Bolivië toont aan dat hernationalisering van energiesector wel degelijk werkt
 

Het leugenachtige foefelkapitalisme dreigt er altijd mee een land te verlaten wanneer het volk ervan zijn basis-goederen en services voor zichzelf wil houden. Goederen en diensten zoals lucht, water, energie, voedsel, land, onderwijs, gezondheidszorg.

In de 20ste eeuw slaagde het fascistoïde terreurkapitalisme (het "rampenkapitalisme" zoals economen dat vandaag noemen) erin dictators te installeren, staatsgrepen te plegen, burgeroorlogen te creëren, massamoorden te organiseren, enzovoort... deze rampen, deze terreur was het glijmiddel waarmee de vrije markt en de liberalisering konden worden geïntroduceerd.

De resultaten waren rampzalig (niet enkel meer armoede, maar ook honderdduizende vermoorde mensen).

In de jaren '80 probeerden de Wereldbank en het IMF - twee terreurnetwerken - nog snel de neoliberalisering verder door te voeren. Maar ze hebben intussen toegegeven dat hun beleid van "structural adjustment" (landen gijzelen en ze dwingen tot privatisering en liberalisering) catastrofaal is geweest: meer armoede, meer ongelijkheid, meer dood en verderf.

Nu de mensen dat tijdperk van het rampen- en terreurkapitalisme niet meer pikken, bieden ze alternatieven.


Een goed voorbeeld is de hernationalisering van de energiesector in het linkse Latijns-Amerika. Zowel Correa, Kirchner, Chavez, Ortega als Morales hebben dat gedaan of zijn er mee bezig.

Maar de kapitalisten gebruiken dan hun oude, zielige, afgezaagde truuk en dreigen er mee uit het land weg te trekken, wanneer het volk gewoon zijn rechtmatige deel van de koek eist.

Uit het Bolivië van Morales blijkt dat de kapitalistische truuk gewoon fake is. Vóór Morales beheerde een kleine kliek corrupte bazen de energiesector, en verdeelde de taart onder zichzelf en buitenlandse bedrijven; 80% van de winst vloeide naar Amerika en Europa, terwijl de mensen verarmden.

Morales, door een grote meerderheid democratisch verkozen, keerde de cijfertjes gewoon om. Hij zei: 80% blijft hier, bedrijven krijgen 20%.

De kapitalisten dreigden onmiddellijk te vertrekken. Maar wat zien we? Ze zijn gewoon gebleven. En ze maken mooie winsten. Niet meer de terroristische winsten. Maar gewoon, winst.


Kortom, de leugens van het kapitalisme kunnen zeer snel, efficiënt en makkelijk doorzien worden. En de kapitalisten kunnen op de knieën gekregen worden. Zelfs door Boliviaans "gepeupel". We kunnen dat voorbeeld herhalen voor honderden goederen, diensten en productievormen.

De Bolivianen tonen dat het nog altijd de mensen zijn die de spelregels van de economie bepalen, en niet de kapitalistische terreurnetwerken. We kunnen dus, als we willen.

53% is inderdaad een "grote meerderheid".

53% is naar Boliviaanse normen inderdaad zeer groot. De president die in 2002 verkozen raakte (of beter: de winnaar was van de volksstem; ik meen dat hij, aangezien hij geen absolute meerderheid haalde, door het Boliviaanse Congres bevestigd moest worden), deed dit met 22,5%; die uit 1997 met 22,8%.

Zeker wanneer we weten dat het internationale kapitalisme alle middelen heeft ingezet om te vermijden dat Morales verkozen zou worden. De stemplicht in Bolivia wordt immers niet toegepast, zodat een groot deel van de mensen die eigenlijk Morales steunen, konden worden ontmoedigd om toch niet te gaan stemmen (klassieke kapitalistische truuk). Vergeet niet dat het internationale kapitalisme uitermate machtig is.

In werkelijkheid geniet Morales steun van 75% van de bevolking, blijkt uit de ratings. Maar aangezien die ratings door commerciële bedrijven worden uitgevoerd zijn ze waarschijnlijk niet betrouwbaar. De kans is groot dat Morales nóg meer dan 75% approval krijgt.

Chinese staatsbedrijven presteren ook stukken beter dan de private buitenlandse tegenhangers, onlangs klaagde US steel dat de Chinezen te productief waren. Hilarisch.

Maar daar gaat deze thread niet over. Deze thread gaat over hoe Morales - die driedubbel zoveel steun geniet in zijn land, dan loser Bush in het zijne - de energiesector op zeer successvolle wijze en zonder bloedbaden en burgeroorlogen heeft genationaliseerd.

Bush heeft de energiesector in Irak geprivatiseerd. Gevolg: één miljoen doden, een aanslepende gruweloorlog, vier miljoen vluchtelingen, een vernietigd land, een gedestabiliseerde regio, ongekende terreur.

Morales doet gewoon iets anders, en hij is iets meer succesvol. Ge moet dat durven toegeven. Uw systeem, Lombas, uw systeem van gedwongen, gewelddadige privatisering is gewoon niet erg fijn. En ook niet erg succesrijk.

Wat weet jij nu begot van "mijn systeem" af.

Gij zijt voorstander van ongebreidelde privatiseringen, hebt ge hier toch al veelvuldig geschreven. Géén staat, alles privé. Libertaire waan.

Maar ik kan mij vergissen. Gelieve uit te leggen waarom een zelfverklaarde libertariër tégen privatiseringen zou zijn. Dat zou nieuws zijn.

Je ziet spoken.

Idd.
In landen zoals Bolivië ga je niet in het gemeenteschooltje om de hoek stemmen. Je moet eerst al naar de stad trekken om je in te schrijven als kiezer (en in de ogen van een Boliviaanse boer, die maar net rondkomt met zijn eigen oogst, kost zo'n busticketje naar de stad verschrikkelijk veel). Die reis moet je nog eens een tweede keer maken om effectief te gaan stemmen. Bovendien worden verkiezingen in Bolivië bijna alijtd tijdens zaai- of oogstsezoenen gehouden, omdat de boeren dan geen tijd hebben om te stemmen.

Als Morales desondanks 53% haalt, dan vind ik dat een mooie score.

Een opkomst boven de 80% vind ik nu niet meteen laag.

Ik kan nu niet meteen terugvinden of dat 80% van de stemgerechtigen zijn, dan wel 80% van de geregistreerden.

Een opkomst van slechts 2 873 801 op een bevolking van meer dan 9 miljoen lijkt me echter zeer weinig, ook als Bolivia een heel jonge bevolking heeft.

Eventjes gecheckt. Van de 9 119 152 inwoners van Bolivia waren er (volgens wiki) 65% ouder dan 18. Dat is 5 927 449. Als er minder dan 3 miljoen mensen gaan stemmen zijn, zijn slechts 48,48% van de stemgerechtigden gaan stemmen. Of zie ik iets over het hoofd (het is immers laat en ik ben moe)?

EDIT: Nuja, ik ging er expliciet van uit dat stemrecht in Bolivia vanaf 18 jaar ingaat. Maar of het nu 18 dan wel 21 jaar is, zal wel niet zo'n groot verschil maken.

Op allereerste zicht en met m'n beperkte beheersing van het Castilliaans meen ik uit die gegevens te mogen afleiden dat het cijfer dat je noemde (80%, ik neem aan dat je daarmee naar de "Participación Total" van 84,5% verwees) inderdaad slechts verwijst naar de participatie van ingeschreven kiezers (Total Inscritos Habilitados), en niet van kiesgerechtigden. Het lijkt dus eerder wat Jaani zei te bevestigen.

Alweer een hele hoop leugens van Links. 't is weer erg.

Niemand hier ontkent dat nationalisatie kan "werken" op KORTE TERMIJN.

Wat er op lange termijn gebeurt, daar zijn genoeg voorbeelden voor.

Hoe zit dat nu? Hebben jullie commies gewoon geen langetermijn geheugen?

Kunnen jullie een paar voorbeelden geven van landen waar twintig of dertig jaar geleden allerlei nationalisaties plaatsvonden en dat het nog steeds goed doet?

De genationaliseerde Iraakse olieontginning was alleszins stukken efficiënter dan de huidige ontginning.

"Het goed doen", bah, hoe petit-bourgeois van je.

Het communisme heeft bewezen dat het op langere termijn niet werkt.

Na 1 generatie blijft er enkel een puinhoop over. Het is nu eenmaal de harde realiteit. In deze generatie wordt er enkel opgesoupeerd wat er in het verleden opgebouwd was. Na deze generatie is alles weg en de volgende generatie weet zelfs niet eens meer wat werken en initiatief nemen is.

Het gevatte zit 'em in het feit dat een communistische samenleving nog nooit is samengevallen met een postindustriële.

Ik denk dat dat vonken zou geven. Een vuurwerk van splendide beleidsvormen.