Politics.be - Repressieve tolerantie

Repressieve tolerantie is de techniek waarbij ideeën die voor de heersende macht ongewenst zijn, juist een plaats wordt gegund om ze op een dergelijke manier onschadelijk te maken. Men tolereert het omdat men hoopt dat daarmee het effect verloren gaat. In de jaren zeventig gebruikten autoriteiten dit middel om maatschappelijk verzet te institutionaliseren en zo uit te hollen. Repressieve tolerantie is dus geenszins tolerantie, maar een strategie om niet-getolereerde ideeën te bestrijden.

De term is voor het eerst gebruikt door Herbert Marcuse die in 1965 een essay met de titel Repressive tolerance schreef. In dit essay worden kapitalisme en democratie geportretteerd als totalitaire en repressieve systemen.

Een vorm van repressieve tolerantie die Marcuse noemt, maar die niet zo vaak wordt aangehaald, is het tolereren (onder het mom van neutraliteit en vrijheid van meningsuiting) van meningen die regressief, repressief of objectief onjuist zijn. Door "slechte" regressieve rechtse meningen eenzelfde podium te geven als "goede" progressieve linkse, bevordert men volgens Marcuse niet de tolerantie, maar alleen de status quo, wat in het voordeel van de heersende machtsstructuren is. Marcuse concludeert dat het daarom toegestaan is om ondemocratische middelen (zoals bepaalde vormen van directe actie) te gebruiken om deze repressieve tolerantie te doorbreken, om zo uiteindelijk de tolerantie te bevorderen.

Men zou een cordon sanitaire kunnen beschouwen als een tegenovergesteld middel om hetzelfde te bereiken: eliminatie van een ongewenst idee.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Repressieve_tolerantie

Al wie denkt dat verkiezingen en parlementaire vertegenwoordiging het nec plus ultra van "politiek" zijn, heeft geen flauw benul van wat een ideeënoorlog of metapolitiek betekent.

In de tekst kun je perfect "rechts" vervangen door "links". Het perfide mechanisme blijft hetzelfde.