O jee: The Economist over België
 

http://www.economist.com/opinion/dis...TOKEN=54174702

Time to call it a day

Sep 6th 2007
From The Economist print edition
Sometimes it is right for a country to recognise that its job is done



Illustration by Claudio Munoz
A RECENT glance at the Low Countries revealed that, nearly three months after its latest general election, Belgium was still without a new government. It may have acquired one by now. But, if so, will anyone notice? And, if not, will anyone mind? Even the Belgians appear indifferent. And what they think of the government they may well think of the country. If Belgium did not already exist, would anyone nowadays take the trouble to invent it?
Such questions could be asked of many countries. Belgium's problem, if such it is, is that they are being asked by the inhabitants themselves. True, in opinion polls most Belgians say they want to keep the show on the road. But when they vote, as they did on June 10th, they do so along linguistic lines, the French-speaking Walloons in the south for French-speaking parties, the Dutch-speaking Flemings in the north for Dutch-speaking parties. The two groups do not get on—hence the inability to form a government. They lead parallel lives, largely in ignorance of each other. They do, however, think they know themselves: when a French-language television programme was interrupted last December with a spoof news flash announcing that the Flemish parliament had declared independence, the king had fled and Belgium had dissolved, it was widely believed.

The upshot was neither an unmitigated success nor an unmitigated failure. Belgium industrialised fast; grabbed a large part of Africa and ruled it particularly rapaciously; was itself invaded and occupied by Germany, not once but twice; and then cleverly secured the headquarters of what is now the European Union. Along the way it produced Magritte, Simenon, Tintin, the saxophone and a lot of chocolate. Also frites. No doubt more good things can come out of the swathe of territory once occupied by a tribe known to the Romans as the Belgae. For that, though, they do not need Belgium: they can emerge just as readily from two or three new mini-states, or perhaps from an enlarged France and Netherlands.
Brussels can devote itself to becoming the bureaucratic capital of Europe. It no longer enjoys the heady atmosphere of liberty that swirled outside its opera house in 1830, intoxicating the demonstrators whose protests set the Belgians on the road to independence. The air today is more fetid. With freedom now taken for granted, the old animosities are ill suppressed. Rancour is ever-present and the country has become a freak of nature, a state in which power is so devolved that government is an abhorred vacuum. In short, Belgium has served its purpose. A praline divorce is in order.
Belgians need not feel too sad. Countries come and go. And perhaps a way can be found to keep the king, if he is still wanted. Since he has never had a country—he has always just been king of the Belgians—he will not miss Belgium. Maybe he can rule a new-old country called Gaul. But king of the Gauloises doesn't sound quite right, does it?














_____________________________
En toch is er geen enkele partij buiten de separatistische die ook maar een scheiding overweegt.

Hoe komt men er dan bij?

Er is wel een duidelijk verschil te merken in de stijl van buitenland en binnenland.

Waar haalt zo'n Britse journalist dit soort historische nonsens, enfin leugens?

OK, duidelijk: Claude is nog zo'n Brusselse expat die alleen Le Soir kan lezen en naar de RTBf kijken.

Zo doorzichtig en boring...

Weer niet goedgeluimd Kortaf ?
Zal waarschijnlijk liggen aan de 'rancour' en de 'air fetid' die vandaag waait over ons land......

Altijd goedgeluimd, liefje. De vaderlandse politiek ziet er immers veelbelovend uit.

Dat wil niet zeggen dat we leugens moeten accepteren. De 15 jaar Verenigd Koninkrijk hebben meer goeds opgebracht dan de 100 jaar België die er op volgden.

Nou ja, er zijn ook wel fouten gemaakt, onder andere de machtsverdeling was toch niet helemaal eerlijk, zoals de machtsverdeling tussen Vlaanderen en Wallonië dat ook niet altijd is.

Op zich wel een interessant artikel.

Hij heeft wel gelijk hoor. Belgie moest doen dienen als neutrale buffer, daarmee wil het niet zeggen dat we alle situaties kunnen goedpraten he.

Het Verenigd Koninkrijk heeft in 15 jaar meer goeds gedaan dan België in de 100 jaar die er op volgden. Dan moet een journalist niet komen zeggen dat België de "discriminaties" door de Nederlanders opgeheven heeft. België heft integendeel anderhalve eeuw van discriminatie georganiseerd.

Dat is waar, maar ze waren hier niet zo blij met de hollanders in die periode he.
Perceptie :)

De Walen (Luikenaars) waren niet blij. De Vlamingen wel. Alle grote Vlaamse steden waren tot ver in de jaren '40 orangistisch.

Luik en Limburg die waren niet zo blij he, de Limburgers in nederland zelf waren al niet echt orangini's

De Limburgers zijn nooit grote fans geweest van het Hollands bestuur.

In Maastricht zien nog steeds liever hun Belgische buur als de Randstad landgenoot hoor.

Kortaf; 'k ga weer typisch doen, maar van waar haal je die informatie zoals:

en
Kun je daar verder over uitweiden?

De titel van het artikel vind ik btw het beste.

Ik vind het niet zo'n goed artikel, van The Economist had ik beter verwacht.. ik zal het ze eens even gaan vertellen op hun site.

Er is wel iets van waar. Hoewel België niet veel lessen te geven heeft in die materie. Mais c'est passé...

Er wordt beweerd dat het Verenigd Koninkrijk de Belgen discrimineerde en dat België zijn inwoners daarvan gered heeft.

Waarover gaat dat? Waarop is het gebaseerd? Welke discriminaties? En waarom wordt er niet bijgezegd dat de discriminatie die België daarop installeerde, vele malen erger was?

Ik vind dat niet. De zgn. discriminatie door het VK behoort nog steeds tot de stichtingsmythes van de Belgische staat. België verantwoordt zijn bestaan nog steeds met een anti-Nederlandse houding.

Die mythe moet er aan, willen we vooruit geraken.

Wie is dat België waar je het over hebt? Waar vind ik die persoon?

Enfin, je snapt me wel.
Je moet zo niet spreken voor anderen.

Dat is een heel andere zaak. Je kan terecht stellen dat de Nederlanden voor een gauwdiefstal de doodstraf hebben gekregen, waar België voor moord vrijuit is gegaan. Maar is dat allemaal nog relevant? Het verklaart hoogstens de rancune bij beide partijen.



België verantwoordt zijn bestaan heden helemaal niet met een anti-Nederlandse houding, België verantwoordt zijn bestaan gewoonweg helemaal niet en als het dan toch gebeurt, is dat als een baken van solidariteit, wat een nuchter mens enkel maar kan doen grinniken.

België heeft zijn bestaan in een "things as they are" situatie. Als jij morgen met een goed pleidooi naar buiten komt om te herenigen met Nederland, dan zal je daar in slagen.

Dat vraag ik me ook af.

The Economist geeft België op

Ook The Economist buigt zich deze week over de aanslepende regeringscrisis in ons land. Volgens het gerenomeerde blad heeft ons land geen glansrijke toekomst meer voor zich. 'Time to call it a day' heet het stuk, wat zoveel betekent als: 'Tijd om ermee op te houden'.
De inleiding laat evenmin iets aan de verbeelding over. 'Soms moet een land gewoon erkennen dat het zijn job heeft gedaan.' The Economist merkt dat ons land nog steeds geen regering heeft en stelt dat niemand daar eigenlijk van wakker ligt. 'Als België niet bestond, zou iemand dan de behoefte voelen om het uit te vinden?' Het blad geeft toe dat zo'n vraag over vele landen kan worden gesteld. Het probleem is evenwel, aldus The Economist, dat ook de Belgen zelf zich afvragen of hun land nog een toekomst heeft.

Daarna beschrijft het artikel hoe Vlamingen en Franstaligen eigenlijk een gescheiden leven leiden en hoe de valse RTBF-reportage over het einde van België door velen werd geloofd. The Economist verwijst ook naar uitspraken van Yves Leterme, de mogelijke nieuwe premier, als zouden Franstaligen en Vlamingen slechts drie dingen gemeen hebben: de koning, het voetbal en bier.

Tot slot schetst The Economist zeer vluchtig de geschiedenis van België en gaat het artikel op zoek naar een oplossing voor Brussel. Maar het blad heeft ook troostende woorden voor de Belgen. 'Ze moeten niet te veel verdriet hebben. Landen komen en gaan. Misschien vinden ze wel een manier om hun koning te houden - als ze dat willen. Trouwens: de Belgische koning heeft nooit echt een land gehad, hij was alleen koning der Belgen. Ook hij zal België dus niet missen.'
(Bron: De Standaard)



Blijkbaar snappen ze in het buitenland meer van de Belgische crisis dan in het binnenland. Waarom nog verder blijven sukkelen als we allemaal het einde van het verhaaltje al kennen?