| Ovidius |
5 december 2007 11:06 |
Je hebt gelijk, best wel een spannend man om iets over te lezen. Verassend ook hoe snel Wiki aangepast wordt.
Zelf heb ik niet echt een uitgesproken mening over wat ik nu van zo'n bekentenis van een oude man moet denken?! Is het waar, waarom nu pas iets zeggen? Ik weet het niet, ik ruik ook wat sensatie, kan fout zijn natuurlijk.
Citaat:
Julien Lahaut - Levensloop
Voor en tijdens W.O.II
Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam Lahaut als jonge twintiger deel aan de campagne van het Belgische pantserkorps Autos-Canons (ACM) aan het front van Galicië. Hij bracht het tot onderofficier in die campagne en maakte met de ongeveer 400 andere ACM-leden alle avonturen van het korps mee. Hun expeditie groeide uit tot een driejarige odyssee: vertrek per schip naar Petrograd in het najaar van 1915, frontdienst in Galicië in 1916-17, oponthoud in Kiev na de Russische Oktoberrevolutie, per trein dwars door Siberië naar Vladivostok, overtocht naar de USA, propagandatocht van San Francisco naar New York en uiteindelijk Atlantische overtocht naar Frankrijk (Bordeaux, juni 1918). Lahaut heeft geen enkel geschrift nagelaten over zijn deelname aan die driejarige expeditie als oorlogsvrijwilliger in Belgische militaire dienst.
Na de oorlog werd Lahaut secretaris van de metaalarbeiders van de socialistische vakbond in Luik. Hij speelde een belangrijke rol in alle grote stakingen tijdens het interbellum. Ook in de Kommunistische Partij van België was hij belangrijk leider. In 1941, bij de inval van de nazi- legers in Rusland, werd hij opgepakt door de Gestapo. Hij werd afgevoerd naar het concentratiekamp van Buchenwald waar hij door zijn altruïstische houding als bijnaam kreeg: "l'homme qui a le soleil dans sa poche", "de man die de zon in zijn broekzak heeft".
Na de Tweede Wereldoorlog werd hij voorzitter van de KPB. Hij werd vooral bekend omdat hij op 11 augustus 1950 tijdens de eedaflegging van prins Boudewijn die zijn aftredende vader Leopold III opvolgde, de kreet 'Vive la république' zou hebben geroepen.
De moord op Lahaut
Lees alles
Nieuwe wending in de zaak
Aanvankelijk was er sprake geweest van drie leden in het moordcommando van de Halse verzetsgroep "De fret" : François Goosens en de zoon en de schoonzoon van de toenmalige CVP-burgemeester van Halle Jan-Nikolaas Devillé. Uit een reportage Keerpunt op de Vlaamse tv-zender Canvas (17 december 2007) blijkt dat er een vierde deelnemer was geweest, die echter niet genoemd wil worden. Deze vierde man zou de dodelijke schoten gelost hebben toen Julien Lahaut zijn deur opende, terwijl François Goossens enkel een schot heeft gelost bij het weglopen. Het artikel in het dagblad De Morgen (4 december 2007) wijst in de richting van de enige nog levende zoon van de toenmalige Halse burgemeester. Goossens was echter de leider van de groep. Hij werkte voor het stay-behind netwerk en was eveneens een spion voor monseigneur Leclef, privésecretaris van de Belgische kardinaal Jozef Van Roey. Na de aanslag was er nog in 1951 een geheime vergadering in een klooster in Halle. Deze bekentenis kan echter niet meer leiden tot een rechtszaak vermits de feiten verjaard zijn en het onderzoek afgesloten werd in 1972.
BRON WIKIPEDIA
|
Citaat:
Senator Vincent Van Quickenborne eiste in maart 2002 een onderzoekscommissie, die in analogie van de Lumumba-commissie een duidelijk licht op de zaak moest werpen.
|
Is deze commisie er ooit gekomen? Het staat niet in het artikel. |
