Naar een rizoom-staat?
 

U kent misschien de metafoor van het rizoom, geformuleerd door Deleuze en Guattari: een horizontaal krioelende wortel die groeit waar het hem het beste uitkomt en daar opstoot waar de condities voor groei het mooist liggen. Een dynamisch, flexibel, open en onbegrensd concept.

Dit in tegenstelling tot het binaire denken, het statische denken in termen van tegenstellingen en monolitische 'blokken'.

Welnu, kunnen we de impasse rond ons staatsmodel niet doorbreken door zo'n radicaal rizoom-model uit te werken? Dat zou ons onmiddellijk uniek maken in de staatkundige wereldgeschiedenis.

Een zeer legitieme vraag is waarom er een overkoepelend België moet blijven bestaan. Maar even legitiem is: waarom zou er een soliede Vlaamse staat moeten bestaan, tegenover een soliede Waalse staat?

Waarom kunnen we niet veel postmoderner en flexibeler zijn, en zelfs het idee van een "natiestaat" helemaal opheffen? Want in een Vlaamse context is zo'n natiestaat zeer artificieel. Het rizoom-model overstijgt tegenstellingen en opent voortdurend nieuwe perspectieven en dialogen tussen gemeenschappen.

-In het rizoom-model werken we op bepaalde vlakken mee met de Walen, op andere blijven we dan weer ultra-autonoom, op nog andere werken we samen in een Benelux-verband, op weer andere met Nederland alleen. Het krioelende, flexibele rizoom-model dus.

-Dat zou een uniek concept zijn dat zeer goed aansluit bij de hedendaagse sociale, economische, politieke en technologische dynamieken.

In plaats van een "staat" zouden we spreken over de "Rizoom Regio" van Noord-Europa, of iets dergelijks. Wij zouden dan als eersten het oude concept van de natiestaat verlaten, en een nieuw tijdperk inluiden in de staatkundige wereldgeschiedenis.


Voorbij log en monolitisch denken, voorbij federalisme en confederalisme, voorbij de natie-staat. Op naar de toekomst?

Oeioei dat is veel te moeilijk voor de francofonen!!!

Ze begrijpen nu nog niet wat democratie is!!!

Is gewoon onafhankelijkheid maar samenwerken als het goed is...:roll:

Een confederatie dus.

weer zo iets trendy en hip uit de academische wereld.
lijkt me een ideaal systeem om het solidariteitsprincipe uit te hollen.

welk solidariteitsprincipe?

ik ga een extreemrechtse niet iets uitleggen wat zijn verstand te boven gaat, zoals solidariteit.
verloren moeite.

Leg het dan eens uit aan de brave linkse mensen hier.

Niet iets meer dus.

Zeer juist, en het is ook een manier om ons identiteitsgevoel voorgoed de dieperik in te boren en zo de solidariteit met het eigen volk nog meer te verstoren.

Een confederatie of een Europese Unie, Belgie houdt dus op te bestaan, amaai C2C, naar de juiste kant gekomen?:-P

Niet noodzakelijk hé.

In het huidige model is solidariteit gebaseerd op staten. Wij geven geld aan de Waalse regering. Die verdeelt dat dan naar zijn goeddunken.

In een rizoom-model -- wat een veel sterkere democratische participatie van burgers vereist en een veel grotere dialoog onder verkozenen - kunt ge de solidariteit wellicht veel gerichter besteden en verdelen, en dus ook efficiënter.

Ge geeft in dat model geen geld aan deelstaten of deelregeringen, maar aan bepaalde zeer gerichte zaken, en aan groepen mensen. Niet aan abstracties, zoals dat nu het geval is.

In beide gevallen gaat het om belastingen, niet om solidariteit. Gelieve een gedwongen betaling niet voor te stellen als iets dat uit het hart komt.

Bedoel je niet veeleer een ver doorgedreven subsidiariteit?
Je gaat pas een stapje 'hoger' (en 'verder' van de mensen) wanneer zoiets absoluut onvermijdelijk is?

Of heb ik je volslagen verkeerd begrepen is zo'n Rhizoom iets waar je geen zinnig (lees: coherent & logisch) existentiëel principe op kan toepassen?

Neenee, brokken België zouden blijven bestaan. Hier en daar een uitzaaiing.

Wanneer ge bijvoorbeeld één bepaalde vorm van solidariteitssteun ontvangt (bijvoorbeeld heel concreet steun voor stookolie - energiebeleid - of voor nieuwe tanden - tandenbeleid), die toevallig binnen de Rizoom-staat geldt voor alle mensen van het voormalige "Belgische" grondgebied (en dus niet voor de Luxemburgers en Nederlanders uit onze Rizoom-Regio), - dan kunt ge dus heel fier en breed lachen, zeggende: kijkt hier, vandaag draag ik Belgische tanden!

Op andere vlakken (fiscaliteit bijvoorbeeld) kunt ge dan weer extreem Vlaams-nationalistisch beginnen zingen, maar dan lacht ge nog altijd uw Belgische tanden bloot terwijl ge dat doet.

Enzovoort en dat krioelt maar verder. De lichtvoetige complexiteit van dit model zou duidelijk de burgerzin aanscherpen.

En zal massale manipulatie en misbruik zeker niet voorkomen, eerder meer toegankelijker stellen.

Jaja, dat is het min of meer. Subsidiariteit zoals we dat in de Europese context kennen, maar dan dat principe min of meer doortrekken als basis-organisatievorm voor gemeenschappen.

Daar komt het inderdaad op neer. Met dien verstande dat er vele zaken "supra-regionaal" georganiseerd zullen worden omdat dat nu eenmaal schaalvoordelen meebrengt en efficiënter is.

En let wel, het subsidiariteitsprincipe is net nog iets té fundamentalistisch (want ge zoudt zelfs dat niet als dé enige basis mogen nemen; da's een statisch principe, met een vaste vooronderstelling: alles bij de mensen houden, en alleen hoger gaan wanneer het moet). Het kan zeker een vertrekpunt zijn.

Maar in onze rizoom zijn er zovele vertrekpunten en organisatieprincipes, dat er geen enkele écht domineert.

Het rizoom is echt een dynamisch netwerkmodel.

Wel, dan hebben we elkaar hier wel gevonden, C2C... Sla het vat maar aan, want dat komt niet vaak voor !

Ik geloof eveneens dat die natiestaat zichzelf al veel te lang overleefd heeft. Als we alleen al eens kijken hoeveel bevoegdheden er momenteel op supranationaal niveau zitten, wordt dat al duidelijk.

Bovendien zou dit ook die fameuze 'solidariteit' een verse impuls kunnen geven: breng dat zo dicht mogelijk bij de mensen, zorg ervoor dat mensen die geacht worden met elkaar solidair te zijn, elkaar zoveel mogelijk rechtstreeks in de ogen kunnen kijken. Her-introduceer het menselijke aspect in heel die oefening. M.a.w. verlaat het model van die anonieme bankoverschrijving van die habbekrats vanuit het verre Bruxelles. Uiteraard zal je moeten 'poolen' op regionaal en supra-regionaal niveau om het zaakje betaalbaar te houden (risicospreiding), maar de implementatie leg je best zo dicht mogelijk bij de mensen zelf.

Ik heb nog geen zicht op die rhizoom-criteria, maar het lijkt me een boeiend uitgangspunt voor een diepgravende denkoefening.

Pas op hé, ik moet wel nog zien te zien hoe ik mijzelf hier als Stalinist en voorstander voor een keihard centraal-geleide superstaat, ga moeten inpassen. :lol:

Ergens in dat model moet er ook staal terug te vinden zijn, anders doe ik niet mee.

En ge moet echt Deleuze & Guattari eens lezen (Mille Plateaux en Anti-Oedipe): daarin zeggen ze dat de rizoom op bepaalde plekken inderdaad mag en moet verharden om stand te houden. Maar het voordeel: die harde wortel (bijvoorbeeld een basisprincipe als armoedebestrijding dat keihard wordt geïmplementeerd), verrot dan wel wanneer het doel is bereikt; dus geen PS-immobilisme. Afrotten betekent natuurlijk niet sterven, want die humus geeft juist voedsel aan nieuw gekrioel.

Dus, hier en daar staal. Daarna wil ik wel ne vodka geven.

Verknoei het nou niet meteen, C2C...

Armoedebestrijding -ik hou meer van de term basissolidariteit- is sowieso nooit een verworvenheid; het behoort tot de kerntaken van de georganiseerde samenleving. De basisprincipes waarop je zoiets implementeert is iets waar we wellicht wél fors in zullen verschillen. Mijn uitgangspunt is daar dat je mensen maximaal met rust laat, maar wél appeleert aan hun verantwoordelijkheden binnen een soort zelf-corrigerend systeem. (een systeem waar die 'overheid' nooit meer middelen kan ophalen dan strikt nodig om haar basisfuncties te vervullen) Ik begrijp dat jij dit heel anders zal zien.

Maar daar gaat het hier niet om; het principe van de ordening volgens een subsidiair systeem (rhysoom klinkt wel leuk én groen zelfs) spreekt me wel aan.