Het blijft striemen:
Carl Devos 25-11-22, 17:00 Laatste update: 20:08
Titel: ANALYSE. Dat Vivaldi nog moet doorgaan tot 2029 lijkt stilaan een nachtmerrie
link;
https://www.hln.be/binnenland/analys...rrie~a7f87f3a/
----------------------- quote die niet werkt, kleurke zetten op interessante woorden of zinnen, werkt niet ... maar 'k wil niet flooden:
“Het gaat van kwaad naar erger met Vivaldi”, zegt professor politicologie Carl Devos. “De regering lijkt uitgeleefd. Zelfs bij de coalitiepartners was het geloof in deze regering al sinds het begin bescheiden, nu resultaten uitblijven of tegenvallen, zakt het helemaal weg. Ze nemen zelfs openlijk afstand van de regering: ‘Het is niet m?*jn schuld.’ Om zo ook te profiteren van de kritiek op De Croo I. Vivaldi is daardoor meer reageren dan regeren, reageren op elkaar.”
Carl Devos 25-11-22, 17:00 Laatste update: 20:08
101 reacties
Na de harde kritiek van de Europese Commissie op de slechtste begroting van de Unie en het gedwongen ontslag van Eva De Bleeker (Open Vld), omdat ze niet wou meegaan in de opsmukoperatie van de begroting, lijkt het hek van de dam. Het ene incident volgt het andere op. Eva De Bleeker werd een martelaar. Ze moest weg om te vermijden dat de oppositie haar nog langer tegen de premier zou uitspelen. Maar zelfs na haar ontslag gaat deze heisa niet liggen. Ook haar opvolgster zal uitgedaagd worden om een beter begrotingsbeleid te voeren.
Lees ook
Oppositie wijst premier terecht in luidruchtig begrotingsdebat: “Niemand gelooft u nog”
PREMIUM
Oppositie wijst premier terecht in luidruchtig begrotingsdebat: “Niemand gelooft u nog”
Om het brute ontslag van De Bleeker te verdedigen, zei premier Alexander De Croo (Open Vld) eerst dat de btw-verlaging budgetneutraal is, na verzet van bijna alle regeringspartijen kwam een bocht: dan toch niet budgetneutraal. Dat kost centen en gezag. De premier heeft de situatie niet meer onder controle. In verschillende partijen is ontevredenheid over zijn leiderschap en methode te horen. Zelfs bij de groenen mist men dash, bijvoorbeeld over politieke vernieuwing. Nochtans ooit een liberaal jachtgebied. De Croo wil geen grote hervormingen, “omdat we in de mist leven”. Sommige regeringspartijen willen meer ambitie. Hun frustratie groeit. Maar als die hervormingen wel geopend worden, betekent dat geheid hommeles in de regering. Het is dus de pest of de cholera. Het is te gemakkelijk om daarvoor vooral naar de regeringsleider te wijzen. Al is hij als leider natuurlijk verantwoordelijk voor de ploegprestaties.
Niemand betwist dat Alexia Bertrand (Open Vld) zeer geschikt is op het departe?*ment Begroting, maar niemand gelooft dat ze in deze regering het budgettair beleid nog fundamen?*teel kan bijsturen.
Keerpunt dreigt
De kaduke begroting en het ontslag van De Bleeker lijken een keerpunt te worden. De Europese Commissie wees in haar harde kritiek op het grootste begrotingstekort in de Unie nog eens op alle pijnpunten. Daarbij bleek bovendien dat België tot slechts zes landen behoort met een schuldgraad boven de 100 procent en dat alleen in ons land die allicht nog zal stijgen. De kritiek van de Europese Commissie klinkt zoals de gekende binnenlandse: te veel uitgaven, te weinig hervormingen. De links-rechtswurggreep waarin deze regering al sinds haar ontstaan zit, zal allicht weinig verandering toelaten. Niemand betwist dat Alexia Bertrand (Open Vld) zeer geschikt is op het departement Begroting, maar niemand gelooft dat ze in deze regering het budgettair beleid nog fundamenteel kan bijsturen. Omdat het bbp in 2023 wat lager uitvalt, steeg het tekort naar 5,9%, we staan nu helemaal alleen ongedeeld met het grootste begrotingstekort. En dan is de prijs van de btw-verlaging in 2023 nog niet doorgerekend. Al was Eva De Bleeker daar te voorzichtig door al de volledige kost door te rekenen. Gesteld dat iemand ‘te voorzichtig’ kan zijn met zo’n begroting.
Liberalen onder het vriespunt
Het ontslag van De Bleeker en haar vervanging door Alexia Bertrand laat littekens na. Ook tussen de liberale partijen. De relaties tussen Open Vld en MR raakten onder het vriespunt. De afkoeling is al vele maanden, zelfs jaren aan de gang. Om vele redenen, waarvan MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez er maar één is. Die wil met zijn offensieve stijl zo veel mogelijk centrum(-rechtse) stemmen in Franstalig België binnenhalen, om zodoende onmisbaar te zijn na 2024. Voor MR is Open Vld te weinig liberaal. Open Vld wil met de Zestien en als verantwoordelijke brugpartij scoren. De MR wil niet de prijs voor de Zestien betalen. Open Vld ziet ook zonder de MR kansen, nu de afstand tussen CD&V en N-VA volgens sommigen groeit. Toen Open Vld-voorzitter Lachaert van de VRT-camera’s wegliep, was hij op weg naar een lunch met Paul Magnette (PS). Kwestie dat ook die lijnen open te houden.
MR lanceert samen met de grootste oppositie?*par?*tij N-VA een wetsvoor?*stel dat diametraal ingaat tegen de eigen regering. Niet eens om het echt in te dienen, alleen om te jennen. Veel zotter moet het niet worden.
Bij MR werkt de softe houding van Open Vld op de zenuwen. Ze sparen hun zusterpartij niet. Vanuit de MR kwam steun voor De Bleeker, kritiek op De Croo (vanwege Engie) en op Van Quickenborne (na de aanslag op een politieagent). Na een botsing werd de vredespijp gerookt, maar bij Bouchez en diens metgezellen (Marie-Christine Marghem en Denis Ducarme, maar ook Sophie Wilmès) maakt dat geen indruk. Bouchez liet meteen verstaan zich niet in te houden. In beide partijen was te horen het een kwestie van tijd was vooraleer er zich nieuwe incidenten voordoen. Die kwamen snel: Kamerlid en kwelduivel Marie-Christine Marghem zocht bij de oppositie steun voor haar wetsvoorstel om de kernuitstap – dé reden waarom de groenen in de regering stapten - terug te draaien. N-VA leverde die met plezier. De groenen waren woedend. Maggie De Block (Open Vld) noemt Marghem “een ongeleid projectiel”.
Spelregels herschreven
De spelregels worden herschreven: MR lanceert, met steun van de voorzitter, samen met de grootste oppositiepartij een wetsvoorstel dat diametraal ingaat tegen de eigen regering. Niet eens om het echt in te dienen, alleen om te jennen. Veel zotter moet het niet worden. Of toch: omdat de groenen moesten aanvaarden dat minister Hadja Lahbib (MR) naar het WK in Qatar ging, blokkeerden ze de levering van materiaal aan het Verenigd Koninkrijk en Oekraïne. Via een gericht lek moest iedereen weten hoe flink ethisch de groenen wel zijn. België wordt daarmee binnen de NAVO belachelijk gemaakt, de internationale kansen van De Croo slinken.
Niet enkel Bouchez, ook CD&V-voorzitter Sammy Mahdi uit openlijk zijn ongenoegen over Vivaldi: te weinig ambitie, te weinig moed, te weinig hervormingen, een slechte methode. De regering gaat volgens hem onder de lat. Hij wil een groot, alomvattend akkoord. Precies wat de premier niet ziet zitten. Dat deze regering nog moet doorgaan tot 2029, lijkt stilaan een nachtmerrie. Dat wordt ook steeds moeilijker met De Croo, die vanuit verschillende hoeken de gifbeker ziet passeren. Verschillende voorzitters zitten naar de Zestien te loeren. De Croo was nooit de baas en hij is het nooit kunnen worden. Dat wreekt zich.
Geen loonmarge
De kaduke interne cohesie van De Croo I zal in wat rest van deze legislatuur nog vaak op de proef gesteld worden. Nog voor de begroting gestemd is, is al duidelijk dat in maart 2023 een moeilijke begrotingscontrole wacht. De deerniswekkende begroting zet nog meer druk op enkele andere discussies. De stijgende sociale uitgaven door de vergrijzing en de hogere minimumpensioenen maken de nood aan een bijkomende pensioenhervorming nog groter. Immers, de pensioendeal was niet budgetneutraal. Er is minstens een bijsturing nodig, ook omdat er weinig effect op de werkzaamheidsgraad is.
De loonvorming en besteding van de welvaartsenveloppe wordt een eerste testje. Omdat er geen loonmarge is, verschuift het debat naar de omvang en voorwaarden van een (consumptie)cheque. Bij de toekenning van de welvaartsenveloppe willen liberalen, vooral de MR, vermijden dat hogere uitkeringen het verschil met werken verkleinen. Ze vragen daarom activerende maatregelen. Wat bij de socialisten moeilijk ligt. Maar in dit traditioneel sociaaleconomisch beheer moet een compromis mogelijk zijn. Al zal dat de druk van de vakbonden, en dus de PS, niet milderen.
Daarnaast wachten we op de voorstellen van fiscale hervorming die CD&V-vicepremier Vincent Van Peteghem begin december op tafel legt. Voor de liberalen moet die via hogere belastingschijven gebeuren, voor socialisten en CD&V via de belastingvrije som. Ook over de vervanging van de lagere btw door hervormde accijnzen zal nog heel gezegd moeten worden. Dat alles tegen de achtergrond van een sluimerende en pijnlijk prikkende asielcrisis, waarover PS en vooral de groenen heel anders denken dan de liberalen en CD&V.
Willen we nog iets maken van deze regering?
Als Vivaldi er nog iets wil van maken, is er niet enkel een goed gesprek nodig tussen de twee liberale partijen. Maar ook tussen de zeven coalitiepartners. Het zou niet slecht zijn mocht de premier een overleg organiseren met zijn vices en hun partijvoorzitters. Om een antwoord te formuleren op één simpele vraag: willen we nog iets maken van deze regering?
Ook als het antwoord negatief is, volgen allicht geen vervroegde verkiezingen. Wel pappen en nat houden, sukkelen tot 2024. Vivaldi zal dan een spoor van antipolitiek achter laten. De Zweedse regering Michel I was een ‘kibbelkabinet’, Vivaldi is ‘participopposition’: oppositie voeren tegen de eigen regering. Dat initieel Franstalig fenomeen – vooral bij de MR – is ondertussen wijdverspreid, ook in Vlaanderen. Bij sommigen voor het scherm, bij alle partijen achter het scherm. De Vivaldipartijen realiseren wat ze vrezen. Vivaldi zit gevangen in zichzelf. Omdat ze er zelf niet meer in geloven, omdat ze niet meer in elkaar geloven, blijven de successen uit. Of worden ze niet benadrukt (zoals de strijd tegen armoede). Dat bevestigt de stelling dat Vivaldi niet meer werkt. Waardoor regeringspartijen nog meer afstand van de regering nemen. Enzovoort.
Zo kan er niets meer. Vivaldi is te laf om te besturen én te laf om naar de kiezer te stappen. Zo groeit de kans op een electorale bolwassing. Er is maar één uitweg: Vivaldipartijen moeten over de eigen schaduw stappen en er zelf in geloven. Stoppen met zagen over de regering en elkaar en hun job doen: bestuur en hervorm.
Burgers hebben al problemen genoeg, de politiek moet er zelf geen aan toevoegen. Ze moet oplossen.
------------------------------------ einde quote die niet werkt.