freespirit |
3 oktober 2007 22:18 |
Marokkaantjes van 10 jaar met bidmatjes op bosklassen !!!
Ik dacht in Antwerpen de jongste tijd over integratie (of een gebrek daaraan) al veel te hebben gehoord / gezien, maar wat ik recentelijk vernam, slaat toch wel alles. Ik sprak namelijk met een aantal mensen die al dan niet professioneel betrokken zijn bij de opvang / organisatie bij de bosklassen, zeeklassen en dergelijke van het lager stedelijk onderwijs. In dit stedelijk onderwijs zitten veel islamieten, wat op zich niet zo vreemd is daar je weet dat van de schoolgaande jeugd binnen de Antwerpse ring 2/3 niet het Nederlands als moedertaal heeft.
Vele stadsscholen komen dus met een vrijwel homogeen 'zwart' (excusez le mot) en dan hoofdzakelijk islamitisch publiek naar dergelijke pedagogische verblijven. Het eerste probleem begint reeds vooraf, want het is vaak een hele opgave voor de school / leerkracht om moslimmeisjes uit de klas mee te krijgen naar een verblijf waar een schoolweekje overnacht moet worden. De toestanden met deze moslimkinderen (voor alle duidelijkheid: in het Antwerpse vooral van Marokkaanse en Turkse afkomst) die wel meegaan, zijn op zijn zachtst uitgedrukt verontrustend te noemen, misschien zelfs weerzinwekkend. Op zulke verblijven valt namelijk op hoe een deel van deze moslimleerlingetjes van thuis uit totaal niet in onze maatschappij geïntegreerd worden en als het ware gebrainwashed worden door een fanatieker wordend islamdictaat.
De discussie over het halalvlees op bosklassen van het Antwerpse stedelijke onderwijs is al (te veel) gevoerd in de media en dergelijke, dus hier wens ik dan ook niet tot vervelens toe op in te gaan. Wat echter nog weerzinwekkender is en de media (nog) niet heeft gehaald, is het feit dat er kindjes van 9 �* 10 jaar hun bidmatjes meenemen naar deze verblijven en van de school en de plaatselijke verblijfsbeheerders eisen dat ze vijf keer per dag met hun gezicht richting Mekka moeten bidden, zoals 'de leer' het hun voorschrijft. Verder dragen jonge meisjes van amper tien al veelal een hoofddoek, willen jongens en meisjes geen gezamenlijke sportactiviteiten doen en mogen jongens / meisjes elkaar niet in pyama zien, want dat hoort niet volgens de islam. Tijdens de maaltijden stellen deze kinderen de maaltijden die ze krijgen, zelfs al wordt hun beloofd dat ze halal zijn en er dus ook absoluut geen sprake is van varkensvlees, steeds in vraag gesteld en weigeren ze vaak het 'speciale' eten tot zich te nemen. Al deze beslommeringen leiden ertoe dat het gehele verblijf in het teken komt te staan van de islamkinderen ter wille te zijn, conflicten op te lossen en 'oplossingen' op vanalles en nog wat te bedenken. U kan zich de stress en frustratie bij de leiding, leerkrachten en ander personeel, om nog maar te zwijgen van de 'andere' kinderen, al voorstellen. Kinderen van Marrokaanse of Turkse afkomst die aan deze praktijken toch niet uit zichzelf deelnemen, worden vaak gedwongen door de anderen om mee te doen met hun groep en worden uit hun 'etnische kring' uitgesloten of belachelijk gemaakt.
Het kan niet anders dat de omgeving (daarom niet exclusief de ouders) van deze kindertjes mee 'schuldig' is aan deze radicalisering van de leerlingen. Er moet een draagvlak voor zijn, want ik kan mij niet indenken dat deze kinderen uit zichzelf zomaar al die fanatieke houdingen / handelingen gaan uitvoeren. Hetgeen mij hierbij het meest verontrust is het feit dat dit een evolutie van de jongste tien jaar is. ik zat begin jaren 90 zelf op een stadsschool in het basisonderwijs en toen zaten er ook al heel wat allochtone (moslim)kinderen in mijn school en de andere stadsscholen. Ik kwam met deze dus uiteraard in contact op bos- en zeeklassen, maar ik kan mij niet herinneren dat de kinderen toen bidmatjes meehadden, de meisjes al hoofddoeken moesten dragen, er moeilijk gedaan werd over het eten (behalve misschien geen varkensvlees eten) of dat er niet samen werd gespeeld, jongens en meisjes - allochtoon en autochtoon. Kortom, die kinderen vielen toen niet uit de boot of gedroegen zich niet wezenlijk anders dan de Belgjes. Dat fenomeen van seggregatie is pas de jongste jaren de kop op komen steken.
Met deze post wil ik aantonen dat er wel degelijk onder bepaalde groepen moslimmensen in onze steden een radicalisering op het vlak van islambeleving aan de gang is, vermits zelfs het gedrag van jonge kinderen ingrijpend is gewijzigd de jongste jaren. Ikzelf - hoewel ik mij niet hoef te verdedigen - ben absoluut geen racist of Vlaams Belanger, maar stoor mij wel aan deze fanatieke houding die onder die kinderen wordt aangekweekt. Ik heb een aantal allochtone vrienden / kennissen, kom relatief veel met hun in contact en velen onder hen vinden deze evolutie eveneens verontrustwekkend. Bij het (onderwijzend of opvoedend) stadspersoneel zijn er vele mensen die zich ook ergeren aan deze evolutie, maar slechts weinigen durven met de problemen naar buiten te komen of ze aan te kaarten. Bij 't stad heerst er op dat gebied een soort van 'omerta', wie de problemen naar buiten brengt, verbrandt z'n vingers. Het is natuurlijk - vanuit hun standpunt - wenselijk dat het Stedelijk Onderwijs en de Stad Antwerpen dit potje gedekt kunnen houden en de problemen niet gemediatiseerd worden, want dat zou weer een hele controverse losweken en zou volgens sommigen koren op de molen van de Antwerpse oppositie kunnen zijn (en we weten allemaal welke partij dat is). Nogmaals, ik ben absoluut geen extreem-rechts denker, islamhater of xenofoob, maar ik vind de geschetste evolutie onrustwekkend. Hopelijk is er iemand van 't stad goed geplaatst zo moedig om dergelijke wantoestanden aan te kaarten / naar buiten te brengen.
|