Behaaglijke leugens
 

Het is mijn gewoonte niet, bijdragen te schrijven voor de rubriek Binnenland, en ook al vraag ik mij vaak af wat filosofen ons bijdragen kunnen als het om binnenlandse politiek gaat, of andere laagbijdegrondse zaken, moest ik erkennen dat de schrijver van het artikel dat ik hieronder aanhaal, me toescheen wel op de hoogte van zijn zaak te zijn, en zelfs dat hij een groote soliditeit in zijn redeneringen aan de dag legde.

Voor de volledige tekst verwijs ik graag naar: http://tijdblogs.typepad.com/redactieblog/opinie/

11/07/07

Behaaglijke leugens over Belgische natie doorprikt

Rede uitgesproken op de academische zitting ter gelegenheid van het Feest van de Vlaamse Gemeenschap, 7 juli 2007, Merelbeke

…

Om dit duidelijk te maken is het aangewezen om enkele behaaglijke leugens, convenient lies, over de Belgische natie tegen de lamp te houden.
Dit zijn de belangrijkste:
1. België was van bij de aanvang een progressieve, liberale natie.
2. België is een ‘republikeinse monarchie’.
3. België is vandaag een federaal land.
4. De communautaire problemen zijn puur symbolisch, door politici in stand gehouden tegen de wil van de bevolking in.
5. De Vlaming, en de Vlaamse Beweging, is van nature autoritair en rechts.
6. Het Vlaamse nationalisme is de ware bedreiging voor een vreedzaam co-existeren van de gemeenschappen, de gewesten en de individuele burgers in een Belgische multiculturele context.
7. Vlaanderen is onverdraagzaam tegenover zijn Franstalige minderheid.
8. Brussel verdient, als hoofdstad van Vlaanderen, van België én van Europa, en als zetel van enkele mondiale organisaties, meer respect, meer financiële armslag en meer ruimte.
Zelf leg ik daar graag enkele eigen opvattingen naast, die haaks staan op de doorsnee opinie – mijn inconvenient truth, zo je wil.
1. België is ontstaan als een reactionaire, restauratieve staat.
De zorgvuldig in stand gehouden mythe van een ‘liberale’ jonge staat België doorstaat zelfs de meest oppervlakkige historische test niet. …
…
2. Historisch heeft België zich ontwikkeld als een antirepubliek.
…
3. In werkelijkheid is het Belgische federalisme een mislukking.
… Het zogenaamde federalisme van deze modelstaat is in werkelijkheid louter provincialisme.
4. Het communautaire probleem is allesbehalve ‘symbolisch’: het legt juist de kern van het Belgische antimodernisme bloot.
…

Prof. Wilfried De Wachter had al aangetoond dat België moeilijk een representatieve of parlementaire democratie kan worden genoemd. En wie het jargon van Montesquieu op de Belgische situatie zou willen toepassen, komt ergens in de buurt van het begrip ‘despotische democratie’ uit: een land met een glazen plafond, waar de inspraak van bovenuit geregeld wordt, niet georganiseerd. Zo’n regime heeft ontegenzeglijk voordelen. Zo kun je er de multiculturele samenleving makkelijker opleggen dan in pakweg Frankrijk – waar de positie van de islam het voorwerp is van een uiterst moeilijk, maar democratisch debat. Maar de keerzijde van ons gemak is dan weer, dat dit land, door de historische doorwerking van reactionaire en ondoorzichtige structuren, rijper is dan andere Europese landen voor een islamisering van de cultuur. …
…
Als wij, vanuit onze ‘waarheid’, nog even kijken naar de vier overige behaaglijke leugens over de Belgische natie: 5. het wezenlijk autoritaire en rechtse karakter van de Vlaamse Beweging, 6. het gevaar van het Vlaams nationalisme, 7. de onderdrukking van een Franstalige minderheid, en 8. de kleinering van Brussel, hoofdstad van Vlaanderen, België en Europa, dan wordt snel duidelijk dat deze strijdpunten van de Franstalige politieke klasse precies tegen het glazen plafond van ons politieke systeem aan zitten. Hun opvattingen tonen aan waar de despotische democratie de grens heeft getrokken. …

11 juli, dames en heren, is een vreemde feestdag. Want de strijd waarvan die dag jaarlijks de roem wordt herdacht, leert ons weinig over het vuile gevecht dat we vanaf morgen weer moeten aangaan, dag aan dag, tegen al die autoritaire krachten die maar al te graag het principe van de democratie inroepen tegen hen die het lokale despotisme willen breken. Het is een vreemde feestdag. Want de historische zege die jaarlijks op die dag wordt gevierd, verbleekt bij de ontreddering en de verwarring die we de afgelopen decennia hebben ondervonden. Een vreemde feestdag. Want de vreugde die sommigen onder ons op die dag wellicht voelen, bevrijdt niet van de diepe politieke malaise die morgen, nog altijd, de onze zal zijn.
Peter De Graeve ?De auteur doceert filosofie aan de Universiteit Antwerpen.

De enige oplossing is een onafhankelijk Vlaanderen.

Ik vraag me verder af of een kunstfilosoof wel als autoriteit beschouwd mag worden op het vlak van Belgische geschiedenis.

En ten derde.
Interessante, boeiende tekst.

'k vind wel dat hij nogal prekerig over komt.

'Zo is het en niet anders.'

De Tijd...8O

Na een vluchtige lezing, heb ik enkele passages opgemerkt die volgens mij zo onjuist zijn, dat ik het de moeite niet vind om een tweede lezing te beginnen, of degelijke analise en kommentaar te geven.
Slechts één vb'je van zo'n passage: waar een vergelijking getrokken wordt met Frankrijk: afgrijselijk ....

tot ziens in een andere bijdrage ...

ja zelfs de tijd...

na 705 jaar Gulden Sporenslag en 176 Vlaamse miserie is het tijd voor meer Vlaamse autonomie die uiteindelijk zal leiden tot Vlaamse onafhankelijkheid van Wallonië !

Hij is dan ook docent ... ;-)

Voor het overige lijkt het nogal hoog gegrepen voor dit forum. :-o

Op 1 punt geef ik deze docent gelijk: het Belgisch federalisme is een mislukking. Vandaar dat ik ook overtuigd unitarist ben.

Ik heb het ook maar even vluchtig gelezen (het volledige interview is voor dit weekeinde), maar de passage over de democratie met het glazen plafond klopt jammer genoeg als een zwerende vinger.:evil:

Ja ja, we weten het nu wel...

hansl, hoe en waarom, als reactie op wat is het 'federalisme' in België ontstaan ?

Het punt is gewoon dat het belgische federalisme niet gerealizeerd is : er moet nog altijd een lijst gemaakt worden van de federale bevoegdheden, zodat meteen duidelijk is welke de "restbevoegdheden" zijn die aan de gewesten toekomen. Ik kan me best voorstellen dat die "gewestelijke bevoegdheden" gewoon per gewest kunnen verschillen - waarbij de "gewesten" wel eventjes diep moeten nadenken waarover ze wensen dat de "anderen" meebeschikken.

Verder vind ik de tekst een groot pleidooi voor het afschaffen van de monarchie. Waarieder weldenkend mens het mee eens zal zijn.

Een kunst-docent.
En een zeer gerespecteerde. Maar hij gaat zijn vakgebied wel te buiten.

Peter De Graeve
De auteur doceert filosofie aan de Universiteit Antwerpen.
zonder verdere commentaar

Ik weet wel wat de profs aan mijn universiteit - mijn faculteit - geven en niet geven, hoor.
De Graeve geeft ene heleboel kunst en estethische vakken en een paar algemene vakken.

Maar het is toch vriendelijk dat u beleefd opmerkt dat er in de tekst staat dat hij gewoon filosofie doceert. 'k kan u verzekeren dat zijn specialisatie vooral in de kunst zit.

(Mss dat hij ook met andere zaken bezig is tegenwoordig. Dat kan.)

Kan hij zich daarom geen mening daarover vormen?

Dat heb ik natuurlijk niet gezegd dus ik snap niet goed waar jij ineens mee afkomt.

Maar als een wiskundige een artikel schrijft over vlaanderen ga je dat dan erkennen als zijn specialiteit?
Ik vermoed van niet.

Hier hetzelfde.

Nochtans is de tekst degelijk gefundeerd, zowel wat betreft argumenten als verwijzingen. Dit in tegenstelling tot de meeste politici, die enkel in oneliners gespecialiseerd blijken.

Ik ben het daar niet mee eens. Ben ik dan geen weldenkend mens?

De Koning stoort mij hoegenaamd niet. Ik wil geen president. Politici hebben we al genoeg.

Bovendien is hij goede bewaker van België wanneer er geen echte regering is zoals nu. En eigenlijk is het nu niet eens slecht.

Hij is dan ook geen politici.

En mwah, mwah, 'k vind het wat prekerig en hij zegt iets te vaak 'het is niet a, maar het is b'. Terwijl a en b elkaar niet persé uitsluiten.