[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Grootaert

Op dit ogenblik zit ik met meer vragen dan antwoorden over democratie.

Eerst en vooral laat er geen twijfel over bestaan dat ik een fervent aanhanger ben van directe inspraak van de burgers in de besluitvorming. Maar ik ben ook een fervent aanhanger van solidariteit tussen diezelfde mensen en diep in mijn hart botsen beide wel eens.

Hier wordt daarenboven nog gesproken over het recht tot secessie. Ik kan begrijpen dat dit gebruikt kan worden om het recht van minderheden te beschermen, maar ik vrees dat het evengoed kan gebruikt worden om zich aan de solidariteit te onttrekken.

Solidariteit is per definitie iets wat in vrijheid beoefend wordt. Men kan zich dus niet aan solidariteit 'onttrekken'. 'Opgelegde solidariteit' is een contradictio in terminis en komt doorgaans neer op een of andere vorm van diefstal of plundering.
Ik zie bv niet in waarom Noord-Italië drager zou zijn van één of andere verplichting om 'solidair' te zijn met Zuid-Italië.

Of zoals kinderen "als ik geen gelijk krijg speel ik niet meer mee" en dat kan toch de bedoeling niet zijn.

Toch wel. Het kind kan niet verplicht meespelen. Indien het spel verplicht is, dan is het 'spel' geen spel meer doch dwang en terreur. Spelen gebeurt, net als solidair zijn, per definitie in vrijheid.

Tenslotte stel ik mij ook vragen, hoewel ik" faute de mieux " het begrip democratie hier zelf herhaaldelijk hanteerde, niet alleen rond de "demos" maar evenzeer of nog meer rond de "kratos", dat letterlijk macht of heerschappij betekent en zelf geweld.
Denken wij niet teveel in termen van macht ook als directe democraten? "Het voor het zeggen hebben". De macht van de meerderheid over de minderheid? Is het dat wat wij bedoelen met democratie? Uiteindelijk gaat het erom dat beslist wordt in het voordeel van alle burgers.

Het democratisch ideaal is inderdaad gebaseerd op het denkbeeld dat de mens een wezen is begiftigd met verstand en geweten. Zie art 1 van de UVRM. Indien de mens een wezen zou zijn zonder het vermogen tot moreel oordeel, dan zou democratie onmogelijk zijn.

- Moet er geen quarantaine periode van verschillende jaren worden ingevoerd, zodat de burgers verlost worden van de parti- en mediacratische virussen vooraleer zij echte democratische onderwerpen (d.w.z. aangebracht door het "demos" en niet door partijen of de media) kunnen behandelen?

U schijnt dus te geloven dat er een elite bestaat die vrij is van genoemde virussen en die , terwijl de quarantaine loopt, de dienst verder kan waarnemen.
Volgens mij is die zogezegde elite de producent van genoemde virussen (=memes).
Als er iemand in quarantaine zou moeten, dan misschien eerder de producenten van de virussen.
Maar ik geloof niet in quarantaines.
Het volk moet niet in een onzichtbare quarantaine worden opgesloten; het is geroepen om zich uit een onzichtbare gevangenis te bevrijden.

Moeten wij vooraleer over te gaan tot directere vormen van democratie ons geen ernstige vragen stellen over het functioneren van de media, die vandaag nog minder dan de politiek aan de burger rekenschap moeten geven? M.a.w. hoeveel echte vrije meningsuiting wordt vandaag niet overroepen door de vrije meningsuiting van enkele, van de hardroepers en van de machthebbers?

Zie mijn artikel over het vrije woord.
http://www.secessie.nu/?tekst=toonart&nummer=286

Moeten wij niet eens grondig nadenken over het begrip "macht" als wij zoeken naar een nieuwe orde. .

Wat macht betreft is de la Boétie voor mij de basis.
http://www.secessie.nu/?tekst=toonart&nummer=251
http://sudbury.be/modules/tinycontent/index.php?id=29