv van een synthese tussen gemeenschap en individu was er alleen maar nivellerend liberaal egoïsme.