Na België, gaat de samenwerking verder
 

Het is niet onbegrijpelijk, dat wanneer Vlaanderen onafhankelijk wordt, dat vele Vlamingen zich toch nog met Wallonië verbonden voelen. Economisch gezien (en communautair) kan er misschien geen uitweg gevonden worden, maar samenwerken op gebieden waar toch een basis is voor consensus, is zeer nuttig. Bij dit voorstel ga ik uit van een paar zaken:
-Er bestaat een verbondenheid tussen Nederlanders, Vlamingen, Walen en Luxemburgers
-Maximale soevereiniteit is een essentie om tot geschikte samenwerking te komen, de verschillen zijn er immers ook; economisch, cultureel, en taalkundig
-Na het losscheuren van Vlaanderen, blijft België bestaan, bestaande uit Brussel en Wallonië
-De staten Nederland, Vlaanderen (nog geen zekerheid), België, en Luxemburg blijven intact, met als overkoepend orgaan, een confederaal bestuur, dat soeverein is op de gebieden buitenlands beleid en defensie (en allicht infrastructuur)
-Er is binnen de confederatie één markt, en dus één markt waar de media zich op mogen bevinden. Nederlandse en Vlaamse commerciëlen mogen dus op elkaars grondgebied uitzenden, hetzelfde geldt voor de Belgen en Luxemburgers

Voordelen:
-Een gezamelijk buitenlands beleid: Op gebied van buitenlands beleid hebben de staten, zoals vaak is gebleken, nogal de neiging gelijkaardig op te treden. Nederland en België (van nu) stellen zich op economisch gebied pragmatisch op, vanwege hun grootte. Als we onze krachten combineren, hebben we een staat van 27 miljoen inwoners, die op internationaal vlak van grote betekenis is, waar naar wordt geluisterd. Een plek in de G8 zit er dik in, en wellicht een zetel in de VN-veiligheidsraad mét vetorecht.

-Op gebied van defensie stellen noch Nederland, noch België, noch Luxemburg iets voor. Daar kan verandering in worden gebracht. Wanneer deze krachten zijn gebundeld, kunnen missies met minder moeite worden uitgevoerd, zijn er sneller troepenmachten gevonden, en kan men bovendien druk uitoefenen op (mogelijke) coalitiepartners.

-Minder frictie: Dit is vooral van toepassing op België. Men werkt samen met de Walen, doch is de communautaire problematiek voorbij. Brussel zal toch in handbereik zijn van de Vlamingen, omdat de stad toch in eigen land ligt. Er is geen beroep meer op elkaars onderwijs (of gezondheidszorg enz.). Als België (het nieuwe) dus ervoor kiest het Nederlands uit het onderwijs te schrappen, kan dat. Evenzeer voor Vlaanderen om het Frans dezelfde status te geven als het Duits.

-Eengemaakte infrastructuur (facultatief): Er is momenteel sprake van een soort van verkeersontregeling. In Nederland heeft men continue last van files, in Wallonië van gaten in het wegdek. Als we op dit gebied de handen ineenslaan, kan het internederlandse verkeer geharmoniseerd worden, en (door internederlands verkeer) problematiek accurater aangepakt worden.

-Marktsynchronisatie: Wegens deregulering (van o.a. confederale belastingen) wordt het makkelijker voor bedrijven zich op het hele Benelux-gebied te richten. De media wordt het tevens mogelijk gemaakt op het hele confederale grondgebied uit te zenden en reclame te maken.

-De gebieden kunnen hun status behouden. België en Nederland als koninkrijk, Vlaanderen als republiek, en Luxemburg als Groothertogdom. Eveneens kunnen ze hun sociaal-economische politiek voortzetten.

-Verkeer en Waterstaat wordt gelijkgetrokken. Geen havenproblematiek meer dus.

Nadelen:
-De gebieden verliezen soevereiniteit over het gebied van buitenlandse politiek en defensie. Dit kan je als nadeel zien, ook als voordeel (zoals ik)

-Er is een overkoepelend orgaan nodig, wat geld kost. Voor de rest, is het een schijntje vergeleken met wat België jaarlijks kost.

Opbouw:
-Een kanselier staat aan het hoofd van de confederale regering

-De regering is niet paritair (wat partijen van dezelfde politieke familie dus dwingt samen verkiezingen in te gaan)

-De confederale regering is geheel bevoegd op gebied van buitenlandse politiek en defensie (en wellicht infrastructuur)

-Eén man één stemprincipe met een confederale kieskring

-Bij overheveling van bevoegdheden is behalve een normale meerderheid, goedkeuring nodig van elke deelstaat

-Elke deelstaat kan op elk gewenst moment de confederatie verlaten, door een stemming in het éigen parlement, met gewone of een 2/3 meerderheid (hangt af van de deelstaat, die blijft immers intact als eenheidsstaat)

Onbekendheden:
-Vlag

-Volkslied

-Hoofdstad

Na wat brainstormen kwam ik tot de conclusie dat dit idee zo slecht nog niet is. Ik wou het wat verder uitwerken en zien wat men hiervan vindt. Vind je het een goed plan, is het ronduit slecht, of zou je er grondige wijzigingen in aanbrengen? Ik ben benieuwd.

uuuuh, ja! Ik ben voorstander!

Ik ga even wachten met mijn inhoudelijke reactie, vergeeft u het mij?

Maar ik weet wel dat je zwaar kritiek gaat krijgen van bepaalde groepen op 1 bepaald aspect.

Dat zal ongetwijfeld Bruxelles zijn. Helaas laat ik mijn wensen niet de overmacht nemen van mijn realiteitszin.

Ik vrees dat het een utopie is.
In België zijn we maar met 2 groepen en we hebben over zowat alles een ander gedacht, laat staan dat we met z'n vieren overeen moeten komen.

P.S. De Belgische en Nederlandse marine werken nu al sterk samen.

De ideale manier om achteraf samen te werken is de tegenpartij eerst jarenlang te vernederen door ze als luieriken, profiteurs en taalkundige dommeriken te bestempelen.
En er daarna van te scheiden.

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of..._%28nominal%29
Ik heb even de BNP's van de benelux landen opgeteld en komen net boven Brazilië te staan. Op nummer 10 dus.
Niet hoog genoeg om in de G8 te zitten, zeker als je weet dat China ondertussen de 4e grootste economie is en Brazilië en India ons op de hielen zitten.
Als er de komende de jaren iemand bij de G8 komt, zal het China wel zijn.

En ik denk niet dat de Veiligheidsraad zit te wachten op nieuwe permanente leden, zeker als je weet dat Japan en Duitsland ook staan te trappelen.
(vergeet niet dat Japan en Duitsland respectievelijk de 2e en de 3e grootste BNP ter wereld hebben, en als die er al niet bij mogen...)

Ik heb horen beweren dat slechts een fusie tussen Nederland en Vlaanderen al een G8 in het verschiet bracht. :?
Wie was dat?

Ik denk dat op gebied van buitenlands beleid, defensie, en infrastructuur, men het toch wel eens is. De Belgen zullen op wereldtoneel echt wel wat meer willen uitmaken dan dat een staat van 4,5 miljoen inwoners zou doen.

Het mooie van dit politieke systeem is, dat het niet frictiegevoelig is.

Een onrealistisch voorstel.
Ik kan me niet voorstellen dat er Nederlanders zijn die hier warm voor lopen ,uitgezonderd wat verstokte Beneluxisten.
Nederland heeft in de EU al een bovennationale samenwerking en dat is meer dan genoeg. Al die overtollige bestuurslagen vergroten de bureaucratie en de onvrede bij de bevolking .Het kost geld waar je niets voor krijgt.
Bovendien Nederland wordt dan opgescheept met het probleem Belgie
Daarom zou ik zeggen in de prullenmand.

Misschien is het wel aantrekkelijk voor Belgie en Luxemburg?

Het lijkt mij juist zeer realistisch, anders zou ik er niet mee op de kroppen komen. Op een gegeven moment gaat men zich toch afvragen wat er moet gebeuren met die versplintering in West-Europa. Zomaar kwakkeloos Wallonië bij Frankrijk gooien en Vlaanderen bij Nederland, lijkt mij niet de oplossing. Laten we dit nu maar als uitgangspunt nemen, het verplicht niemand iets en is op alle vlakken effectief.
Nederlanders niet voor een land van 27 miljoen? :lol:

Ik denk het wel. ;-)
Toch wel, Nederland, België, en Luxemburg zijn zeer eensgezind op gebied van buitenlands beleid, defensie, en misschien zelfs infrastructuur. Zelfs als je onze culturele-taalkundige banden niet meerekent, is er al basis voor een confederatie.
Nee, want Vlaanderen en Wallonië zijn dan uit elkaar. Taalprobleem weg, transferprobleem weg, onderwijs probleem weg, ondemocratische elementen weg, algemeen probleem weg.
Luxemburg zat geloof ik in een soort identiteitscrisis, die willen er wel bij denk ik. België (dus Brussel en Wallonië) kan zich internationaal beginnen te oriënteren, en zich zonder transfers te ontwikkelen. Ze zullen na verloop van tijd ook wel doorkrijgen dat eentalig Frans zijn niet de uitweg is. Helaas zullen ze daar in dit België niet achterkomen, denk ik zo.

Nederland is al 400 jaar een onafhankelijke staat.
Bij het EU referendum hebben we gezien dat 2/3 van de Nederlanders schoon genoeg heeft van het afbreken van deze onafhankelijkheid.
Nationalistisch partijen groeien hard ten koste van de internationalisten.
Dacht je nu echt dat er nog een politicus is die een VlaWaNeLux confederatie durft aan te kaarten.
Zeker nu de politieke verhoudingen de laatste jaren tussen Nedeland en Belgie zo slecht zijn geworden ,als het gaat om de EU en buitenlands beleid.

Juist de Belgische Federatie heeft bewezen dat we hier nooit aan moeten beginnen en ook jij en de Baarlegroep zullen daar wel een keer achter komen.
De geschiedenis herhaalt zich niet ,toch is enige kennis van de geschiedenis belangrijk om iets van de toekomst te snappen.
Nederland heeft een zeer lange op Engeland gerichte en transatlantische traditie en is ,ondanks de oorlogen, nog veel meer verbonden met Duitsland dan met Frankrijk .
Dus Nederland zal nooit een Groot Latijns Belgie worden.

Zelfs een voetbalcompetitie tussen de 3 landen lukt niet.

Als Vlaanderen onafhankelijk is geworden ,dan kunnen Nederland en Vlaanderen naar elkaar toe gaan groeien.
Wij moeten eerst leren om van elkaar te gaan houden en pas als de noodzaak aanwezig is ,om onze positie in Europa meer gewicht te geven, dan zullen we gaan praten over een samengaan.

Met Wallonië en Brussel erbij, heb je zoals Jan Mulder ooit schreef een binnenland waarin toch internationale matchen gehouden worden.
Dat gevoel had Jan toen ie met Anderlecht tegen Standard Liège of Club Brugge speelde.
En dat vond ie uitermate positief.

Waarmee hij eigenlijk bevestigde dat er eigenlijk heel andere gevoeligheden, gevoelens, identiteit, enz. spelen. Daarmee wordt eigenlijk onderstreept dat er niet zoiets is als een sterk België-gevoel.

Er is zeker verschillen; maar daarmee moet je kunnen omgaan en door onderhandelen een oplossing vinden en niet met de staart tussen je benen op jen eigen gaan spelen.

Er is niets dat meer op een Vlaming lijkt den... een Waal.

En voetbal is een ideale manier om die verschillen te kanaliseren.

Toen Lauwe in de jaren 50 Wevelgem met 8-0 kon verslaan was er daar ook een volksfeest (huit-zero genoemd) dat ze nu nog niet vergeten zijn.

En je zult weten dat die 2 gemeenten slechts door de rivier de Leie gescheiden zijn en toch was er rivaliteit en konden die gemeenten zelfs niet met elkaar fusioneren.

Hoe meer men op elkaar lijkt, hoe meer men naar de verschillen zoekt.