Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst
Alhoewel ik het grotendeels eens ben met uw stellingen, vraag ik toch wel af wat u juist bedoeld met deze zin. Het recht op arbeid impliceert toch alleen maar dat er geen belemmeringen mogen zijn om dat recht uit te oefenen (wat nu wel het geval is omdat er een wettelijk en strafbaar verbod op werken bestaat als men niet 'officieel' (meer) aan het werk is.). Uw verwoording schijnt te impliceren dat men werk moet geven, wat inhoudt dat men het desnoods ergens anders gaat afnemen of men gaat nepjobs uitvinden zoals nu het geval voor heel wat onproduktieve overheidsdiensten. Zo werkt dat toch niet?
|
Het laatste wat ik bepleit is een systeem van kunstmatige creatie van 'werkgelegenheid'. Eigenlijk zouden we moeten komen tot een systeem waarin het begrippenpaar 'werknemer' en 'wergever' verdwijnt en iedereen een individuele ondernemer is die productieve overeenkomsten sluit met anderen.
Ik denk wel dat er een soort verzekeringsysteem dient te zijn, waarbij werkwillige kandiaat-ondernemers die zich in een ongelukkige startsituatie bevinden logistieke steun krijgen bij het opstarten van hun individueel ondernemerschap. Hierbij wordt dan wel een voltijdse inzet gevergd van de kandidaat-(her)starter. Het geld dat nu aan werkloosheidsuitkeringen gaat zou beter in zo'n systeem gestoken worden.