[reservespeler]

Jan Vertonghen verklaarde in Het Laatste Nieuws dat hij bang is. Niet om een penalty te missen. Niet om een vuile tackle tegen zijn enkel te krijgen. Neen, Vertonghen is bang om zijn mond nog open te doen. ‘Ik ben bang dat ik morgen niet op het veld sta als ik hier iets over zeg.’ Hij heeft het over de polemiek rond het woke-symbool van de OneLove-armband. Onze recordinternational met 143 caps is niet alleen. Hij vertolkt een gevoel dat in toenemende mate leeft bij medewerkers aan onze instellingen, bij studenten en professoren aan onze universiteiten en business schools, bij werknemers van onze multinationals en ngo’s. Allemaal zijn ze bang om hun mond nog open te doen.

Tja, zoiets begint door iemand zoals Lukaku die het nodig vond om voor iedere match te knielen met de vuist omhoog.
Dat is iets wat niet thuis hoort op een voetbalplein, op een voetbalplein moet er gevoetbald worden zonder een politiek statement te willen maken.

Julie Burchill schreef: ‘Woke is een nieuwe manier om neer te kijken op het leven en de ideeën van de werkende klasse.’ Het is de polariserende religie van de groenlinks liberale bourgeois elite. Het is de onverdraagzame ideologie van het technocratische totalitarisme. Eerst kaapte de corrupte FIFA de World Cup door ze te gunnen aan Qatar. Daarna vergalde ze het spelletje voor de supporters en ondertussen ook voor de spelers. Vraag maar aan Jan. Het zal die elite worst wezen.

Een deugende Lukaku, OneLove-armbanden en knielende Rode Duivels doen meer kwaad dan goed. Het is zelfprofilering ten koste van onze sociale cohesie. Dat zijn geen onschuldige stappen of goedbedoelde symbolen. Het zijn de eerste stappen in een hellend vlak dat eindigt in totale controle en ontmenselijking. Laat sport gewoon sport zijn.