Anna List |
26 juli 2007 09:42 |
Belgie OF Democratie
Bénédicte Vaes, journaliste bij Le Soir, schrijft in haar opiniebijdrage van gisteren: 'We zijn bezorgd om de dingen die hij zegt over de toekomst van ons land.' Met 'hij' bedoelt ze Yves Leterme, met 'we' verwijst ze uitdrukkelijk naar het eerder gebruikte 'Franstalige pers'.
Vaes - en volgens haar de hele Franstalige pers - ziet het als haar opdracht uiting te geven aan haar 'bezorgdheid', ze gebruikt zelfs wel eens het woord 'angst', over de figuur Leterme. 'Leterme, daar is iedereen bang voor, van Brussel tot Aarlen', schreef ze eerder al in De Morgen. Zij dus ook.
Bijzonder leerrijk allemaal en we moeten de Franstalige activistische publiciste Vaes danken voor haar openheid. Want diezelfde Yves Leterme behaalde bij de verkiezingen een duizelingwekkend aantal voorkeurstemmen van bijna 800 000. (Dat zijn er 275.000 meer dan Verhofstadts score op diens hoogtepunt in 2003. De Leterme voor wie Vaes en co. zo'n angst hebben, blijkt wel dé woordvoerder van het Vlaamse electoraat. Dieper kan de kloof tussen noord en zuid wellicht niet meer worden.
Vaes roept Leterme op zijn 'federale pak aan te trekken'. Klinkt fraai, maar daarmee bedoelt ze niet min of meer dan dat hij zijn verkiezingsbeloftes moet inslikken. Het is de democratische plicht van formateur Leterme om rechtlijnig te blijven met de campagnevoerder Leterme van enkele weken geleden. Het is zijn Belgische plicht een bocht van 180 graden te maken. Zo zijn we in een situatie terechtgekomen waar de begrippen 'België' en 'democratie' elkaar uitsluiten. Want MR en CdH zitten in hetzelfde schuitje. Zij werden verkozen met een programma dat een grondige staatshervorming uitdrukkelijk afwijst. Leterme behaalde zijn mega-succes met een programma dat van een grondige staatshervorming een breekpunt maakt.
Ofwel kan er geen Belgische regering meer komen, ofwel plegen (de) aanstaande regeringspartijen verkiezingsbedrog en wordt de kiezer versleten voor nuttige idioot.
In een leuke opiniebijdrage op dezelfde bladzijde waarop Vaes haar ding doet, schrijft Luk Sanders dat de Belgische charme bestaat in het surrealisme ervan. Maar het politieke surrealisme kan zo ver gaan, dat de essentie van verkiezingen (dat programma's ernstig worden genomen) er aan ten onder dreigt te gaan. Nochtans vormen zij de kern van de democratie.
Benieuwd of de politici zullen kiezen voor België of voor democratisch fatsoen.
Peter De Roover is publicist
uit DS van vandaag
mooie analyse
De Roover gaat dan nog niet in op feitelijkheden zoals
-een paritaire federale regering (hoe leg je die uit met respect voor democratische vertegenwoordiging)
-Vlaamse zetels waar 5000 stemmen meer voor nodig zijn dan Waalse ?
-etc etc ...
wordt het niet eens tijd dat we stoppen met energie steken in het krampachtig bij elkaar houden ? maar daarentegen positieve energie gebruiken om Vlamingen én Walen te geven waar ze recht op hebben ? een eigen democratische staat in Europa.
|