Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door djimi
1) Het is wel een beetje jammer dat 'de sterkste' niet noodzakelijk ook 'de meest wijze' of 'de meest rechtvaardige' is.
Het kan & mag uiteraard ook als absolute dwaasheid worden beschouwd van mensen 'wijsheid' of 'rechtvaardigheid' te verwachten, zelfs al zijn ze 'sterk'.
2) De Pavlov-training waarmee de tot 'heropvoeding' veroordeelde Palestijnen in Gaza en op de West Bank verondersteld worden akkoord te gaan, kweekt vooral véél pure haat, en het is niet zo dat er daar in die streken een tekort aan was.
Hoe méér 'disproportioneel' Israël een 'antwoord' geeft op het Palestijnse 'terrorisme', hoe méér écht onschuldige doden er vallen: kinderen die er NIET om GEVRAAGD hebben daar & dan geboren te worden. En de meeste dode kinderen laten ondermeer ook vriendjes & vriendinnetjes achter.
Wat kan & mag van de overlevenden verwacht worden?
3) Voor 'collaborateurs' is er zelden medelijden, waar dan ook ter wereld. |
We kennen allemaal de posities op het schaakbord : disengagement in 2005. Daarna was Gaza voor Israël een 'buitenlands' probleem. Maar de blijvende aanslagen + de machtsgreep door terroristen van Hamas institutionaliseerden de strijd van Gaza tegen Israël. Wel, dan moet je niet verwondering vijnzen dat Israël voor 100% kiest voor de weg die zij niet kunnen verliezen : de militaire reactie op aanvallen. En laat dat nu net perfect sporen met de publieke opinie in Israël die maar één ding van haar overheid verwacht : maximale veiligheid. We leven niet meer in de jaren '80 en '90 toen er nog een sterke linkerzijde was in de israelische politiek die bleef geloven dat 'vrede' mogelijk is met die mensen.
Die illusies zijn definitief weg.
Er is enkel nog afgedwongen veiligheid door controle, compartimentering en militaire reactie op elke aanval. En zoals altijd, wint daarin de sterkste partij. Wat de gaza bevolking en hun zoontjes daarover denken zal Israël worst wezen.
Israël als staat, heeft de keuze gemaakt om enkel naar het allerbelangrijkste te kijken : haar eigen veiligheid. Die van HAAR burgers. Haar beveiliging tegenover aanslagen vanuit een buurland waar het regime een handvest volgt dat de vernietiging van Israël nastreeft.
Ze hebben Hamas verkozen, wel, ze hebben ze nu hee ?
En de radicalisering zet zich door, dat is onvermijdelijk.
Door het complexe politieke landschap in Israël hebben de pijpenkrullen-partijen die sociologisch maar 10 a 15% van de bevolking vertegenwoordigen disproportioneel veel macht, omdat zowel links als centrum-rechts hun steun 'koopt' met veel lekkers voor hun achterban (uitkeringen voor hun nutteloze talmud studenten die niet werken, niets kunnen en leven van kindergeld)
Die laatsten zetten dan ook gigantische druk op de regering(en) om 'soft' te zijn met het échte probleem in Israël en dat zijn de wilde settlers die overal menen te mogen nieuwe nederzettingen neerplanten. Numeriek een kleine groep, maar ze verkloten het voor iedereen. En de regering(en) reageren traag en soft omdat ze bang zijn van de pijpekrullen-partijen.
Het resultaat van die laksheid is dat er in de plaats van idioten zoals een Smotrich, er nu een nieuwe Kahane-zeloot dreigt mee aan de macht te komen : Ben Gvir.
En die kerel is even fanatiek & doorgedraaid als een Iraanse ayatollah.
Bijkomend, maar wel beslissend gegeven, is dat Netanyahu bezig is met een existentiële strijd waarbij hij vanonder de hamer wil weggeraken van het gerecht en daarvoor opnieuw aan de macht wil komen. Hij gaat daarvoor ALLE normen opzij zetten, en desnoods extremist Ben Gvir minister maken in zijn komend kabinet.
Dan is een volgende intifada 100% voorspelbaar...