'Sterke vrouwen' zijn in feite slappe tutjes'
 

Oorspronkelijk geplaatst door Elsevier.nl

dinsdag 2 oktober 2007 12:54

Je hoort alleenstaande vrouwen die op zoek zijn naar een man, vaak zeggen dat die zoektocht zo moeizaam verloopt omdat die vrouwen te ‘sterk’ zijn voor een man. Zij gaan ervan uit dat mannen eigenlijk het liefst een gedwee vrouwtje zoeken dat hen naar de ogen kijkt, alles wat ze zeggen met ademloze bewondering aanhoort en zonder morren de was doet. Type Aziatische bruid, zeg maar.

En zo zijn zij nou eenmaal niet. Want deze vrouwen hebben zulke gigantisch sterke persoonlijkheden, zijn zo op hun zelfstandigheid en onafhankelijkheid gesteld, dat de meeste mannen gillend weglopen en die strijd helemaal niet durven aangaan.



Zodat de sterke vrouwen in eenzame onafhankelijkheid en zelfstandigheid hun dagen moeten slijten. ‘Ja,’ zeggen ze dan, ‘ik heb gewoon een grote mond, ik zeg wel eens wat terug, en daar houden ze niet van. Ik ben gewoon te sterk voor een man. Kunnen ze niet tegenop.’

Pantoffels
Wellicht. Ik begrijp best dat mannen na een dag werken bij thuiskomst liefst stilte aantreffen en iemand die hun pantoffels heeft klaargezet, want dat vind ik zelf ook fijn. Maar wat ik niet begrijp, is het volgende.

Nog nooit heb ik een vrouw van zichzelf horen zeggen dat ze eigenlijk maar een slappe tuthola is met een flutkarakter. Nee, ze hebben altijd een sterke persoonlijkheid. Altijd! Dat is mooi, maar hoe kan het dan dat ze tegelijkertijd altijd maar het slachtoffer zijn?

Neem nu het glazen plafond. Vrouwen willen vooruit, naar de raad van bestuur van een grote onderneming of iets vergelijkbaars, in de SER zitten, talloze commissariaten vervullen, minister worden. Dat was het streven van onder anderen Mei Li Vos, van wie we nog maar weinig hebben gehoord sinds ze voor de PvdA in de Tweede Kamer zit.

Gelederen
Maar dat ligt dan weer aan die mannen, die de vrouwen er niet bij willen en de gelederen sluiten, zodat ze niet kunnen doorstoten tot de absolute top.

Om die reden hebben talloze vrouwen zich verenigd om netwerken, praatclubs en wat al niet, om samen sterker te staan tegen discriminatie. Wie weet zal dat nog eens zijn vruchten afwerpen.

Positieve discriminatie, ook zoiets. Die zogen aamd sterke vrouwen hebben wel weer extra steun nodig bij het bereiken van de top, dus als een man en een vrouw solliciteren en ze zijn even goed, dan kies je die vrouw.

En dan de plastische chirurgie, waar documentairemaakster Sunny Bergman nu al geruime tijd tegen strijdt. Ook daar weer is weinig te vinden van sterke vrouwen. Integendeel, die vrouwen doen alles om mannen te behagen en laten in zich hakken en snijden tot het resultaat goed is.

Slachtofferschap
Wie Bergman gelooft, denkt dat er lange, lange rijen voor de klinieken staan met vrouwen die snakken naar diverse verkleiningen of vergrotingen. Zij ageert tegen het slachtofferschap van vrouwen die zich laten aanpraten dat rimpels, hangborsten, grijze haren, lubberende onderdelen en ga zo maar door, niet normaal zijn. Bovendien mag er niet meer worden gefotoshopt, wat jammer is, want Sunny zelf zag er een stuk beter uit na het fotoshoppen.

Hoezo wordt die vrouwen van alles aangepraat? Een sterke vrouw laat zich toch niks zeggen? Die gooit een vent die kritisch is over haar uiterlijk meteen de deur uit.

Of zijn vrouwen alleen sterk als het ze uitkomt, en vinden ze het soms heel erg handig om het zielige slachtoffer uit te hangen?

einde citaat

Is dit herkenbaar voor sommige vrouwen alhier?

wat een flauwe kul ...

Nee.

Ik heb altijd gewerkt tss enkel mannen (op hier en daar een uitzondering na), ik ben nooit achteruitgestoken, ik was gewoon beter. 8-)

Iedereen zegt dat ik een enorm sterke persoonlijkheid heb, een enorm sterke vrouw ben etc... Iedereen vergeet dan ook wel dat ik af en toe ook nood heb aan normale zaken in het leven.

Het klopt dat ik enorm veel baas kan, mijn eigen leven kan leiden, mijn eigen kinderen kan opvoeden, mijn eigen huishouden kan regelen en alles wel alleen baas kan wat het ook moge zijn, maar dat neemt niet weg dat ik het liever deel met iemand. Sterke vrouwen zijn in de eerste plek nog altijd mens, geen robot.

Dus eigenlijk gelijk anna zegt : dikke grote flauwe kul, heel dat schrijfsel.

Nope.

Ben blij dat jij het in iedergeval gelezen hebt!8-)

datht je nu werkelijk dat er een van die vrouwen zou toegeven dat ze slappe tutjes zijn... :twisted:
doch er schuilt wel waarheid in je schrijfsels.
Ten tweede de tijd van de feministen is voorbij... vrouwen willen over het algemeen beschermd worden door hun man.. Tuurlijk zijn er die dit zullen weerleggen maar de meeste die ik ken ....
en duupje ik ben een man maar kan ook eigen leven leiden, huishouden doen en nog meer dingen

vrouwen dienen vrouwen te zijn en vrouwelijkheid uit te stralen.
Mannen dienen mannen te zijn en mannelijkheid uit te stralen.
op zich er niks verkeerd eigenlijk met een rollenpatroon, en het mag best stereotiep wat mij betreft, de sterke man, de hulpeloze vrouw.
Want al ben ik nog zo professioneel en succesvol, op het eind van de dag wil ik me geborgen voelen bij een man waar ik me goed en veilig bij voel, en ik heb dan ook helemaal geen probleem om die man te behagen en goed te doen voelen daardoor.

maar vrouwen die per se als man willen aanzien worden of per se mannelijkheid en 'sterkte' willen uitstralen, tja, dat vind ik niet goed.
De sterkte van een vrouw ligt volgens mij in haar vrouwelijkheid.

voila, my two cents

Het is mij al opgevallen dat je tegenwoordig enorm knappe vrouwen over straat ziet lopen met een zacht gekookt eitje aan de arm.

Dat is wat vele vrouwen willen: een onderdanige man die hun pantoffeltjes klaar zet. Een ventje dat ze kunnen controleren.

Maar wat vrouwen maar al te vaak vergeten is dat bij gelijke rechten ook gelijke plichten komen. En de voorkeursbehandeling voor vrouwen, die wil vrouw noch man laten vallen. Dat zit er nu éénmaal natuurlijk ingebakken.

Vrouwen en mannen verschillen. We moeten elk onze plaats vinden. Vele vrouwen voelen zich goed op hun traditionele plaats. Vele mannen ook. Daar schuilt onzer beide kracht.

Er zijn dus nog wel wijze vrouwen op de wereld.....en met mooie vrouwelijke schoenen..8-)

Nog meer trutjes en/of huppelkutjes

Oorspronkelijk geplaatst door Nrc.nl
Slachtofferitis, daar lijden deze dames aan!
Aanklagen van beauty industry is onzin
Door Marcel Zuijderland
Honderden Nederlandse vrouwen willen de beauty industry voor de rechter slepen omdat ze zich onzeker voelen. Die vrouwen moeten eens echt goed in de spiegel kijken.

„Ik heb niet hun ogen, ik heb niet hun mond, ik heb niet hun taille, ik heb niet hun wenkbrauwen, ik heb niet hun haar, ik heb niet hun neus”, bekende de journaliste Nicole Andries in de follow-up van Sunny Bergmans documentaire Beperkt Houdbaar. „En daarom kan ik het ook niet meer leuk vinden wat ik zie als ik in de spiegel kijk.”

Volgens Beperkt Houdbaar lijden vrouwen aan de overload van schoonheid die ze dagelijks via de glossy’s, tv en billboards over zich heen krijgen. Onbewust spiegelen ze zich eraan, maar ze zijn onvermijdelijk tot falen gedoemd, omdat het een gemanipuleerd en onhaalbaar ideaal is. Het resultaat is dat vrouwen, net als Nicole, droevig worden van hun spiegelbeeld.

Er reageerden negenhonderd personen op de oproep van Bergman om juridische stappen te ondernemen tegen het ‘schoonheidsbombardement’. Van die negenhonderd beweerde 33 procent psychische schade te hebben geleden aan de dwang die het schoonheidsideaal op hen uitoefent, en 15 procent gaf zelfs aan last te hebben van depressies.

Dat is ernstig te noemen. Maar zouden ze werkelijk lijden aan een opgedrongen schoonheidsideaal? Zouden ze in eerste aanleg niet aan iets anders kunnen lijden – aan wat NRC-columnist J.A.A. van Doorn ooit de ‘slachtofferitis’ noemde?

Het lijdt geen twijfel dat het slachtofferschap goed ingeburgerd is geraakt in onze cultuur. Het begon rond de jaren zeventig met de aandacht voor oorlogs- en later voor incestslachtoffers. Dat breidde zich in de jaren tachtig uit tot een algemene aandacht voor lijden, gevoel en trauma.

Praatprogramma’s waarin iedereen zijn gekneusde ziel kon uitventen, werden in korte tijd populair. Hoe opener je was in het vertellen over je leed, hoe authentieker je als persoon werd gevonden. „Thank you for sharing this with us” zijn steevast de gouden woorden van Oprah Winfrey als iemand in haar show zichzelf weer tot tranen heeft weten te roeren.

Weer zo'n thread waar mannen komen zagen dat vrouwen kunnen zagen ... :?

Idd... zou de schrijver recent een blauwtje hebben gelopen?

Ik vrees dat de essentie van het feminisme je is ontgaan.

Wat voor man wil nu zo'n vrouw ??? :?
'

Allé Edina, vertel ons aapachtige mannen eens wat de essentie van het feminisme is.

Om te beginnen: feministen beschouwen mannen niet als tweederangsburgers of idioten, maar als gelijkwaardig. En feminisme is alles behalve een vrouwelijke aangelegenheid. Er zijn ook massa's mannelijke feministen. Gelukkig maar!

Alles draait om een gelijkWAARDIGE behandeling van mannen en vrouwen. Vrouwen moeten dus dezelfde kansen krijgen dan mannen, zodat ze ook zelf hun leven kunnen bepalen. Dat impliceert allerminst dat ze ook hetzelfde moeten gaan doen. Of moeten veranderen in manwijven.

Ja goed, daar is nagenoeg iedereen het toch over eens?

In de praktijk gaat dit echter verder. Vele vrouwen vinden hun weg niet meer in het leven en als gevolg daarvan vele mannen. In de praktijk wordt er wel degelijk geimpliceerd dat mannen en vrouwen dezelfde mogelijkheden en beperkingen hebben. De rolverdeling is totaal zoek. Twee-verdieners troef.

De meerderheid is het daar ondertussen gelukkig idd mee eens, maar jammer genoeg nog niet iedereen.

Dat heeft niets met feminisme te maken.

Voor zover ik kan nagaan -ben dus zelf geen vrouw- klopt dit volkomen.

Ik weet dat mijn vrouw een hele sterke personaliteit heeft (om heel juist te zijn, zelf heeft opgebouwd) en dat zich dat uit op haar werk. Vele collega's vertellen haar zonder schroom, dat ze niet beseft hoeveel invloed ze heeft op iedereen, inclusief de eigenaar/manager.
Die man is gekend als iemand, die er niet voor schuwt om vrij agressief (verbaal dan) om te gaan met het personeel. Vrouwen hebben daarbij dan nog meer kans. Niet met mijn vrouw: die wordt door hem gerespekteerd.

En dit terwijl ze thuis nog steeds moeder en huisvrouw.
Als ik zie wat zij allemaal doet, weet ik voor de 100% dat ik dat allemaal niet kan opbrengen, niet fysiek, moreel of psychisch.

Dus sterke vrouwen zijn geen doetjes....
#3: flauwe kul dus.

Feminisme heeft daar zeker een rol in gespeeld. Is het je nog niet opgevallen dat degenen die organisaties voor feminisme vertegenwoordigen vaak lesbische vrouwen zijn die ergens een frustratie met het mannelijke geslacht hebben opgelopen en die er alles aan doen om zelf zoveel mogelijk op een man te lijken? Manwijven idd. Dat zijn de vurigste verdedigers van het feminisme. Ga je me nu vertellen dat dit geen invloed gehad heeft op andere vrouwen?

En wat zien we vandaag: de vrijgevochten vrouw vindt dat zij zich moet gedragen als een slet. Zoals de mannen. Wat moeten wij daar van denken? Ik vind vele Westerse vrouwen gewoon afschrikwekkend.