De wet op schijnhuwelijken leidt tot willekeur
 

Wet schijnhuwelijk leidt tot willekeur

door Corry Hancké - (c) De Standaard 07/07/07




BRUSSEL - De wet op de schijnhuwelijken is vaag. Hij geeft aan de ambtenaren en het gerecht veel ruimte voor interpretatie. Advocaten zien steeds meer gemengde paren die niet getrouwd geraken.
Van onze redactrice


Rita Vervliet (53) woont al twaalf jaar samen met haar Nigeriaanse vriend Alao Akomeji (57), maar ze slaagt er niet in om de burgerlijke stand duidelijk te maken dat ze een duurzame relatie heeft. De huwelijksambtenaren denken dat het stel alleen wil trouwen om de Nigeriaan, die illegaal in het land is, aan verblijfsdocumenten te helpen.

Toen Rita en Alao in 2004 voor de eerste keer wilden huwen, stak de ambtenaar van de burgerlijke stand er een stokje voor. Een illegaal die met een Belgische wil trouwen, is een reden om een onderzoek te starten. Op basis van aparte interviews met de aanstaande bruid en bruidegom, vond de ambtenaar dat het om een schijnhuwelijk ging en werd Akomeji - nog tijdens zijn interview - opgepakt om uiteindelijk naar Nigeria te worden teruggestuurd.

Rita Vervliet reisde haar verloofde achterna en trouwde daar met hem. Een huwelijk dat door de Belgische ambassade in Lagos werd erkend. Alao kreeg tijdelijke documenten voor België, opdat zijn huwelijk hier kon worden geformaliseerd.

Vervliet en Akomeji wachten nu al vier jaar op de erkenning, want de ambtenaren van de burgerlijke stand denken dat het paar in het buitenland getrouwd is om de Belgische wetgeving te omzeilen, die schijnhuwelijken verbiedt en strafbaar maakt.

'De wijkagent komt kijken of onze twee namen op de bel staan, ooit heeft er één in de slaapkamer gecontroleerd of we samenwoonden, maar er komt geen schot in onze zaak', zegt Rita Vervliet die niet meer weet van welk hout pijlen te maken. 'Na twaalf jaar is het toch duidelijk dat we uit liefde willen trouwen?'

Vervliet en Akomeji zijn niet de enigen die niet getrouwd geraken. Er zijn in Antwerpen wel meer stellen die al enkele jaren vechten om hun relatie in het stadhuis te bezegelen. Als ze naar de rechtbank stappen om de weigering van de ambtenaar aan te vechten, halen ze bakzeil omdat de rechter de visie van de ambtenaar volgt.

Volgens de wet mag je met een illegaal trouwen om een duurzame relatie te beginnen, maar je mag niet met een sans-papiers huwen om hem aan documenten te helpen, want dan is er sprake van een schijnhuwelijk. In een rondzendbrief van 1999 heeft de minister van Justitie tien indicatoren gegeven, die de huwelijksambtenaar kan gebruiken om te beslissen of het paar wel écht van plan is om lang samen te blijven. De lijst met indicatoren is niet exhaustief en de ambtenaar die eerst moet oordelen over de intenties van de verloofden, heeft de vrije hand .

De parketten hanteren dezelfde grijze criteria, de logica in de besluitvorming is zoek. Waar de Antwerpse rechtbanken over het algemeen de beslissing van de ambtenaar volgen, zijn de Gentse rechtbanken soepeler. Precieze cijfers bestaan er niet, de rechtbanken houden geen statistieken bij over schijnhuwelijken. Het is duidelijk dat de parketten niet dezelfde prioriteiten hanteren.

Dat de overheid het probleem van de schijnhuwelijken ernstig neemt, blijkt uit het feit dat er elk jaar meer onderzoeken gebeuren. Waar er in 2004 1.343 huwelijksaanvragen van gemengde paren door de ambtenaren werden onderzocht, waren dat er in 2006 al 5.474. Ondertussen vragen juristen zich af of het fundamentele recht om te trouwen, niet wordt geschonden.

Bron,en aanzet tot discussie AUB.....

De huidige indicatoren voor een schijnhuwelijk
 

De huidige indicatoren voor een schijnhuwelijk

(c) De Standaard 07/07/07


- De partners begrijpen elkaar niet of kunnen maar moeizaam met elkaar spreken.

- De partners hebben elkaar voor de huwelijkssluiting nooit ontmoet.

- Een van de partners woont duurzaam samen met iemand anders.

- De partners kennen elkaars naam of nationaliteit niet.

- Een van de partners weet niet waar de andere werkt.

- De partners hebben een ander verhaal over de manier waarop ze elkaar hebben ontmoet.

- Er werd een som geld beloofd als het huwelijk zou worden aangegaan.

- Een van de partners werkt als prostituee.

- Een tussenpersoon heeft de partners bij elkaar gebracht.

- De partners verschillen veel in leeftijd.

Er moeten meerdere indicatoren aanwezig zijn vooraleer de ambtenaar kan vermoeden dat het om een schijnhuwelijk gaat. Eén element is onvoldoende (omzendbrief van de minister van Justitie van 31.12.1999). (ch)

De bron staat bovenaan; De Standaard van 07/07/2007.

Idd,maar twee zuivere Copy Paste,er zijn hier toch heel duidelijke regels over,dus Rudy,Uw eigen mening AUB !!!!!!!

Een beetje geduld AUB ... Ben jij gezagsdrager die hier bepaalt wat wel of niet, en hoe, een onderwerp van discussie kan zijn. Zo ja, sorry, ik wist het niet.

Maar goed, het onderwerp over schijnhuwelijken las ik dit weekend in de krant. Ik was nogal onder de indruk. De twee geposte artikels, naast de andere die in dezelfde krant te lezen zijn, geven mij nogal de indruk alsof het huwelijk een middel is om te emigreren.

De uitzondering maakt de regel niet. Dat is mijn stelling.

Is dit voldoende Duveltje...382 ?

Rudy

En nu liefst ook uw mening, als het kan.

Idd genoeg,en nu bij de volgende opstart van een thread uw mening(aanzet tot discussie )er bij zetten,das staat zo in het forumregelement !!!!

Het probleem van schijnhuwelijken is met 1 wet op te lossen.

Trouw je met een Belg, kan je de Belgische nationaliteit bekomen. Dit is je recht als gehuwde. Is er een scheiding binnen de 15 jaar na het huwelijk, verliest de buitenlandse partner terug haar/zijn nationaliteit.

Ik ken een reeks landen waar het enkel mogelijk is om de nationaliteit te bekomen wanneer men minsten 10 jaar onafgebroken in het land moet wonen en een blanco strafblad moet hebben.

Ah komaan. Hoeveel Belgen zijn er niet die het binnen de 15 jaar voor bekeken houden. Ik hou het al 22 jaar vol, maar dit mag geen referentie zijn ;)

Akkoord. Een nationaliteit bekomen is ook geen garantie op succes. Als ik binnen een vijftal jaren in Marokko wil wonen ben ik geen vragende partij voor de Marokkaanse nationaliteit.

En ons duveltje ontpopt zich tot een ware forumdictator sé:lol:

Het is idd zo dat toestemming krijgen om te huwen met iemand zonder papieren afhangt van de ambtenaar waar je mee te doen krijgt. Blijkbaar valt het beter mee in een gemeente waar minder allochtonen zijn, zoals in ons geval, dan in een stad die overspoeld is.
De interviews die deel uitmaken van het onderzoek voorafgaand aan het huwelijk zijn een lachtertje, ipv die tegelijkertijd te laten doorgaan zaten er bij ons een 2-tal weken tussen zodat je eenvoudigweg je antwoorden perfect kan laten overeenstemmen en de ander voorbereiden.
Je wordt gewaarschuwd dat je huwelijk wordt 'opgevolgd' en kan herroepen worden, de enige opvolging in ons geval was één telefoontje naar mij waarin ze vroegen of alles ok was.

Er zijn vele gevallen van misbruik van vertrouwen door illegalen, ik ben van mening dat wanneer de Belgische partner de indruk heeft dat hij of zij hiermee te maken heeft er een mogelijkheid moet zijn om, bij voldoende bewijzen uiteraard, de verblijfsdocumenten weer nietig te laten verklaren.

Het gaat er hem niet om dat ze niet zoude mogen scheiden. Gewoon dat in geval van scheiding de Belgische nationaliteit terug vervalt (of nog beter: dat een het bekomen van de nationaliteit géén gevolg van een huwelijk is). Uitzondering moet wel gemaakt worden in geval er kinderen zouden zijn.

:lol::lol::lol::lol::lol:

Je moet niet overdrijven ook hé... indien ze gedurende jaren duurzaam bij elkaar hebben gewoont en een gezin hebben gevormd (ongeacht of daar kinderen zijn uit voort gekomen) dan mag het falen van het huwelijk geen extra sanctie opleveren door dan nog eens de nationaliteit af te pakken.

hoeveel jaren moeten er volgens u zijn verlopen alvorens te kunnen spreken van "gedurende jaren duurzaam bij elkaar te hebben gewoond"?

Hmmm, daar heb ik toch mijn bedenkingen bij. Dit lijkt mij een stok achter de deur om in geval van de partner te kunnen dumpen. Vooraleer met een “illegaal” iemand te trouwen zijn de bedoelingen voor beide partners toch duidelijk? Nadien beweren dat hij (of zij) het enkel om de papieren te doen was vind ik nogal zielig. De Belgische partner had dit op voorhand moeten weten.

Zal natuurlijk van geval tot geval verschillen. Of het een schijnhuwelijk betreft is derhalve iets wat een feitenkwesdtie is en dus gerechtelijk dient vastgesteld te worden. Enkel in het geval van een schijnhuwelijk dient het verblijfsrecht en eventuele Belgische nationaliteit afgepakt te worden. In het geval van een "gewone" echtscheiding is deze sanctie niet op zijn plaats.

Een reden te meer om iets aan het systeem te veranderen. Die ambtenaar van de burgerlijke stand heeft wel de bevoegdheid om te weigeren maar beschikt niet noodzakelijk over de kwalificaties of competenties om objectief te oordelen. Het ruikt naar willekeur. Het doet mij denken aan de ambtenaren in Nederland die weigerden homohuwelijken te voltrekken.