| bloedverwant |
24 november 2007 20:26 |
‘Les philosophes de soupçon’
Al ruim twee eeuwen moet het (overwegend christelijke) fort der Goden aan verscheurende Duitse aanvallen weerstaan. Feuerbach, Marx, Nietzche, Freud, … Geen van allen waren ze mals in hun kritieken, de meeste kei en keihard. Logisch want God is de enige bestaansreden van de godsDienst, een praktijk die terecht ‘slavenmoraal’ wordt genoemd.
Waarom staat dat verdomde bastion dan nog steeds overeind? Het antwoord is simpel: twijfel. We hebben het hier over filosofie, die zich niet zoals theologie beroept op dogma’s. Als Marx en de zijnen roepen dat God onze miserabele variant van Plato’s Ideeënwereld is, dat God slechts een marmeren beeld is om naar op te kijken, dan kunnen zij gelijk hebben. Maar ook al klopt hun projectietheorie hoogstwaarschijnlijk, daarvoor hoeft het goddelijke mysterie waarop wordt geprojecteerd toch nog geen verzinsel te zijn?
Het wordt tijd dat die koeienstront met wortel en tak wordt uitgeroeid. Tegen de muur ermee. God kan god zijn, god kan man zijn. God kan mier zijn. God kan een soeptas zijn. God kan E=mc² zijn. God kan niets zijn. Zolang er geen feitelijk bewijs van deze of gene is, zijn al deze mogelijkheden even plausibel. Het geloof in God berust op evenveel feiten als het geloof dat er 5 km boven je een megagrote Labrador zijn gevoeg zit te doen. Haal je paraplu maar al boven, priesters en consorten. Nietzsche had gelijk. We zijn allemaal kruiperige regenwormen. Het voelt enkel wat beter als er een Almachtige Kweker is. Laten we dus allemaal mooi in de pas lopen. Regels en discipline. Zalig de zwakkeren, want zij zullen de eersten zijn in het hiernamaals dat zij zelf hebben geschapen. Op aarde zult gij allen gehoorzamen aan Zijne Goddelijke Vertegenwoordiger, deze charlatan spreekt namens God en zelfs zijn leugens zijn de onbevlekt ontvangen waarheid.
Ik zal niet langer een regenworm zijn. Ik heb God gevonden. Er ist nicht Todt. I am God. Lik mijn reet!
|
