| Anna List |
29 november 2007 10:53 |
Een deprimerend verhaal ?
Citaat:
donderdag 29 november 2007
Een deprimerend verhaal
Wat volgt, beste lezer, is een deprimerende visie op wat politiek gaande is.
Officieel is een formatiepoging aan de gang, een poging om een regering te vormen voor België. Daar zijn dit keer zes partijen voor nodig. Dat vergt sowieso al veel tijd. Maar die gesprekken zijn geen normale formatiegesprekken. Ze lijken veeleer diplomatiek overleg tussen twee landen. Vlamingen en Franstaligen hebben, zoals twee landen, verschillende belangen, verschillende economieën, totaal gescheiden partijen en publieke opinies, en verschillende politieke voorkeuren.
Diplomatiek overleg duurt áltijd lang. Vergelijkbaar diplomatiek overleg tussen Vlaanderen en Nederland over één onderwerp, de verdieping van de Schelde, duurde niet 172 dagen, maar 12 jaar, al wisten ze beide dat ze tot een akkoord moésten komen.
Na 172 dagen staan de formatieonderhandelaars op een punt dat geen van hen bevredigt, maar ze zijn doodmoe. En ze staan onder druk van een publieke opinie die hét moe is. De meesten willen stoppen; enkelen willen nog een laatste toegeving veroveren. Formateur Yves Leterme is dan maar opnieuw aan het palaveren gegaan over nieuwe amendementjes en nog eens andere punten en komma's. Dit kan doorgaan tot sint-juttemis, zeggen velen. Stop ermee! Gooi ze eruit! Anderen en beteren! Laat anderen de kar trekken! Geef ons een noodregering!
Het zijn alternatieven die echt allemaal verdedigbaar zijn. Maar - en dat is het deprimerende - uiteindelijk leiden ze wellicht allemaal tot identieke problemen.
Een tripartite met de socialisten zou misschien iets verder geraakt zijn, communautair, na 172 dagen; maar als men nu die formule kiest, zal die alles van voren af aan herbespreken: dat vergt maanden.
Een andere - Franstalige - formateur? Dat herschikt de spelers, maar de kaarten blijven: de op te lossen tegenstellingen blijven dezelfde.
N-VA afscheiden van CD&V? Dat zou wellicht 5 procent verschil uitmaken in de eisen.
Een noodregering? Die zal in het gewone beleid snel stoten op de communautaire problemen die nu tot blokkering leiden en ze dan ook moeten aanpakken.
Nieuwe verkiezingen? Dat gaat volgens het Grondwettelijk Hof niet vóór BHV gesplitst is - dat mislukt telkens - en zal in beide taalgroepen tot radicalisering leiden, waarna vreedzame oplossingen nog moeilijker worden.
In ieder van deze - allemaal te overwegen - keuzen duiken onontwijkbaar dezelfde problemen op en zal het land in crisis zijn zolang die niet behandeld zijn.
En, om het nog erger te maken: de afhandeling van die problemen zal in elk geval zoveel moeilijke verdere besprekingen vergen, dat die het politieke leven nog jaren zullen domineren, waardoor we het gevaar lopen om, zoals in de jaren zeventig, onze economie te verwaarlozen. Het is om depri van te worden. Maar, zo blijkt dit land in elkaar te zitten. Niet?
GUY TEGENBOS
|
het editoraal van De Standaard van vandaag ... nagels met koppen
maar waar is die laatste paragraaf Guy ?
wacht ik probeer je verhaaltje af te maken , t' is niet al te moeilijk :
Waarom nog al die nutteloze energie steken in iets wat voor iedereen duidelijk is : deze twee gemeenschappen willen niet samen voort, er is geen politieke wil meer om daar nog de nodige toegevingen voor te doen.
In Tsjechoslowakije kwam men tot dezelfde conclusie, en Tsjechoslowakije was op zes maanden tijd volledig gesplitst, tot ieders voldoening. Belgische politici, geef Vlamingen en Walen dus waar ze recht op hebben : een eigen staat een eigen regering, complete autonomie.
En zijn er daarna nog dingen die we samen willen doen, dan richten we wel een confederatie op, daarna ... als volwaardige en onafhankelijke partners, als goede buren die we steeds zullen zijn.
niks deprimerends aan ! dit is een positief verhaal ! |
Narrenmat