Pleidooi voor een federale kieskring (Patrick Dewael)
 

OPINIE. Immobilisme noch separatisme

EEN PLEIDOOI VOOR EEN FEDERALE KIESKRING

door Patrick Dewael - (c) De Standaard 26/10/07

(de auteur is vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken. Hij is onderhandelaar in het formatieberaad voor Open VLD)



Parick Dewael: 'Aan kaakslagflamingantisme en slogans over het einde van de solidariteit hebben we nu niets.'




Een federale kieskring kan een manier zijn om het juiste evenwicht te vinden tussen verdere bevoegdheidsverdeling en een gezonde federatie, schrijft PATRICK DEWAEL . 'We mogen ons in kwesties als deze niet laten leiden door emotie. We mogen oude demonen niet de bovenhand laten nemen.'

Naar aanleiding van de regeringsonderhandelingen is de invoering van een federale kieskring opnieuw actueel. ik pleit al langer voor de invoering van een federale kiesomschrijving - ook lang vóór de verkiezingen van 10 juni 2007. Ik stel namelijk vast dat in België politici vaak populair worden door binnen hun eigen gemeenschap op kap van de andere gemeenschap te 'scoren'. Er zijn nog maar weinig politici die de moed hebben om zowel in het Noorden als in het Zuiden van het land dezelfde taal te spreken. Bij elke federale verkiezing wordt er wel over het muurtje van de taalgrens heen en weer geroepen. Dat leidt tot gescheiden campagnes, aparte verkiezingen en soms zelfs tot heel verschillende verkiezingsuitslagen. Dat is niet echt bevorderlijk voor het harmonieuze samenleven in ons land. We weten nu dat dit de communautaire onderhandelingen des te moeilijker maakt.

Het voorstel van de federale kieskring is geen alleenstaand gegeven, het past in een globale visie op een nieuwe staatshervorming en de toekomst van ons land. Kernpunt in die visie is dat er een nieuw evenwicht moet komen tussen de autonomie van de deelstaten en de samenhang van de federatie. Een pleidooi dus voor een verdere regionalisering waardoor een ruim aantal bevoegdheden worden overgedragen aan gemeenschappen en gewesten omdat ze daar efficiënter kunnen uitgeoefend worden, maar ook voor de inbouw van een aantal 'federerende' elementen, zoals een federale kieskring. Federerende elementen die politici aan beide zijden van de taalgrens moeten aanzetten rekening te houden met de verzuchtingen van de andere taalgemeenschap. Daartoe zijn ook een aantal aanpassingen nodig op het vlak van de organisatie van onze instellingen, de verkiezingen (afschaffen van de opkomstplicht, het splitsen van het kiesarrondissement B-H-V, het samenvallen van alle verkiezingen, hervorming van de Senaat…), de bevoegdheidsverdelingen (het maken van homogene bevoegdheidspakketten, het subsidiariteitsbeginsel) en de financiering (grotere financiële en fiscale autonomie voor de regio's met het inbouwen van elementen van solidariteit).

Laat dit duidelijk zijn. Ik blijf aan de onderhandelingstafel de Vlaamse eisen steunen, en dit op basis van de lijst die tussen de Vlaamse onderhandelingspartners op Hertoginnedal werd vastgelegd, in de geest van de resoluties van het Vlaams Parlement. Maar er is meer nodig. We hebben tegelijk behoefte aan elementen om de Federatie te versterken. Het invoeren van de federale kieskring is daar één van. Want kijken we bijvoorbeeld naar Duitsland, Zwitserland, Canada en de Verenigde Staten van Amerika, dan kunnen we vaststellen dat er bijvoorbeeld een volwaardig Grondwettelijk Hof bestaat, een Senaat samengesteld uit de vertegenwoordigers van de deelstaten en een federale kieskring voor bepaalde verkiezingen, bijvoorbeeld voor de verkiezing van de president.

In de Belgische federatie zijn, abstractie makend van een Grondwettelijk Hof, die elementen niet aanwezig. Nochtans zijn het juist die elementen die in federale landen als noodzakelijk voor de stabiliteit van het land beschouwd worden. Doordat die elementen ontbreken, kunnen de kiezers zich niet ten volle uitspreken over alle bestuurders op federaal niveau. Slechts een gedeelte van de kandidaten moet rekenschap afleggen voor het gevoerde beleid. Opdat het beleid van de federale regering legitiem zou zijn, moet het beoordeeld kunnen worden door het geheel van het Belgische kiezerskorps. De opsplitsing van de publieke opinie en van de electorale ruimte langs de grenzen van de taalgemeenschappen zet kandidaat-politici heel makkelijk aan om binnen de eigen taalgroep tegen elkaar op te bieden, waardoor een institutioneel compromis onmogelijk wordt. Niet alleen de legitimiteit, maar ook de efficiëntie van de besluitvorming lijdt dus onder de huidige organisatie van de federale staat.

Dat kan ten dele opgelost worden door een federale kieskring in te voeren. Zo zou een aantal kamerzetels verkozen kunnen worden in een kieskring die het volledige kiesgebied van België omvat. Terwijl de overige zetels volgens de huidige provinciale kieskringen verkozen worden.

In tegenstelling tot wat sommigen beweren, beoogt dit voorstel helemaal niet de restauratie van het unitaire België, noch de oprichting van nationale politieke partijen. Het beoogt wel een echte federale dynamiek op gang te brengen. Ik wil hierbij de zorg, die ik bij velen vaststel, verwoorden waarbij de entiteiten van onze federale staat, zonder al te veel tegengewicht, verder uit elkaar groeien. In een nationale kiesomschrijving zal een aantal politici wel meer aandacht moeten opbrengen voor de kiezers van de andere regio's. Ze zullen meer rekening moeten houden met de specifieke problemen van een regio, verantwoording afleggen voor hun beslissingen, onderling samenwerken en opletten voor irrealistische beloften. Zo wordt een federatie sterker en kunnen de federerende elementen zich voort ontwikkelen. Het ene is niet in tegenstrijd met het andere. We kunnen door het federerende element van de nationale kieskring een federaal model uitbouwen dat aangepast is aan de noden van onze tijd. Deze visie kiest voor immobilisme noch separatisme, maar voor vooruitgang in een geest van wederzijds respect en dialoog. Dat is echt federalisme, wat niet verzoenbaar is met separatisme.

Een nieuwe staatshervorming is ten slotte geen doelstelling op zich, maar een middel om op het juiste beleidsniveau over de aangewezen hefbomen en instrumenten te beschikken. Op die manier kunnen we maatschappelijke problemen beter het hoofd bieden. We moeten ons daarbij laten leiden door objectieve feiten en concrete resultaten, niet door emotie. We mogen oude demonen niet de bovenhand laten nemen. Noch separatisme of de oude retoriek van het kaakslagflamingantisme, noch het immobilisme en de slogans van het einde van de solidariteit zullen ons land vooruit helpen.

Hij gebruikt wel veel woorden vind ik om te zeggen dat Belgisch federalisme niet werkt.

Dus waaro nog een federale kieskring invoeren, MET NOG MEER vertegenwoordigers dan dit strontland verdient? Die politiekers toch! Alles om hun kaste maar rijk te maken en houden. Allemaal ten koste van de modale werknemer.
Mijn antwoord zal dus NEEN zijn!

Hij heeft gelijk, de huidige situatie is onhoudbaar: ministers regeren over heel het land, maat moeten slechts in één gewest electorale verantwoording afleggen. Bijna niemand in Vlaanderen moet weten van Flahaut, niemand in Vlaanderen heeft voor hem gestemd, maar toch heeft hij ook zeggenschap over de Vlamingen, dat gaat in tegen elk democratische principe.

Ik neem aan dat een aantal van de huidige 150 volksvertegenwoordigers, zal worden overgeheveld naar die federale kieskring, in Dewaels plan. Anders zou het idd wel weer een schandalige manier zijn om postjes bij te maken.

Ehh, 30 man, er al zeker bij voor zijn tegenpool van de MR, en als dat op tafel komt zeal dewael graag toegeven om ook zijn goesting te krijgen. dus weer een pak meer op de belgische loonlijst die al veel te groot is.
Zelfs goede voorstellen worden in België aan de onderhandelingstafel zo verkracht dat ze uiteindelijk het tegenovergestelde bereiken. Ik blijf dus bij mijn neen.
Een zuiver federale kieskring, zonder speciale meerderheden : één kieskring met evenveel kansen voor iedereen, zonder grendels in de wet en etc... DAT is wat anders, maar daar is hier geen sprake van. NO WAY JOSE!

Het aantal vertegenwoordigers blijft gelijk.

Ik heb "Ja" gestemd. Uiteindelijk wonen er ook Vlamingen in Wallonië.

Het is ook geen mirakeloplossing. Het aantal federaal verkozen vertegenwoordigers zou daarom te beperkt zijn.

Maar als pasmunt voor de splitsing BHV zie ik dit wel zitten.

Is die wet al gestemd? Ik dacht het niet. Luister dus naar alle partijen die zulk een voorstel op tafel leggen : de MR wil er 30 APART verkiezen, en de rest gewoon. 30 BOVENOP de reeds bestaande vertegenwoordigers he!
Hoe denk je dat een akkoord hierover zou gaan uitzien? NIET GUNSTIG! Blijft dus neen... (ook voor die die andere redenen dus)

Tjen. Over die federale kiekring heb 'k toch al het een en 't ander gelezen maar nog niets over 30 vertegenwoordigers en plus, enkel over een aandeel binnen de bestaande vertegenwoordigers. Voor bijkomende parlementsleden ben ik in ieder geval ook niet te vinden.

Ik heb het al in een andere draad over hetzelfde onderwerp gezegd:

ik moet niet weten van zo'n kieskring; bespaar mij aub verkiezingspropaganda van franstalige politisji en van franstalige partijen in mijn brievenbus. Ik heb er geen booschap aan.

Daarbij, ze gaan daar met z'n dertig onmiddellijk evenveel zitten ruzie maken en zeveren, als dat ze nu doen in het formatieberaad. Of zijt gij vergeten dat alle vlaamse partijen iets gestemd hebben dat doorgaans genoemd wordt als de resoluties van het Vlaams parlement? Alle partijen hé.
Of zijn ge vergeten dat er al veel langer dan dat, er ook een franstalig front is ???
Oude wijn in nieuwe zakken ...

Een federale kieskring dient alleen maar om de communautaire tegenstellingen onder de mat te vegen. Nergens anders ter wereld in een federaal land bestaat dit. Een land als Duitsland heeft bv voor elke staat een aparte kieskring.

Een federale kieskring verstoort juist het evenwicht tussen Vlamingen en Walen. Geen goed idee zolang er geen nationale partijen bestaan.

ik dacht toch dat ze in Duitsland ook voor een stuk nationaal kunnen kiezen hoor.

Zinloos
 

Een federale kieskring heeft geen enkele zin.
Alle kamerleden worden immers bij hun eedaflegging ingedeeld in twee taalgroepen,een Nederlandse en een Franse.
Zij vertegenwoordigen na hun eedaflegging niet langer de federatie maar enkel hun taalgroep.(art.43 van de Grondwet).
Als men de kamers als federale instellingen wil herwaarderen dan moet men gewoon art.43 opheffen.
Zo eenvoudig is dat.

Eenvoudig? 2/3 meerderheden zijn nooit eenvoudig.

Juist. En dit is zelfs in het opiniestuk te lezen.

Ja en ? Je bedoelt de 5 minuten politieke moed ? Waarom had dan niemand (De Crem) de moed toen de gelegenheid zich voordeed ? Wie behalve de oppositie heeft toen binnen het vlaams Parlement geprotesteerd ?
Het enige wat ze kunnen is eenzijdig de onafhankelijkheid verklaren. Maar ze deden het niet hé. Waarom ?