Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
Denk je dat de meerderheid der Vlamingen zo denkt? Waarom bestaat er dan nog geen duidelijke wet daarover? Of andere afspraken, zoals bijvoorbeeld dat men 66 procent der stemmen moet bereiken om een staking voort te zetten?
Wat ik wel weet: iedereen aanvaardt dat een staking het ultieme wapen is van de sociale strijd. Alleen wordt het nogal anders geïnterpreteeerd in Wallonië en in Vlaanderen. In Wallonië meent men het ultieme wapen nodig te hebben, iedere keer als men een verkoudheid heeft.
Vlaanderen is veel 'volwassener' op dit vlak.
Persoonlijk pleit ik ervoor dat als de werkwilligen met genoeg in aantal (percentage) zijn, zij kunnen vragen aan de burgemeester om na onderhandelingen, te kunnen de toegang garanderen. Oftewel - en dit is nogal sterk betwist door de vakbonden - een uitspraak door de rechter. Een uitspraak door een rechter is nogal gauw gebaseerd op het belgisch recht, dat nogal bepaald wordt in de richting van de rechten van eigendom, uit de tijd van Napoleon.
|
Sociale conflicten mogen niet beslist worden door 'burgerlijke' rechtbanken, die vervolgens dwangsommen komen opleggen aan de stakers. Of dat er politie wordt ingezet tegen mensen die vechten voor de werkgelegenheid in hun streek, dat is ook een schande.
Gesprekken zijn goed, onderhandelingen moeten er zijn. Maar je kunt niet eeuwig blijven onderhandelen en de staking is het ultieme middel voor een vakbond om haar eisen kracht bij te zetten. Zonder dat middel worden de vakbonden vleugellam en monddood gemaakt bij voorbaat. Dan heeft het nog weinig zin om een vakbond te hebben.