| Jazeker |
13 juni 2007 12:36 |
Freya: "Ik kan het inhoudelijk niet aan" + chaos in de SP.a
Citaat:
'Ik weet niet of ik dat inhoudelijk aankan'
'EEN GEAMENDEERDE VORM VAN HET LOFTSOCIALISME'
Krijgt Caroline Gennez als toekomstig SP.A-voorzitter het nodige krediet, het draagvlak voor Freya Van den Bossche als fractieleider is een heel stuk kleiner. Van den Bossche zelf twijfelde aan haar inhoudelijke capaciteiten en zag een probleem in haar relatie met Frank Vandenbroucke.
Afgelopen maandag werd het partijbureau van de SP.A met een dictaat geconfronteerd. Vooraf hadden Johan Vande Lanotte en Patrick Janssens de krijtlijnen getrokken. Vande Lanotte zou ontslag nemen als voorzitter ten voordele van Caroline Gennez. Freya Van den Bossche kreeg het vooruitzicht van het fractieleiderschap in de Kamer. Janssens, die voor 100 procent mee de campagne uittekende, zou zelf de redenen van het debacle bestuderen.
In het partijbureau bestaat een zekere moeheid over dit soort van besluitvorming. Maar kan het anders? De SP.A heeft geen traditie van vrije voorzittersverkiezingen. Bovendien leeft het gevoel dat het zeker geen goed moment is om bijvoorbeeld met acht kandidaten naar interne verkiezingen te gaan. 'Nu kunnen we ons dit echt niet veroorloven', klonk het. En vermits Vande Lanotte absoluut ontslag wilde nemen, moest er een kandidaat-opvolger klaarstaan.
Toch werd er stevig gediscussieerd. Niet over de keuze om in de oppositie te gaan. De Vlaamse socialisten gruwen van een tripartite. De Vlaamse regering onder leiding van Yves Leterme (CD&V) is al een heuse martelgang. Laat staan dat er een federale remake moet komen, waarin de socialisten, in tegenstelling tot de liberalen, mathematisch niet nodig zijn.
Niet iedereen vond evenwel dat de partijvoorzitter meteen van het toneel moest verdwijnen. 'Veel te snel', klonk het. 'Laat de tijd eerst zijn werk doen.' Op zijn minst zou de start van de regeringsonderhandelingen moeten worden afgewacht. De grote verslagenheid over de nederlaag zou daarbij helder denkwerk in de weg staan. Een paar topmensen probeerden dan ook Vande Lanotte maandag nog om te praten, maar die had voor zichzelf de knoop al doorgehakt.
Ook de aangekondigde personeelswissels werden op zijn zachtst gezegd met de nodige reserves aangehoord. 'Het draagvlak voor Freya Van den Bossche is beperkt', zo gaf een bron toe. Van den Bossche zat nauwelijks een dag in het parlement. Bovendien wacht haar de aartsmoeilijke taak om als gewezen Begrotingsminister en vicepremier op een geloofwaardige manier oppositie te voeren.
Er was sprake van wrevel, zeker bij Bruno Tobback, die zichzelf ook wel als fractieleider zag. Tobback, die zich wellicht de roemrijke oppositierol van zijn vader herinnerde (1981-1987), stipte aan dat zijn uitslag in Leuven ook wel mocht worden gezien. In tegenstelling tot Van den Bossche reed de Leuvenaar als minister bovendien een minder hobbelig parcours. 'We hebben om 101 redenen verloren. Maar het verlies aan geloofwaardigheid van onze bestuurders was er een van', klinkt het bij verschillende SP.A'ers.
De keuze voor Van den Bossche verraadt ook een zeker gevoel van schuld. Binnen de partij voelen velen aan dat de getalenteerde politica door omstandigheden te snel voor de leeuwen werd gegooid. Haar temperament, haar intelligentie en haar gevoel voor debat zijn trouwens van goudwaarde voor een oppositieleider.
Vreemd genoeg twijfelde de aftredende minister zelf aan haar capaciteiten. In een handgeschreven kattenbelletje - dat gewoon rondslingerde in de zaal waar de persconferentie plaatsvond - probeerde ze Vande Lanotte tijdens het partijbureau van gedachten te laten veranderen. Van den Bossche zag zich inhoudelijk onvoldoende gewapend om het oppositieleiderschap op te nemen. Ook familiaal leek het een heikele klus te worden. Ten slotte wilde ze eerst de relatie met Frank Vandenbroucke, vice-minister-president in de Vlaamse regering, uitklaren.
'Het is totaal onfatsoenlijk dat jullie dat papiertje hebben gejat', reageert Van den Bossche. 'Ik aarzelde inderdaad, omdat ik in de eerste plaats een goede moeder wil zijn en niet wist of het allemaal combineerbaar is. Bovendien is het niet evident om federaal oppositie te voeren, terwijl we ons Vlaams in de meerderheid loyaal willen opstellen. Die moeilijke houding van de partij wilde ik met Vandenbroucke verder bespreken.'
De wat moeilijk relatie met de Vlaamse SP.A-kopman overstijgt trouwens Van den Bossche. Vandenbroucke wordt geroemd wegens zijn inhoud, maar met zijn eigengereid politiek handelen stoot hij ook op weerzin. De Leuvenaar verpersoonlijkt het rentmeesterschap van de partij. Vandenbroucke zweert bij goed bestuur. Hij wil voor alles zijn verantwoordelijkheid opnemen. Maar die aanpak staat haaks op de oppositierol die de SP.A de komende maanden wil voorbereiden. Niet voor niets pleitte Vandenbroucke er maandag voor om vanuit de oppositie een tweederde meerderheid voor een nieuwe staatshervorming te leveren.
Van den Bossche wordt gezien als de uiting van het loftsocialisme. De SP.A doet het uitstekend bij de betere inkomens, zeker in de steden. Maar de partij heeft ook behoefte aan een soort back to basics. Vlaanderen is meer dan Antwerpen, Gent en Mechelen. Het wordt tijd om terug de aansluiting te vinden bij de roots van de partij. Het gevoel bestaat immers dat de partij vooral zichzelf heeft verloren. Dat het partijbureau bovendien de aftredende vicepremier naar voren schoof op basis van haar merites in Gent, doet vele wenkbrauwen fronsen. Lokaal wijst zowat iedereen in de richting van Daniël Termont als de architect van het relatieve succes op 10 juni. Van den Bossche verloor in Oost-Vlaanderen ook een pak voorkeurstemmen, in het eigen kanton Gent wordt ze zelfs ruim geklopt door Karel De Gucht (Open VLD).
De positie van Gennez oogt dan ook iets beter. De ingeweken Mechelse is close met Patrick Janssens, dat zal niemand ontkennen. Maar in Mechelen slaagde ze er in een mum van tijd in om de boel op te kuisen. Daarbij bewees Gennez het contact met de basis aan te kunnen. Communicatief en verbaal staat ze ook vrij sterk. En, zo wordt opgemerkt, Gennez durfde tenminste met Vande Lanotte de confrontatie aan te gaan.
Maandagavond op Terzake kwam Gennez trouwens goed uit de verf. Het was duidelijk dat ze mentaal de déclic, die ze eerder op de dag nog niet aankon, had gemaakt. De toekomstige voorzitter kan zich nu in stilte voorbereiden op haar nieuwste taak. Wellicht zal ze daarbij afscheid moeten nemen van de entourage van Vande Lanotte; die is immers mee verantwoordelijk voor de foutieve keuzes die werden gemaakt.
Het briefje van Freya Van den Bossche:
|
Het gaat erop lijken dat er de komende maanden nog veel over hun eigen benen gaan struikelen bij de SP.a
Wel gek dat ik hier doorgaans gebash hoor op de interne partijdemocratie bij het VB en niet bij de SP.a
En dan ons Freya... Bekwaam als minister van begroting maar niet als fractieleidster? :lol: |
