Het is verbazingwekkend om te zien hoe
wokies de voorbije tien jaar (de overigens niet onverdienstelijke) Margeret Hamilton uit relatieve obscuriteit hebben weten op te vissen, haar biografie hebben herschreven om er een soort supervrouw van te maken, en haar hebben beladen met
onderscheidingen, puur omwille van het feit dat ze de dichtsbijzijnde vrouw was rond de ontwikkeling van de Apollo navigatiecomputer.
Haar effectieve prestaties in haar vakgebied zijn vertroebeld geraakt onder de hectoliters aan kwijl van linkse
simps. En dan krijg je het soort gelul zoals in 't vet hierboven.
Hamilton was eind jaren '50 begonnen als programmeur bij MIT. Op het moment dat de Apollo computer + software moest ontwikkeld worden, was ze al opgeklommen tot een managementsfunctie:
Director of the Software Engineering Division. De code op die papierstapel heeft niet
zij geschreven, maar haar
team.
Het is nuttiger om
haar eigen woorden te lezen dan de vele hagiografieën over haar, zoals
dat onnozele Wired artikel of
haar Wokipedia pagina.
Dat er vrouwen meewerkten aan de Apollo computer was op zich niet zo opzienbarend. ICT was in de beginjaren een industrietak waarin vrouwen beter vertegenwoordigd waren dan in veel andere sectoren. Op een gegeven moment heeft er zich echter een ontkoppeling voorgedaan met de algemene trend:
Percentage of science, technology, engineering, and math (STEM) workers who are women
The Software Engineering Gender Gap
En hoe verder de gelijkheid van man & vrouw gevorderd is in een land, hoe groter die ontkoppeling wordt:
Gender-equality paradox
Hoe meer men de verschillen tussen man en vrouw probeert uit te vlakken, hoe meer mannen en vrouwen zich van elkaar gaan differentiëren op het vlak van carrièrekeuze. Dat alles klinkt als blasfemie in de oren van
blank slate aanhangers en propagandisten van de marxistische maakbaarheidsmythe. En dus proberen ze een pantheon te maken van opgepoetste vrouwelijke rolmodellen uit het verleden, in de hoop dat dit vandaag meer meisjes doet kiezen voor een carrière in ICT. Vandaar het gekwijl rond Margeret Hamilton. Een ander zo'n heiligenbeeld is
Katherine Johnson.
Er is echter een nieuwe trend die de vertegenwoordiging van "vrouwen" effectief opkrikt in dat mannenbastion:
send in the clowns.
Standing ovation at Inspirefest for Karla’s journey