Politics.be - De nalatenis van Blair

Waar is de vrijheid?

--- Tony Blair nam, zoals enkel een volleerde "A"-hollywoodacteur dat kan, na zo goed tranend afscheid van zijn post. Hoe heeft hij Engeland nagelaten op vlak van civil liberties?

Niet zo goed. Toen New Labour aan de macht kwam, waren er enkele duizenden CCTV (het bewakingssysteem met camera's waar bijvoorbeeld Londen beroemd voor is). Vandaag zijn er 12 miljoen, één per 12 inwoners, en meer dan 20% van het totaal aantal CCTV's in de wereld.

Maar dat is niet alles. De CCTV van Engeland werd onder Blair 'verfijnd'. Het is niet enkel een camera meer. Sommige herkennen nummerplaten en gezichten, en geven dat meteen door, vergeleken met staatsdossiers. Britse wetenschappers, geholpen door 500 000 pond aan overheidssubsidies, zijn ook aan de slag gegaan om de CCTV's uit te rusten met een systeem dat mensen registreerd die 'verdacht wandelen'. Wat 'verdacht wandelen' is, bepaalt uiteraard niemand minder dan degene die de lakens uitdeelt. 'Verdacht wandelen' levert soms ook je dood op, zoals ze in de Metro van Londen eens mochten meemaken.

Spreken doen ze ook. Gooi je iets op de grond? Vaarwel sociaal ostracisme, hier komt de Stem van de Overheid. John Reid, lid van Blair's nauwe kringen, kondigde aan dat de overheid 1 miljoen pond zou pompen in luidsprekers. Hang je te lang rond op een plek? Een Stem maant je aan verder te stappen. En wat doet die ouwe man nou op zo'n bankje in het park met een zak brood?

Roken mag je ook niet meer. De traditionele, Britse pub was eeuwen lang een bakermat van de peilers die normale mensen recht houden: roken, drinken, vloeken, hard roepen en flirten. Da's passé. Ben je eigenaar van een pub en wil je beschikken over waar jij of je voorvaderen lang voor gewerkt hebben? Pech, vanaf 1 juli heeft de overheid weer een stapje verder gezet in het onderdrukken van je vrijheden. Toiletten dien je vol te hangen met propaganda die je klanten wijst op de gevaren van seks, roken, drinken, roepen en drugs - kortom, op de gevaren van alles waarom ze in de eerste plaats naar je pub kwamen. Naar de buitenweg botsen ze nog tegen en struikelen ze over verplichte flyers en posters met daarop boodschappen rond kanker en huiselijk geweld - dingen die ze net ontvluchtten door naar de pub te komen.

Ook de jeugd moest aangepakt worden. Daar had men de Mosquito voor, een apparaatje dat jongeren een schelle toon opleverde maar voor volwassenen geen hinder was. Verschillende lokale autoriteiten gebruiken dit wapen tegen hun strijd tegen het antisociale - tegen hun strijd tegen het normale, zeg maar.

Maar er is meer. Niet enkel jongeren moeten in de pas lopen. De militarisatie gaat verder. De staat maakte onder Blair de zogenaamde "ASBO's" mogelijk (Anti-Social Behavior Orders). Deze kunnen door een lokale autoriteit aan een bepaald individu gegeven worden waarbij het deze verboden wordt een bepaalde activiteit te stellen - bijvoorbeeld in een bepaalde straat wandelen, vloeken in het openbaar of een soort van kleren dragen die de ambtenaar in kwestie niet bevallen. Dat alles zonder dat men zich voor een rechtbank kan verdedigen.

(Tekst gebaseerd op een artikel in het Amerikaanse Reason Magazine van Brendan O'Neill, redacteur van het webzine 'Spiked')