| Jazeker |
6 oktober 2007 18:53 |
West-Vlaams is wel mooi als het zacht wordt uitgesproken. Toen ik nog studeerde was mijn buur een West-Vlaming maar die riep altijd. Echt een boerke dat eens van zijn veld mocht (maar een hart van zoetekoek hoor). Maar zachter West-Vlaams en zelfs Oost-Vlaams van voorbij Gent is heel warm.
Vrouwen met een limburgs accentje zijn ook heerlijk om naar te luisteren. Klinkt altijd lief, hoe je het ook draait of keert.
Aantwaarps is grappig en ik verval er soms ook in (teveel Antwerpse collega's en er een flinke tijd gewerkt ook), maar hoewel het lekker bekt en wel leuk klinkt vind ik het niet meteen een meerwaarde. Ik knap nogal af op die antwaarpse "a". Ik kan Tom Lanoye zowieso niet hebben, maar als hij begint te spreken en flink zijn best doet om het op AN te houden, krijg ik toch een afkeer van die diep-Antwaarpse "a". Vrouwen die Antwerps spreken zijn dan weer lekker. Ik ben een sexist denk ik.
Wat ik zelf spreek is een mengeling. Ik heb de neiging om de tongval en klank van mijn gesprekspartner over te nemen. Als ik in Nederland ben of op het werk met Nederlanders praat, dan schakel ik over op een Nederlands geluid. Moet ik even samenwerken met Antwerpenaren, dan schakel ik over op een Antwerps geluid. Het is sterker dan mezelf om dat te doen. Gelukkig heeft nog nooit iemand dat aangevoeld alsof ik met hen de draak zou steken.
Ik ben zelf naar de lagere school gegaan in Vlaams-Brabant, heb mijn secundair gedaan in Dendermonde (O-VL) en ben gaan studeren in Gent. Nu woon in in Leuven en heb lang gewerkt in Kontich/Antwerpen. Ik ben zowat van alle tongval-marktjes thuis en ik imiteer het ook als ik een tijdje in contact sta met iemand die anders spreekt dan ikzelf.
|
