"IEPER" [in de Westhoek]
Leterme zwijgt en doet alsof het goed is
Uitgerekend tijdens het weekend van 11 november zit het Wetstraatconflict uitzichtloos vast in de blubber van het eigen gelijk. Precies als de strijd rond Ieper destijds. Net zoals in 1914-18 hebben de partijen zich in loopgraven ingedolven met mijnenvelden en prikkeldraad. Er wordt voortdurend met grof kaliber naar de overkant geschoten. Tussen beide linies ligt geen klassiek slagveld maar een onbetreden niemandsland.
Aanvoerders van beide kanten bekommeren zich er niet meer over hoe lang de strijd zal duren, hoe groot de verliezen zijn en of het überhaupt nog doenbaar wordt de eigen loopgraven te verlaten. En dus bestrijden ze de andere kant, onredelijk lang in tijd.
Ze vechten hun strijd uit op een onwezenlijk klein oorlogsgebied, doen alsof belachelijk weinig terreinwinst de echte inzet is van deze oorlog. Met verliezen, hoe onherstelbaar ook, houden ze geen rekening. Maingain, Reynders, De Wever en Vandeurzen zitten vast in de logica van Haig of Von Falkenhayn destijds. Ook die historische voorgangers offerden een half continent op voor de paar vierkante kilometer van de 'Ypres Salient'.
Net zoals B-H-V veel kleiner is dan België, maar dit land wel gereduceerd wordt tot die paar gemeenten rond Brussel. Als elk gevoel voor proportie wegvalt, krijgt men rampzalige overdrijvingen. Ook dit weekend zag men in de Wetstraat elke partij zich weer dieper ingraven in de veilige stelling van het eigen gelijk.
Jo Vandeurzen herhaalde dat er pas een paars-blauw kabinet komt als hij eerst een garantie heeft voor een grote staatshervorming. Ziet die man echt niet in dat dit impliceert dat Elio Di Rupo zijn fiat zou moeten geven aan de eerste niet-socialistische regering sinds 1988? Voor zo'n onmogelijke opdracht stuurt CD&V 'zijn' Herman Van Rompuy het onbegaanbare niemandsland in. Of wat te denken van Didier Reynders, die gisteren opnieuw poogde een wig te drijven tussen CD&V en N-VA?
Terwijl Reynders zelf voorzitter is van een kartel met FDF, en dus weet (of zou moeten weten) dat een MR-voorzitter de laatste man is om zo'n breuk te eisen. Want dan gebeurt nét het omgekeerde. Maar elke logische overwinning telt niet meer. Een oorlog is niet het moment voor nuances of voor proportionaliteit. En de enige die zwijgt en toekijkt hoe alles rond hem in puin wordt geschoten, ook door zijn eigen troepen, is de man uit Ieper. Ook al klinkt 'the last post' over zijn coalitie en zijn land, Leterme zwijgt en doet alsof het goed is.
Walter Pauli
Adjunct- hoofdredacteur
Bron
-------------------------------------------------------------
Alles wordt in puin geschoten
En de man uit de Westhoek
De man uit Ieper
Zwijgt en doet alsof het goed is