Montalcino |
6 november 2007 15:30 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door baseballpolitieker
(Bericht 2978388)
Als dat moment er komt, heeft separatisme gewonnen, en moeten we alleen nog met onze overwinning uit het stadion geraken.
|
Dat begrijp ik niet. Ik ga niet beweren dat Vlaams-nationalisme steunt op economisch voordeel nastreven, maar je kan niet ontkennen dat er toch veel mensen een onafhankelijk Vlaanderen willen omwille van de financiële baten. Als het onevenwicht tussen Vlaanderen en Wallonië wegvalt, vallen die voorstanders van de onafhankelijkheid ook weg en blijven de gepeste Randbewoners, de taalpuristen, de zuivere nationalisten en de efficiëntieseparatisten over.
Nu ga ik even kort door de bocht gaan, maar de Rand is klein, taalpurisme is out en zuiver nationalisme (elk volk in zijn eigen staat) zijn zeldzaam. En wat betreft de efficiëntie: daar liggen enkel de politici wakker van die in de -toegegeven- moeilijke Belgische context tot wetten moeten komen, ook al hebben die wetten invloed op het dagelijkse leven.
Ik denk dat een grote fiscale autonomie inderdaad een goed idee is om juist die o zo gevreesde splitsing van de sociale zekerheid uit de weg te gaan. "En wat als dat niet helpt?" Dan kunnen de Vlamingen altijd dreigen met die splitsing van de sociale zekerheid, moesten we het meerderheidsbeginsel kunnen laten spelen. Daar wringt voorlopig het schoentje dus.
Nu zijn de Vlamingen met BHV goed bezig. Er is toch geen kat die nog gelooft dat de Walen werkelijk de onderhandelingen definitief zullen stopzetten als BHV gesplitst wordt? Het wordt tijd om te zeggen dat de keizer geen kleren aan heeft en dat dit geen Waals belang is. En dat het dus niet zal gebeuren, toch niet lang, juist genoeg om de Waalse politici geen gezichtsverlies te laten lijden na hun geblaas, dat degressief in kracht is: van het einde van België tot het tijdelijk opschorten van de onderhandelingen.
Waarom kan men zo geen beleid opdringen waarbij er fiscale autonomie is? Wallonië vaart er wel bij en Vlaanderen ook. Er is geen splitsing van de SZ. En dan nog een klasse politici kweken die durft van de andere partij eisen dat ze de grenzen van de andere deelstaat erkennen en dan is alles in kannen en kruiken. Al is het in realiteit niet simpel natuurlijk.
|