Welke tegenstander houdt de nationale wederopstanding tegen?
 

Ik vroeg mij af waarom een nationale wederopstanding van het solidarisme totnutoe geen succes heeft gehad.
Welke tegenstander is het grootste obstakel?

*edit* Vooraleer zekere sites mij weer onterecht beschuldigen van antisemitisme, deze vraagstelling werd gemaakt op basis van wat ik gelezen heb in rechtse lectuur.

Meerdere redenen:

• solidarisme is (onterecht) verbrand uit Wereldoorlog II gekomen. Waarschijnlijk vanwege de band met het Groot-Nederlandisme en de individuele daden van Dinaso's (zoals Jef François);
• solidarisme is in de kern een revolutionaire ideologie, net zoals het liberalisme van 1848 en het radikale socialisme. Na Wereldoorlog II moesten in Europa alle zeilen bijgezet worden om eventuele revolutionaire bewegingen te onderdrukken (van radikaal-links tot en met radikaal-rechts). Het solidarisme is ook daardoor in het verdoemhoekje geraakt;
• het nationaal-solidarisme van het Verdinaso was katholiek, conservatief, etc... Doordat er geen nieuwe denkers zijn bijgekomen, is het solidarisme lange tijd niet meer vormgegeven. Daardoor was er geen groot solidaristisch project meer, waardoor solidarisme niet langer het elan van revolutionaire ideologie kon uitdragen. Het is interessant om de denkoefening te maken "Wat zou er zijn gebeurd in mei '68 als het solidarisme een even groot revolutionair elan als het socialisme had gehad?" Misschien was mei '68 dan wel een anti-atlantistische, maar tegelijkertijd volksnationalistische/identitaire opstand geweest;
• en los van die dingen zijn er ook het gebrek aan financiële middelen, het gebrek aan solidaristische denkers. Maar aan dat laatste wordt nu wel gewerkt. Het solidarisme wordt opnieuw vorm gegeven in organisaties zoals VJW, NSV! draagt nu ook actief het solidarisme terug uit en ook in Voorpost wordt het terug meer en meer vermeld. Het zal niet voor de komende vijf jaar zijn, maar binnen tien jaar is het wel mogelijk dat er terug een degelijke solidaristische beweging ontstaat.

Daarenboven heeft het solidarisme in West-Europa dezelfde problemen als de marxisten. Materialisme, individualisme en beschadiging van het sociale weefsel zorgt ervoor dat mensen zich opsluiten in hun eigen cocon en zich niet meer bekommeren om anderen. Solidarisme gaat verder ook uit van de plichten van het individu naar de gemeenschap toe, iets dat niet echt aantrekkelijk is in het Europa van "ikke, ikke, ikke".

Die overheid toch.

Die overheid heeft er weinig mee te zien. De ontzuiling, het materialisme en individualisme dat nu heerst, dat zijn de ergste dingen. In andere tijden kwamen mensen in opstand tegen de staat als die te machtig werd, nu zitten ze liever thuis voor hun tv.

Dat individualisme, waarbij er nauwelijks mensen zijn die met minder dan de helft van hun bezit solidair zijn met anderen?

Dat individualisme waarbij mensen enkel nog aan zichzelf denken, rederen in de aard van "Het trekt allemaal op niets, maar ik wil absoluut zelf niets veranderen", enkel nog denken wat Trees en Jos doen in Serie A of B, etc...

Interne zwakte.

Nobody knows, nobody cares.

Ieder die iets anders stemt dan "interne zwakte" is een inhoudloze idioot die graag de schuld bij anderen legt.

Maar dat is ook van het anarcho-kapitalisme, hoor.

Anarcho-kapitalisme getoont een andere interne zwakte dan die van het solidarisme: een gebrek aan bekeerlingenpotentieel.

Aan geld of intellect nauwelijks gebrek: de doorsnee anarcho-kapitalist kan zich meestal vlotjes wenden tot één van de bronnen - financieel of verstandelijk - die het libertarisme aanbiedt. Daarnaast kan het zich ook nog eens beroepen op enkele eeuwen van anarchistische en klassiek-liberale denkers.

De andere kant van de indoctrinatie is te groot.

Njah, da's net zoiets als de pacifist die steeds vermoord wordt, het omgekeerde is gewoon niet mogelijk.

Zo lijkt het me dat anarcho-kapitalisten steeds de "underdog" zullen zijn. Onderdrukt door zij die wel gebruik maken van de middelen die anarcho-kapitalisten schuwen.

Anarcho-kapitalisme: de emo-ideologie bij uitstek.

Ach, zoals ik al zei.
Non-axioma begrip. Wij gaan nooit of te nooit iemand aanvallen.
Maar de eerste belastingscontroleur aan mijn voordeur mag ik neerknallen. :p

Voor de duidelijkheid: Nooit van mijn leven zou ik - denk ik - op iemand kunnen schieten.

Nee, toch niet. Maar de deur dichtgooien is geen probleem. ;-)

Ik denk dat dit zowat de vijand is van elke ideologie met een groot verhaal. De mensen zijn in slaap gesust. Laat morgen het leger in alle huizen de televisietoestellen aanslaan en je hebt revolutie in de straten.

Puberaal voornamelijk.

Zondermeer het liberalisme!
Overigens, dat het oude solidarisme geen kans op succes had is ergens logisch omdat het té weinig een duidelijke visie en strategie had. Men kon er te veel alle kanten mee op, vaak diende het als een schaamlapje voor onvervalst liberalisme en kapitalisme!

Het liberalisme is allicht de grootste kwaal dat de mensheid ooit getroffen heeft. Het vernietigt traditionele leefstructuren, wakkert materialisme en egoïsme aan, haar economisch systeem is logischerwijs het kapitalisme dat per definitie imperialistisch is.

als je de strijd wilt winnen tegen de Liberalen moet je verder kijken dan je eigen Solidaristische boot .....denk aan (Radicaal) Links

Stel eens voor in het linkse subforum voor een samenwerking. Nog voor er 10 antwoorden op zijn gekomen, is er al iets gezegd in de aard van "Samenwerking met fascisten? NOOIT!" of "Solidaristen zijn de knechten van het kapitalisme!"