huwelijkse trouw ... tot de dood ons scheidt
 

is zo'n eindeloos contract wel realistisch ?

of is dat sowieso een gezamenlijke leugen en telt dat toch maar "tot betere opportuniteiten zich aandienen"

want zeg nu eerlijk welke vrouw gaat haar droomhunk de deur wijzen ... en welke man zijn tettenbabe ?

is dat dan een collectieve vlaag van hypocrisie of hoe zit dat juist ?



ik zal beginnen :

bij mij is t simpel, ik heb nog nooit een opportuniteit gehad, dus ik ben al probleemloos 15 jaar trouw.

en jullie ?

Trouw nooit zonder (contract)! :lol:

Oei, ik zou maar beter eerst eens deftig lezen wat er staat voor ik reageer. :oops:
:-D

t is al opgelost zie :-)

Verdomme Anna, stop eens met die draad te veranderen ! :lol:

Moest je de kans krijgen, ging je er dan op in?

haha ik antwoord niet op hypothetische vragen ! :lol:

durven of doen ? 8-)

De waarheid.:-)

Moest je het doen, zou je durven.
Moest je durven, zou je het doen. 8-)

Ik heb't ongelofelijk geluk gehad, op "de goei" te vallen, dus behalve eens een vluchtige wens bij 't zien van iets mooi valt dat wel mee en al lang. Ik begrijp wel dat niet iedereen dat geluk heeft.

j�*, ik denk wel soms van "ik zou 't eens een weekje met een andere willen proberen", gewoon om 't verschil eens te beleven. een rosse of een Marokkaanse, of een Afrikaanse, of een Aziatische, of met een week met twee vrouwen, waarom niet?...dromen staat vrij, maar spijt is 't niet.

Ik denk dat daar idd veel inzit. Als je de goei(e) tegenkomt, zal je wel kunnen weerstaan aan al de verleidingen.

mijn verleiding is nog niet langsgeweest ... of toch niet één die ik kon krijgen én waar ik het van door had (uit ervaring weet k dat d�*�*r (in dat 'door hebben') het schoentje nog al eens wringt bij mij :oops: (dat komen ze me dan jaren later zeggen !?!)

:D Nù weet ik wie me wel wilde toen ik 16 tot 20 was, maar toen was ik blind8-) en ongelukkig:cry: helaas

dat is zoo herkenbaar ! :-D (al is ongelukkig wel ferm overdreven, meer wie mij ook wilde dus ;-) )

interludium :

Na bijna een halve eeuw te zijn verbonden in een duurzaam huwelijk, gaat hij dood, en niet zo lang daarna verschijnt ook zij in de hemel.
Daar boven vindt zij haar man, ze vliegt hem in de armen en roept: "Liefste, wat een geluk hier jou te vinden!!!
De man kijkt verbijsterd op en zegt: "Gooi nou geen roet in het eten! De afspraak was: "Tot de dood ons scheidt!!!

Hoe herkenbaar :-D Het zou echt kunnen gebeuren dat er zich eentje de kleren van haar lijf scheurt, me vastgrijpt en smachtend "pak me" roept, en dat ik nog zo iets zou hebben van "die doet precies wat raar..."

:lol::lol::lol:

lijkt me echt typisch mannelijk... Vrouwen kunnen daar heel subtiel in zijn ;-)

nu pff... opportuniteit gehad, geen interesse... Dus al die tijd al trouw... 11 jaar, waarvan 7 getrouwd...
heb niet echt het gevoel dat ik iets mis....

we hebben allebei één misstapmogelijkheid:lol::lol: maar aangezien dat bij mij Luis Figo en bij hem Martina Hingis is zal die kans wel nooit voorkomen ;-)

:-D :-D
Scheiden doet lijden. :roll:

In dat huwelijk was het dus meer van: 'tot de schijt ons doodt' :mrgreen:

Ik trouw niet, heel bewust, mijn ouders hebben het ook niet gekunnen, miserie. Reeds van zeer jong heb ik deze beslissing genomen en ik zie geen reden om mijn gedacht alsnog te veranderen. Nochtans was ik het die mijn moeder en stiefvader gevraagd heb om te trouwen, het was raar dat trouwen, ook dat vragen trouwens.

Verder heb ik een grondige hekel aan eender welke verplichting, enkel in totale vrijheid kan men mij vasthouden. Ik hoop dat ge't begrijpt. Alleen zijn is nog nooit een probleem geweest voor mij, ik ken dat niet eenzaamheid, volk genoeg in mijn hoofd.

:thumbsup: