Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Normaal gezien optimiseert een markt de zaken: wanneer het schaars is, wordt het duurder, wat juist een incentive is om niet te vragen op schaarse momenten als je kan (je betaalt dan veel) en wel te produceren op schaarse momenten (je wint dan veel geld). Zoals overal is de markt meestal de beste manier om resources optimaal te verdelen.
Maar wat we hier hebben is dat het grote kader van de energie voorziening wel degelijk nog steeds in staatshanden is, door nucleair bijvoorbeeld te verbieden, en door pijplijnen gas van maffieuzen te laten installeren. Dat zijn geen prive initiatieven, daar komen staten tussen, met hun (ont)regelend kader.
En wat we nu bekomen is dat men 20 jaar lang vanuit de overheid de voornaamste bronnen (kernenergie) kapotgemaakt heeft, en ons afhankelijk gemaakt heeft van gesponsorde maffiozengaspijplijnen, om DAN plots te besluiten dat we die gas niet meer willen.
Dat geeft een sterke schok aan elke markt, en de markt reageert daarop door het schaarse ding, zoals het hoort, heel duur te maken.
Als er gewoon fysisch schaarste is in het aanbod (zoals georganiseerd door staten, over 20 jaar en met het laatste besluitje), dan kan je doen wat je wil, er is schaarste. De markt is de beste manier om die schaarste zo goed mogelijk aan te pakken. Een "prijzenstop" gaat gewoon zorgen dat men ZONDER zit.
|
Er is op dit moment geen valabele energieopslag om een paar moeilijke weken of maanden door te komen zonder fossiele brandstoffen. Die zit ook niet in de pipeline.
In sommige ontwikkelingslanden is er maar een paar uur per dag stroom. Dat is eigenlijk het base scenario.
Al jouw pleidooien voor kernenergie is uiteindelijk praat voor de vaak, men is niet geneigd om dat globaal uitrollen want dan heeft iedere dictator binnen de kortste keren een atoombom.
Dat zijn de krijtlijnen binnen dewelke de industrie zich een plek zal moeten vinden. Van een situatie van overvloed naar een van schaarste. Pijnlijk, maar ook wel eigen schuld, dikke bult. Er zijn tijdens ons leven verschillende scharnierpunten geweest, kansen om het over een andere boeg te gooien. Dit is er nog een.