| waarnemer |
17 juni 2007 11:52 |
De staat moet hervormd worden want... we hebben hem net hermvormd.
Er zijn veel problemen sinds we de staat de vorige maal hervormd hebben, dus we gaan hem opnieuw hervormen. Om de vorige staatshervorming dus terug te draaien? Nee om hem nog meer in dezelfde weg te hervormen.
Dit moet zeer vreemd in de oren klinken naast het verplichte evangelie van de splitsing als alleen zaligmakend. Alleen de vijand is tegen verdere splitsing en aan Vlaamse kant kan alleen een verrader vragen stellen bij het credo van de voordelen van een verdere splitsing.
Maar valt het dan niemand op dat in de debatten als argument voor een verdere splitsing systematisch wordt verwezen naar problemen die juist zijn ontstaan door de vorige staatshervorming. Men kon B-H-V niet zonder akkoord van de franstaligen splitsen omdat volgens een vorige staatshervorming er een akkoord van beide taalgroepen nodig is. Waar haalt Brussel de absolute bevoegdheden voor de geluidsnormen vandaan? Als men de transfers verder wil verminderen moet men in de eerste plaats de werkloosheid in Wallonië aanpakken. Het is gebleken dat daarvoor een beter beleid binnen België mogelijk is. Maar dat kan de centrale staat niet ten gronde doen omdat het beleid dat daar voor nodig is op vele punten geregionaliseerd is.
Het splitsingsbeleid is een symbool geworden voor Vlaanderen waarbij men vergeet dat het oorspronkelijk een noodgreep was. Een noodgreep omdat de Vlaamse tenoren in de grote partijen de Vlamingen niet betrouwden. Ze vreesden dat ze zouden staan te dringen om zich te verfransen. Dat ze zo naar de franse cultuur zouden opzien en dat een klein complimentje voor hun gehakkel in het Frans genoeg zou zijn om zich al heel Franstalig te voelen. En ik zeg niet dat dit een onrealistisch was, kijk naar de nu Franssprekende bevolking in Brussel.
Maar ondertussen is de internationale glans van de Franse cultuur danig getaand en is de bewustwording en het inzicht in Vlaanderen toch iets versterkt. Wie in een land waarin hij de meerderheid heeft vraagt voor een splitsing van de bevoegdheden, tekent eigenlijk een verklaring van wantrouwen tov zijn eigen mensen.
OK, soms is het nuttig om sommige bevoegdheden dichter bij de mensen te hebben. Maar ook het tegengestelde is in vele gevallen waar. De VS heeft meer top sporters dan Luxemburg. Als je een topspeler nodig hebt om iets in je land te leiden, heb je meer kans iemand bekwaam te vinden als je land groter is. Volgens mij is Wallonië nu al te klein voor een goed bestuur.
De splitsing zal morgen wel niet teruggedraaid worden, Wallonië zou gek zijn. Maar het is gewoon niet verstandig om als meerderheid naar de onderhandelingen te stappen met de eis voor verdere splitsing. Want in ruil voor toegevingen op die eis zal je iets anders op tafel moeten leggen. Je bent dan de fouten van het verleden aan het herhalen. Deze strategie zal weer, en nog grotere, Vlaamse frustraties opleveren. Maar als Vlaanderen zou eisen dat
1) de centrale staat meer mogelijkheden zou hebben in te grijpen in deelstaten waar het objectief duidelijk is dat het misloopt
2) dat de democratische meerderheid terug meer zou spelen op centraal niveau. Dat de nu ingebouwde bescherming van de (Franstalige) minderheid alleen zou spelen ingeval van bewezen gevaar op discriminatie
zou het echt wel lastig onderhandelen worden voor de Franstaligen. Wie gaat er dan een verdere regionalisatie eisen?
|
