de gezondheidszorg : Het lijden van een ex-kankerpatiënt
 

Is één van de onderdelen die men deze staatshervorming nog wil doordrukken. In mijn standpunten tegen een splitsing Wallonië - Vlaanderen heb ik al meermaals aangehaald dat één van de onderdelen waar men werk van wil maken het individueel betalen van een eigen ziekteverzekering is. Wel als aanvulling op een basispakket maar toch... Misschien dat dit relaas mensen toch enigszins tot een ander inzicht kan brengen :

Het lijden van een ex-kankerpatiënt
door Vincent Stuer


Twee jaar geleden werd bij mij kanker vastgesteld. Maar de verzekeraars raakten me waar het pas écht pijn doet. Toen ik een huis kocht, bleek dat een schuldsaldoverzekering me een derde meer zou kosten


Vincent Stuer pleit voor een rampenfonds voor jonge kankerpatiënten
Onze sociale zekerheid is eigenlijk een soort aanvullende groepsverzekering voor in het geval dat individuele verzekering onmogelijk is. Waar individuele verantwoordelijkheid tekortschiet, moet solidariteit spelen. Toch is dat in de praktijk vaak anders. Zo moeten jongeren met een medisch verleden de indirecte financiële gevolgen daarvan maar al te vaak alleen dragen.

Tweeënhalf jaar geleden werd bij mij kanker vastgesteld. Teelbalkanker. Waarschijnlijk de minst gevaarlijke vorm van kanker die je kunt krijgen, zo werd ik gerustgesteld. Een vijfjaarsoverleving van 95 procent heet dan goed nieuws, ook al denk je als late twintiger liever helemaal niet in zulke termen.
Minder dan een week later was de tumor verwijderd, lieten de uitslagen van het bloedonderzoek en de scans het beste vermoeden en werd besloten dat er geen enkele nabehandeling nodig was. Vanuit medisch oogpunt een non-event, door mij al snel tot teelbalgriep omgedoopt. Op de filosofische schok en de eindeloze stroom Lance Armstrongverhalen na al met al vrij makkelijk verteerbaar dus.

Tot de verzekeraars me voor de tweede keer raakten waar het écht pijn doet. Toen ik een huis kocht, bleek dat een schuldsaldoverzekering me een derde meer zou kosten. De offerte voor mijn hospitalisatieverzekering durf ik niet eens te bekijken.

En ik heb gelukkig nog een goedaardige verzekeraar. In het VRT-programma Ombudsjan kwam enkele jaren geleden een jongeman aan bod met dezelfde diagnose wiens premie voor de schuldsaldoverzekering maar liefst het achtvoud was van het normale bedrag. Sommige verzekeringsinstellingen weigeren zelfs een schuldsaldoverzekering aan ex-kankerpatiënten.
Wie genezen is voor de dokter, is dat daarom nog niet voor de verzekeringsagent. Voor jongeren met een verleden als kankerpatiënt werpt dat een donkere schaduw over hun toekomstplannen.
Sinds vorige maand bestaat er op initiatief van ministers Verwilghen en Demotte een bemiddelingscommissie waarin de verzekeringssector met patiënten- en consumentenorganisaties moet overleggen om het recht op ziekteverzekering ook in de praktijk voor iedereen te garanderen. Maar het blijft afwachten of dat vrijblijvende overleg concrete resultaten zal opleveren.

Ook het Vlaamse Patiëntenplatform stelde al vast dat het recht op toegang tot betaalbare verzekeringen nog altijd niet grondig werd aangepakt.
De komende regering moet de lat dus hoger leggen en - uiteraard in overleg met de sector zelf - bindende richtlijnen opstellen zodat het verschil tussen een gewone verzekerde en een ex-kankerpatiënt binnen de perken blijft.
Een rechtvaardige overheid moet bovendien ook zelf tussenbeide komen. Het basisprincipe van onze sociale zekerheid, met name solidariteit, is in feite niets meer dan welbegrepen eigenbelang. Omdat ieder van ons wel eens het volgende slachtoffer van een ramp zou kunnen worden, neemt iedereen een deel van de gevolgen op zich. Dat geldt bij natuurrampen, maar ook bij menselijke drama's. En dat is een chronische ziekte of kanker bij jongeren per definitie: een ramp, iets waar je zelf geen enkele verantwoordelijkheid voor draagt en waar je jezelf niet tegen kunt wapenen.

Als solidariteit ingeroepen wordt voor de medische kosten van gevallen waarin risicogedrag gedeeltelijk meespeelt - de verstokte roker die longkanker krijgt of de zwaarlijvige bon vivant met hartproblemen - waarom zou dat principe dan niet gelden voor de niet-medische kosten die jongeren zomaar overvallen?

Een complexe, maar voor veel jongeren met een verleden als kankerpatiënt heel concrete vraag.

Vincent Stuer is woordvoerder van minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht. Hij schreef dit stuk in eigen naam.

----------------------------------------------------------------------------

Dus bij het opsplitsen van de sociale zekerheid op gebied van de gezondheidszorg zet men dus een hele hoop Wallen en Vlamingen in de kou. Welke verzekeraar gaat chronische zieke, invaliden of gehandicapten verzekeren. En als ze dit al wel doen, tegen welke prijs ? Wat gaan de gepensioneerden niet allemaal ten berde vallen vermits zij statistisch gezien meer nood hebben aan gezondheidszorg !?

Dit is alvast één voorbeeld waarom ik de tol van een onafhankelijk Vlaanderen niet wil betalen.

Wat heeft de splitsing van de sociale zekerheid tussen Vlaanderen en Wallonië in feite te maken met een PRIVE verzekering?

Het is net zo dat bij een splitsing geen rekening meer moet gehouden worden met Waalse overconsumptie zodat er net minder prive zal moeten worden verzekerd.

Men kan zo alles afwentelen op de gemeenschap. Allemaal nog niet zo erg moesten de belastingen/rsz niet zo hoog zijn in Belgie. Waar ik meer moeite mee heb, is dat ik sterk den indruk heb, dat verschillende kankerbehandelingsmethodes niet aan bod komen, wegens te duur.

Omdat men de sociale zekerheid op gebied van de gezondheidszorg wil splitsen en men drie pijlers op het oog heeft :

1. een gratis basispakket
2. een deel via de werkgever
3. privé ziekteverzekering

Is natuurlijk een rechtstreeks gevolg van de wetenschap dat "gelijke gezondheidszorg voor iedereen mogelijk is, maar de beste gezondheidszorg voor iedereen is niet mogelijk, wegens te duur".
Uiteindelijk gaat het over niets meer of minder, dan de vraag "mag iemand, die het kan betalen, hiermee een betere gezondheidszorg afkopen, dan deze waarop "de massa" recht heeft ?"
Mijn antwoord hierop zou ja zijn, op voorwaarde dat de basisgeneeskunde, waar iedereen recht op heeft, zowat ongeveer dezelfde kwaliteit heeft, dan de momentele geneeskunde.

Er is geen "Waalse overconsumptie" meer, maar dat nieuws zal uw kortzichtig brein wel zijn ontgaan, niet?

allez! nu zijn ze ineens allemaal "genezen" zeker? goed zo toch? Bij meer splitsing zullen ze hun andere ziektes dus ook wel sneller kunnen overwinnen.

Daarom dat er nu nog altijd 2 keer zo veel CT-scanners en MR-scanners werken in Wallonie dan in Vlaanderen.

Je weet evengoed als mij wat er allemaal betaald moet worden uit dat RSZ potje. Hier wordt er gedoeld op de medische kosten waarvoor een riziv dekking is. Maar uit die pot moeten dus ook uitkering zoals invaliditeit, ziekteuitkering, werkloosheid,...
Als je hierin wilt beweren dat er geen geldenstroom van Vlaamse naar Waalse zijde ben je stekenblind. Dit neemt niet weg dat de overconsumptie in de gezondheidszorg moet aangepakt worden. Het nutteloos naar een specialist lopen en dergelijke. Ik persoonlijk vind dat iemand die eerst een huisdokter raadpleegt en pas na doorverwijzing een specialist gaat consulteren recht kan hebben op de riziv erkende terugbetaling van die specialist.
Net hetzelfde als de mensen die te pas en te onpas de spoedafdeling gaan overspoelen. Indien de betrokken specialist vindt dat je huisdokter je evenzeer had kunnen behandelen zonder eerst langs spoed te lopen zou er geen uitbetaling mogen zijn. Dat is de medische overconsumptie.

Langs Waalse zijde is er evenzeer overconsumptie. Zowel op basis van de uitkeringen als de medische overconsumtie. Ik denk bijvoorbeeld aan de studies die uitgewezen hebben dat walen veel eerder naar spoed of een specialist gaan. Dat zijn dus mensen die doctoren die dat onderzoeken. Of zijn deze volgens u ook al niet meer betrouwbaar?

Heb je daar ook bewijzen van?

Al die studies die het tegendeel bewijzen zijn studies gemaakt door extreem-Vlaamsgezinde kandidaat doctors of profs :roll:

Zoals het Vlaams artsensyndicaat?

Uiteraard, en dan heb je nog Vlaams Geneeskundigen Verbond
Allemaal extreem vlaamsgezinden. De naam zegt toch genoeg hé!
Eigenlijk moesten alle verenigingen die met 'Vlaams' beginnen gewoon verboden worden, want je weet nooit waar het eindigt.

Studies zouden ook alleen nog mogen uitgevoerd worden door de koning boudewijnstichting. Zo is men er zeker van dat er geen ongewenste resultaten gepubliceerd worden.

Omdat er nu plots geen overconsumptie meer is hebben de Walen nu plots geen bezwaar meer tegen splitsing