Steun PAS-syndroom campagne
 

Kent U PAS ?

Het Parental Alienation-syndroom kortweg PAS syndroom is een vorm van kindermishandeling die enkel in scheidingssituaties voorkomt.
In de juridische strijd om gezag en verblijfsrecht komt het kind meer dan voor kinderen gezond is in een spagaat terrecht waarbij


...............kind
.................X
.................X
.............XXXXX
..............X...X
............X.......X
moeder...........vader

vader en moeder steeds verder uit elkaar groeien en het kind dat die spagaat aanvoelt en weet dat het zichzelf moet beschermen en zal moeten kiezen voor één ouder. Om PAS te bestrijden is gezinstherapie nodig maar vele therapeuten kennen niet eens PAS of werken enkel met één ouder en kind wat niet zelden de spagaat nog groter maakt.

Vandaar een oproep om PAS te steunen zodat de overheid hier aandacht aan besteed en deze vorm van kindermishandeling adequaat kan voorkomen.


WAT KAN JIJ DOEN?

Steun PAS is de sire campagne Umaghetzeggen....

PAS staat momenteel op plaats 43 van de ongeveer 2000 onderwerpen. U kan het laten stijgen ! en kost niets ! enkel naam en emailadres invullen


op onderstaande link
http://www.umaghetzeggen.nl/?topicid=2740




dank bij voorbaat

RR

geen dank

zelfs als je niet gestemd hebt dank ik je

Als je gestemd hebt dank ik je twee keer

RR

roderidder,

Waarin verschilt dit van het begeleiden van kinderen die sowieso het slachtoffer zijn van een scheiding? Ik snap niet meteen waarom het een syndroom moet heten. Iedereen weet dat kinderen het moeilijk hebben met scheiding van de ouders.

Scheid voor je kinderen drie jaar zijn! Dan herinneren ze er zich niets meer van en is er geen miserie!:-D

:wtf:

Is dit niet de logica zelfe godverdomme? Vele ouders blijven bijmekaar voor de kinderen, stap het meteen af en niets van miserie!

Ik ben zo opgegroeid, ik denk dat een van mijn oudste beelden die ik mij herinner is in het gerechtsgebouw samen met vader en moeder!:-P

Een scheiding hoeft voor een kind niet eens zo schadelijk te zijn. Wel als één ouder haat (vaak onverwerkte scheidingsemoties) programmeert in het kind.
Het is belangrijk als één ouder de verblijfsregeling frustreert dat er snel en adequaat gehandeld wordt. Nu is dit niet het geval.

Een voorbeeld: zie video 6min46
http://www.4bf.eu/video/070510_vader...ip5_6min46.wmv

RR

Begin gewoon niet aan kinderen... (allez, "beginnen" wel, maar doe het veilig :mrgreen:)

En als je wil scheiden, doe dat dan als twee volwassen mensen, zodat de kinderen er het minste last van hebben. Maar ga ook niet de hypocriet uithangen door samen te blijven 'vanwege de kinderen'. Een kind dat opgroeit in dagelijkse ruzies met ouders die fysiek en emotioneel elkaar mishandelen draagt daar ook nog jarenlang de littekens van.

Volgens mij wordt met dit onderzoek een deel van je argumenten ontkracht

http://www.f4j.be/doc/doc07/070906_N..._huwelijk.html

Kortom: de ouders van tegenwoordig stellen hun eigen belang voorop.
Bij de meest afwijkende is er sprake van PAS

Dit is onderbelicht vandaar de vraag naar steun voor een SIRE - PAS campagne


RR

Tegen wie heb je het nu eigenlijk RR?

Goei vraag. Was wel iets te snel en te onbezonnen geweest, maar wil wel de discussie aangaan hoor waar volgens mij wel uit elkaar gegaan kan worden en waar niet.

Een van de punten die we niet kunnen tollereren lijkt me fysiek geweld dat werkonbekwaamheid tot gevolg heeft. Daar mogen we onze ogen niet voor sluiten. Maar langs de andere kant weten we ook dat dit meer dan eens het gevolg is van een etterende situatie die maar blijft groeien. We moeten daar dus beter mee leren mee om te gaan in plaats van te scheiden met de illusie dat dit beter is vvor iedereen (in de eerste plaats het kind) --> zie ook de discussie is scheiden kindermishandeling?

RR

Laat ik het zo stellen RR, als twee mensen scheiden, en ze doen dat als twee volwassenen, zonder kibbelen en met duidelijke afspraken, dan lijken me de kinderen toch beter af dan bij twee ouders die net voor het 'welzijn' van het kind bij elkaar blijven, maar er niet in slagen om een week zonder slaande ruzie door te komen.

Als je geen week kan zonder de andere af te motten dan dien je uit de maatschappij genomen te worden, hetzij door internering hetzei door de strafrechter. Wel mag men niet blind zijn voor geweld. De definitie die justitie nu zou moeten hanteren is zeer ruim en houd ook rekening met vb. psychisch geweld. Dus geen punt van discussie, scheiden is de enigste juiste oplossing zowel voor diegene die niet na kan laten om te motten, voor diegene die motten krijgt als voor het kind.


Vraag is wat is volwassene? Kijken we hier naar de feiten (vb. de leeftijd) of kijken we naar ons gevoelsleven (het utopisch beeld van wat men kan noemen voorbeeldgedrag als volwassen te bestempelen).

Feit is nu eenmaal dat er mensen zijn die niet kunnen samenleven dat is eigen aan een mens. Heel extreem, maar dan ook heel extreem gezien sluit hen op in 1 kamer dan zal er 1 dit overleven.

Kijk één of twee generaties terug en je zal merken dat men men er toen beter in slaagde om samen te blijven. Er is dus een vrij omvangrijke groep die eigenlijk niet uit elkaar hoort te gaan maar in een één of andere vorm van therapie, juist om samen te blijven. Hoe men dit vanuit de overheid best realiseerd is mij ook een raadsel. Campagne voeren lijkt mij niet overbodig, net als dit in een school duidelijk leren hoe men dit benaderd vanuit een realistische wijze. De overgrote meerderheid leeft nog in de waan dat men samen met iemand zal oud worden.

Men realiseerd zich niet dat iedere relatie, elke relatie mij bekend, en gelijk welke relatie gelijk welke aard een eind gaat kennen en vaak voortijdig.

We moeten zelfs nog leren dat ouderschap iets is dat er voor altijd gaat zijn, ook en vooral ouderschap van onze partner

RR